4 เมษายน 2547 11:57 น.

ฉันอยู่นี่

...ไร้คู่รัก...(กลอนกล # 23)
ใบบอนแก้ว

มีบ้างไหมใครกันรักฉันบ้าง
เพียงหวังสร้างรักนี้ที่สมหวัง
อย่าชังใจให้ป่วยด้วยคิดชัง
ขอเพียงครั้งเดียวหนอก็พอเพียง
ใจสุดเศร้าเขาผลักกระอักสุด
เขาเฉียงใจให้หลุดจนหยุดเฉียง
อยากเคียงคู่ผู้ใดให้ฉันเคียง
ช้ำเกินเสี่ยงรักร้างอย่างเหลือเกิน
เพราะซากรักหักย้ำอย่างซ้ำซาก
ตื้นเขินมากเมื่อเจออย่าเก้อเขิน
หรือเมินไกลไปหนาอย่ามองเมิน
เพียงการเกริ่นเรียกร้องสิ่งต้องการ
มีบ้างไหมใครหนอพอใจบ้าง
มาสารสร้างคนหลงนึกสงสาร
ตั้งนานแล้วแซ่วซมอยู่นมนาน
อย่ามองผ่านฉันไปไม่เหลียวมอง
ช่วยรักษาอย่าไร้สิ้นไอรัก
ใช่ของหนักเกินเข้าเป็นเจ้าของ
คอยครองคู่อยู่ใกล้ด้วยใจครอง
ให้ใจหมองฉันนี้มีสุขใจ
จะมั่นคงตรงรักภักดีมั่น
มีไหมนั่นรักนี้มีบ้างไหม
ขอใครคนสนค่าอย่าสนใคร
ค่าคนไร้คู่รักอีกสักคน.

ฉันอยู่นี่

....ฉันอยู่นี่คนดีที่ฉันอยู่
ยินเสียงกู่ใจหดหู่รู้ในเสียง
คนเคียงเธอยังเผลอละเมอเคียง
เธอมองเลี่ยงเบี่ยงใจไม่มามอง

ยามชิดใกล้ได้เพียงเพื่อนอยากเลื่อนชิด
รวมสองจิตมิตรใจไม่เป็นสอง
เคยลองคิดบ้างไหมใจลำลอง
หรือเธอปองของเพอเฟคสเปคเธอ

โอกาสใจใยไม่รับกลับประกาศ*
อาจเผลอพลาดขาดกันวันฉันเผลอ
เจอเกลอใหม่ที่มีใจให้เกินเกลอ
คงเป็นเธอเพ้อเสียใจใช่ใครเป็น

ใช่ยื้อยุดฉุดกระชากอยากยึดยื้อ
เคี่ยวเข็ญตื้อรื้อใจชายสลายเข็ญ
ประเด็นหลักไม่ให้รักหักกระเด็น
ตัดใจเร้นเป็นเปิดเผยเฉลยใจ..

ฉันอยู่นี่

จำ