24 พฤษภาคม 2548 11:45 น.
กุ้งหนามแดง
ค่ำคืนนี้ข่มตาหาหลับไม่
มิตรภาพประทับใจอาลัยเหลือ
พรุ่งนี้เราจากกันวอนจันทร์เจือ
ยืดเวลาเพียงเพื่อสร้างผูกพัน
แม้ดาวน้อยจะลับเมฆทับฟ้า
รัตติกาลเร่งมา..เถอะมาฝัน
อยากอยู่ในอ้อมแขนแดนสัมพันธ์
มิอยากปันเวลานิทรารมย์
เกรงว่าหลับตาลงจะลืมสิ้น
ลำดับภาพหมื่นแสนชิ้นช่างสะสม
จะเลือนหายกลับกลายเพียงสายลม
จำขืนข่มสะอื้นอกวิตกใน
จนฟ้าสางม่อยหลับคลื่นขับกล่อม
แม้จมจ่อมในอารมณ์ข่มความไหว
ต้องซุกซ่อนซึมเศร้าร้าวฤทัย
ยิ้มเอาไว้เกลื่อนกลบ..ลบน้ำตา
..
16 พฤษภาคม 2548 09:23 น.
กุ้งหนามแดง
โถ! ชีวิตเกิดมาช่างบัดซบ
แขนขาครบยังขาดวาสนา
กระเสือกกระสนจนได้ปริญญา
หวังเพิ่มค่าของตนแทนผลบุญ
ไร้พวกพ้องเส้นสายไร้ประโยชน์
ฟ้าที่ไหนมาโปรดเดินเตะฝุ่น
บุคลิกท่าทางไม่สร้างคุณ
ใครจะหนุนจะนำไปทำยา
กรมแรงงานเปิดตึกไม่ยึกยัก
ใบสมัครกรอกไว้สิบใบกว่า
ไม่เห็นว่าที่ใดจะเรียกมา
รูปโหลกว่าโบยบินกร่อยสิ้นดี
ทั้งค่ารถกินอยู่ปลาทูเก่า
ซัดน้ำเปล่าเป็นอาจินต์กินศักดิ์ศรี
ตำแหน่งงานตรงสาขาไม่เห็นมี
อาชีพที่สุจริตยังคิดทำ
พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องต้องทำก่อน
อดแอบซ่อนหน้ายิ้มน้องอิ่มหนำ
เกียรติของคนฤประดับงานประจำ
ทนตรากตรำถีบสามล้อพอเลี้ยงกาย
15 พฤษภาคม 2548 16:02 น.
กุ้งหนามแดง
แยกผ้าขาวและสี............เนื้อบางมีแยกอีกครั้ง
สุมกองมองกะละมัง..........ผงซักฟอกอยู่ในซอง
0 เปิดก๊อกเห็นน้ำไหล........สายยางใหม่กะมังรอง
คำนวนควรไตร่ตรอง.........พอสมควรกับผ้าซัก
0 ข้างซองควรต้องอ่าน.....ปริมาณใส่เบาหนัก
น้อยไปไม่ดีนัก..................ถ้าใส่มากก็สิ้นเปลือง
0 อุ้งมือคือตวงผง...........เทใส่ลงภาชนะเขื่อง
พุ้ยน้ำให้ต่อเนื่อง..............เมื่อเกิดฟ้องต้องหยุดตี
0 แช่ผ้าลงในนั้น...............กดลงพลันน้ำท่วมดี
ทิ้งไว้สิบนาที...................เตรียมไม้แขวนไม้หนีบตาม
0 เพื่อผลให้ฟองฟู...........แทรกตัวสู่เนื้อผ้างาม
ชำระคราบติดตาม.............แทรกเส้นใยให้กระเจิง
0 บางส่วนยังทิ้งรอย........อย่าทิ้งปล่อยคอยค้างเติ่ง
หยิบแปรงมาคุมเชิง..........เติมแฟ๊บหน่อยค่อยค่อยแปรง
0 ซักผ้าให้สะอาด..............งามผุดผาดด้วยจัดแจง
จิตใจควรจัดแบ่ง..............แยกซักบ้างทุกข์ห่างใจ
0 สกปรกที่สะสม...............ด้วยอารมณ์ขมข้างใน
ถ้อยคำให้อภัย...................ช่วยชะล้างสร้างสุขคืน
0 ใจเธอเป็นที่หนึ่ง.............มิต้องพึ่งแพรพรรณอื่น
หากใจคือผ้าผืน....................ควรหรือปล่อยรอยค้างคา
13 พฤษภาคม 2548 15:34 น.
กุ้งหนามแดง
ฝืนยิ้มทั้งร้องไห้
หัวใจเจ็บลึกลึก
ห้องขังเวลาดึก
แข็งนอกแต่อ่อนใน
เมื่อไรได้กลับคืน
วันมะรืนหรือเมื่อใด
น้ำตาจากธารใจ
หมดเมื่อไรใฝ่พะวง
ใครหนอพามาทัวร์
ใจกับตัวอยู่ในกรง
ตามหา, พามาส่ง
สิ้นเข้มแข็งแรงไม่มี
ราตรีอำลาแล้ว
โลกร้อนแผ่วจันทร์แทนที่
รอฟ้าจะปราณี
ปาฏิหารย์ผ่านเกื้อกูล
แสนเลวก็มีใจ
แคร่ไม้ไผ่แทนพื้นปูน
เคืองคับก็ดับสูญ
ฝึกเรียบง่ายในขังคุม
อยากเห็นผกาสยาม
ฟ้าสีครามดอกกระดุม
ถามดาวด้วยร้าวรุม
ยังเหมือนเดิมหรือเปล่าเอย
"ข้อมูลจากกระดาน ไทยโพเอม 13/6/05 เวลา 15.30 น."
10 พฤษภาคม 2548 16:48 น.
กุ้งหนามแดง
ขอให้จริงดังคำ..ย้ำไม่รัก
เบื่อยิ่งนักอารมณ์..ชอบข่มเหง
เดี๋ยวผีเข้าผีออก..ตรอกนักเลง
ขอให้เก่งดังว่า..อย่าร่ำไร
ลองห่างกันสักวัน..ฉันขอท้า
ถ้าไม่เมากลับมา..ว่ากันใหม่
รักไม่รักใจของเธอ..ใช่ของใคร
มิทำให้ฉันร้อนรน..สับสนตาม
เที่ยวใส่ความหลอกใช้..ใจเจ้าเอ๋ย
ใครเล่าเอยกระแซะ..เกาะแกะถาม
กินอะไร, หิวไหม..ในทุกยาม
จะห้ามปรามเห็นเต็มใจ..ไม่ว่ากัน
ตามสบายอยากไป..ไม่ขอห้าม
เชิญเธอข้ามความเชื่อใจ..ไปจากฉัน
เบื่อฟังความทั้งหมด..ประชดประชัน
ยังยืนยันสำหรับคุณ..คนคุ้นเคย
..