4 มกราคม 2548 17:25 น.
กุ้งหนามแดง
ถึงจะเป็นตัวจริงใจยิ่งหมอง
ต้องครอบครองตัวตนจำทนไหว
ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่โกงใคร
ทุกข์เมื่อไรสาดโคลนโยนเข้ามา
มิคาดหวังตนจะสุขเดินลุกหนี
รู้หน้าที่ของแฟนเปรียบแขนขา
ยอมลำบากฟังความสามเวลา
ซับน้ำตาด้วยรักกระอักทรวง
อยากจะบอกว่าเบื่อมันเหลือล้า
แต่ไม่กล้าโวยวายใช่ฉันหวง
กลัวจะถูกทอดทิ้งกับสิ่งลวง
จึงต้องถ่วงเอาไว้ให้คิดดู
ที่ปรึกษาบางครั้งยังดีถม
ไม่ต้องรับอารมณ์ขื่นขมหู
เป็นได้แค่หุ่นชักไยไว้เชิดชู
หัวเราะสู้ชะตากรรมช้ำจนตาย.
..
4 มกราคม 2548 10:32 น.
กุ้งหนามแดง
โยกโยกโขกกล่องข้าว.....ตัวเกร็ง
เก็กหล่อเหมียวละเซ็ง.....เล่นกล้อง
แลบลิ้นล่อเหมาะเหม็ง....ตาตี่ พุงลอน
พลิกคว่ำอายพวกพ้อง....ท่าแท้หงายเก๋ง
..
3 มกราคม 2548 16:11 น.
กุ้งหนามแดง
0 ทุกถ้อยร้อยเรียงเพียงสาน....จินตนาการ
กลั่นกรองทำนองประพันธ์
0 ร่ายยาวด้วยคำรำพัน............บางอารมณ์ฝัน
แบ่งปันร้อยรสพจนา
0 สองมือค่อยร่างภาษา............สุขเศร้านำพา
สรรสร้างผลงานกานท์กวี
0 แม่แบบรูปลักษณ์ภักดี..........นำทางวางตี
ในกรอบขอบเขตเหตุผล
0 นักกลอนแม้ไร้ตัวตน............ผลงานอ่านคน
แนวคิดลิขิตพิจารณ์
0 ไร้สิทธิ์โน้มน้าวกล่าวกาล.......วิจารณญาณ
ผู้อ่านนั้นตัดสินใจ
0 ไร้ซึ่งศาสตราอันใด..............บังคับแกว่งไกว
ให้ท่านคล้อยตามความเรียง
0 ไร้สิ้นสรรพสำเนียง..............ยุยงส่งเสียง
มีเพียงศรัทธาสามัญ
0 ชีวิตบรรเลงเพลงพัน..........มิหมายประชัน
แข่งขันเทียบเคียงเพียงตน
0 ชีวิตแค่เพียงฝึกฝน............เรียนรู้เวียนวน
เพื่อพ้นหนทางห่างเขลา
..
3 มกราคม 2548 15:40 น.
กุ้งหนามแดง
ห่างหายไปเพื่อกลับมาบอกว่ารัก
มิอาจหักห้ามจิตความคิดถึง
เคยขัดแย้งรุนแรงแกล้งปังปึง
แต่ภายในยังซึ้งเพียงหนึ่งเดียว
จึงต้องย้อนรอยเดิมเพื่อเสริมรัก
แสร้งห้ามหักใจปองมิข้องเกี่ยว
หวังลองเชิงเลิกเทียวได้เดี๋ยวเดียว
ก็ลดเลี้ยวกลับมาด้วยอาวรณ์
ผู้ถลำในรักโทษหนักไหม
ให้อภัยอีกสักครั้งดังแต่ก่อน
โปรดลงทัณฑ์ด้วยอ้อมกอดสวมสอดกร
กักขังก่อนแล้วค่อยโบย..โอ๊ย! กลัวจัง..
..