3 มิถุนายน 2549 09:42 น.
กุ้งหนามแดง
ขับรถไฟเรือเมล์ลิเกเก่า
ตำรวจเล่าแม่ห้ามปรามเสมอ
อยู่ห่างไว้คนละทิศอย่าคิดเจอ
นอนละเมอเรียกหมวดหวดทันที
อะไรเหรอแม่จ๋ามาตีหนู
อาชีพนี้เจ้าชู้ล้วนสูสี
กลัวว่าหนูรักใคร่คนไม่ดี
เหตุผลมีแสดงแจ้งให้จำ
คำคล้องจองท่องไว้มิให้คบ
จะเลี่ยงหลบมิให้ใจถลำ
ตามใจแม่ถ้ารู้หนูไม่ทำ
โบราณนำใส่เกล้าเฉาจะทน
จนนักเรียนนายเรือเอื้อเฟื้อรัก
ผูกสมัครถึงบ้านผสานผล
ถามฐานะหน้าหงายลูกนายพล
สกุลยนต์เจริญเดินรถเมล์
ถามถึงแม่ตอบหมดไม่ลดละ
ตั้งคณะเหมือนกันไม่หันเห
อนุรักษ์ของไทยใจทุ่มเท
โรงลิเกมีชื่อซื้อประเดิม
รางวัลใหญ่ใจแป้วคิดแล้วกลุ้ม
พ่อขยุ้มคอเสื้อแม่เอื้อเสริม
ทิ้งลูกข้าโดนแน่แม่ต่อเติม
นี่เธอเริ่มดูฤกษ์กันหรือยัง..
..
.
2 มิถุนายน 2549 18:59 น.
กุ้งหนามแดง
หากเธอคิดโละทิ้งสิ่งเก่าเก่า
ที่สองเราเลือกเฟ้นเป็นเจ้าของ
ไร้คุณค่าเกินเก็บเจ็บเกินมอง
เมื่อพ้นความเกี่ยวดองไม่ต้องการ
เพราะเราต่างไม่พร้อมต้องยอมรับ
ยากประคับประคองลองประสาน
ก็รังแต่ย่างก้าวไปร้าวราน
ยิ่งเนิ่นนานยิ่งทำให้กล้ำกลืน
จำหน่ายเถิดทั้งกรุอนุญาต
ทอดตลาดเปลี่ยนแปลงไม่แข็งขืน
แปลงทรัพย์สินเป็นทุนอุดหนุนคืน
ขายอย่างอื่นให้หมดงดเว้นใจ
เพราะก้อนเนื้อด้านซ้ายในอกนี้
รู้ตัวดียังคง ณ.ตรงไหน
วอนเธออย่าทำลายหรือขายใคร
เก็บเอาไว้สักหน่อยในรอยจำ
..
1 มิถุนายน 2549 16:40 น.
กุ้งหนามแดง
เลิกแสดงบทขู่ดูจนเบื่อ
ต่างสิ้นเยื่อขาดใยไม่โศกศัลย์
เปล่าประโยชน์จะพจน์ประชดประชัน
มิคิดหันหวนไห้กลับไปมอง
จะกรีดแขนหรือเชือดจนเลือดอาบ
ไม่ซึมซาบอันใดในสมอง
นี่คงหวังห่วงใยไปประคอง
ปล่อยเลือดนองแดงโร่ล้างโง่เอ็ง
เมื่อความไร้เดียงสาบูชาสวาท
หมดโอกาสออเซาะไม่เหมาะเหม็ง
ใครบังคับให้เลือกเกลือกกลั้วเอง
ข้าละเซ็งเรียกร้องต้องสนใจ
อย่ามาพร่ำรำพันถึงวันเก่า
คิดงี่เง่ารักคงยังหลงไหล
จะบอกให้ตาสว่างสร้างบุญไง
เผื่อเกิดใหม่เจอข้าบอกลาเลย
..