11 พฤษภาคม 2547 09:49 น.
กุ้งหนามแดง
ทุกย่างก้าวเหยียบย่ำค้ำสติ
เป็นดำริศาสดามหาบุรุษ
จงละวางความตั้งอยู่คู่มนุษย์
บริสุทธิ์พุทธคุณท่านหนุนนำ
ดำรงตนตั้งไว้ในศีลห้า
เป็นผู้กล้าต่อกิเลสเหตุถลำ
สมาธิเกิดก่อวงล้อธรรม
ปัญญาล้ำตามเด่นเห็นตามจริง
กำหนดไว้ด้วยอานาปานสติ
รู้ตัวสิลมหายใจทั้งชายหญิง
รู้เข้าพุทออกโธพ่อโตอิง*
อย่าได้ทิ้งในองค์บริกรรม
จิตสงบพบแล้วซึ่งความว่าง
มีเพียงร่างกับจิตยังติดย่ำ
หลุดเมื่อไหร่ความหมายหมดสิ้นกรรม
พากเพียรทำกำหนดลดอัตตา..
*หลวงพ่อโต..
11 พฤษภาคม 2547 05:51 น.
กุ้งหนามแดง
แม้สองเราไกลกันสุดขอบฟ้า
เกินสบตาบรรยายคลายถวิล
ทั้งรูปเสียงเพียงภาพที่ยลยิน
เป็นเพียงจินตนาการหรืออย่างไร
แต่ผูกพันมั่นรักประจักษ์จิต
พรหมลิขิตหรือชีวิตบังคับให้
ฉันต้องพบต้องเจอกับใครใคร
ในโลกไซเบอร์แห่งนี้จึงมีกัน
ในอีกปลายสายด้านหนึ่งคือชีวิต
มีความคิดที่แตกต่างทางสร้างสรรค์
ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเป็นบางวัน
ได้แบ่งปันประสบการณ์งานของตน
จะขอเป็นเพียงเพื่อนมิเลือนลับ
อยู่ใกล้กับคนดียามหมองหม่น
มีรอยยิ้มยามรื่นชื่นกมล
สะละวนเป็นเงาคอยเคล้าคลอ..
10 พฤษภาคม 2547 05:55 น.
กุ้งหนามแดง
เก่งเมื่อไหร่จะให้แม่ไปขอ
ฉันก็รอเมื่อไหร่จะมาขอ
เธอบอกว่าจะสร้างตัวอย่าแววอ
ยังติดต่อกันดีเพราะมีวอ
มะลิน้อยนำร้อยมาลัยศอ
นำคล้องคอพี่ขึ้นชกอีกพอศอ
เคยเป็นแชมป์หมู่บ้านยังไม่พอ
ทะยานต่อจังหวัดถนัดพอ
เก่งคู่เก่งเกรงว่าจะหน้าห่อ
คุณพ่อรอขันหมากอยากจะห่อ
ลูกสะใภ้แสนดีคนปีจอ
เธอเป็นหมอมือถือรื้อซ่อมจอ
เตือนลูกชายอย่าช้าเป็นเต่าต้อ
เร่งไปขอก่อนเธอจะเป็นต้อ
ทำกิจการร่วมกันไม่ต้องรอ
ชื่อร้านสอโมบายค่ายหัวรอ
อืม! บาทเดียวกันก็ลงท้ายเหมือนกันค่ะ..
10 พฤษภาคม 2547 05:48 น.
กุ้งหนามแดง
..
เหยียบปล่อยคอยผ่อนผ้า.......แบบวาง
ถอยร่นฝีจักรพลาง................เพื่อย้ำ
ยินสนั่นตบผาง.....................หวิวสั่น เหลือบแล
เพาะถั่วงอกชอกช้ำ...............ใช่กริ้ว เคืองใคร
วิริยะแม่ล้น............................งดงาม
ลูกจึ่งได้เดินตาม....................ย่ำก้าว
ฝีเข็มบ่งนิยาม.......................จัดแบ่ง พอดี
ปมก่อพอให้ร้าว.....................ย่อท้อ ไปใย
9 พฤษภาคม 2547 07:58 น.
กุ้งหนามแดง
ใคร..จับมือเจ้าเขียน
ใคร..คุมเรียนหนังสือ
ใคร..บังคับฝึกปรือ
ใคร..เล่าถือไม้เรียวกำ
ใคร..คนทำร่ำไห้
ใคร..อภัยเมื่อถลำ
ใคร..ปลอบทุกลำนำ
ใคร..นำธรรมสอนใจ
ใคร..ที่เราเคารพ
ใคร..มีครบพบเพื่อให้
ใคร..อยู่ใกล้อุ่นใจ
ใคร..ปลอดภัยให้ทุกคน
ใคร..เห็นความก้าวหน้า
ใคร..คนกล้าดูบ้าบ่น
ใคร..จริงจังวิชาชน
ใคร..เคี่ยวข้นเป็นคนดี
ใคร..มิหมายตอบแทน
ใคร..มิแคลนในศักดิ์ศรี
ใคร..ไม่รู้ครูจะตี
ใคร..คนนี้ใช้บ่อยเอย...
..
จากใจด้วยสำนึก
บุญคุณตรึกลึกในใจ
ทุกถ้อยร้อยรำไป
หวังครูได้นัยยลยิน
นบกรก่อนก้มกราบ
น้ำตาอาบซับถวิล
ได้ดีและมีกิน
นำใช้สิ้นวิชาชาญ
ดอกไม้ธูปเทียนแพ
ใส่พานแลมอบให้ท่าน
วันครูในวันวาร
ยินคำขานท่านทักทาย
เจ้าเติบโตใหญ่แล้ว
ลูกเมียแก้วคงสบาย
ภาระทุกอย่างคลาย
คงความหมายให้แบ่งปัน
กราบลาครูอาจารย์
จำคำท่านร่วมสร้างสรรค์
สังคมต้องช่วยกัน
มิแบ่งชั้นศิษย์-อาจารย์..
..
ขอมอบหน้านี้แด่ครูอาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาทุกท่าน
ด้วยใจของลูกศิษย์คนหนึ่งในบ้านกลอนไทย..