17 พฤศจิกายน 2547 10:31 น.
กุ้งหนามแดง
ก็เคยคิดว่าใครใครก็ไม่รัก
เมื่อคิดหนักปักใจเกินไถ่ถอน
วุ่นวายมันทั้งวันยันเข้านอน
ไม่เคยย้อนกลับจิตคิดมองตน
คอยปรักปรำคนอื่นเหมือนยื่นบาป
มองแต่ภาพตรงหน้าทุกคราหน
เฝ้าคิดเองเออเองละเลงมนต์
ดูแต่ผลไม่สนเหตุก่อเลศนัย
รับผิดชอบหน้าที่ตามที่สั่ง
ข้ามหัวมั่งขาดนับถือเพราะมือใหม่
ไม้บรรทัดตีเส้นโดดเด่นไป
มันสมควรหรือไม่เกินใคร่ครวญ
ผลงานดีมีโล่ห์โอ่ประดับ
แต่แตกยับสัมพันธ์มันเดินสวน
อัศวินเดียวดายคลายกระบวน
ศึกนอกล้วนรับได้แต่พ่ายใน
จึงต้องปรับตัวตนกลยุทธ์
ค้นหาจุดยืดหยุ่นหยุดวุ่นไหว
ทุกระบบต้องประสานเป็นหนึ่งใจ
เรียนรู้ได้ด้วยตนพ้นตำรา
..
17 พฤศจิกายน 2547 10:17 น.
กุ้งหนามแดง
ไปไหนมา ย่ะคุณหญิง แม่ทิ้งถาม
กุ้งคนงาม เพื่อนประจบ ซบไหล่ฉัน
เฮ้ย! ไอ้กุ้ง เพื่อนผู้ชาย ใช้เรียกกัน
คุณกุ้งนั้น เป็นการงาน ขานสายตรง
น้องสาวจ๊ะ พี่ไปส่ง พวกดงหลี
พี่ช่วยที สะกดคำ ไม่ทำหลง
รับอะไร ค่ะคุณป้า ทำข้างง
ยายยังคง เรียกหลาน ไปบ้านยาย
หวัดดีเจ๊ ทักทาย จากซาเล้ง
พ่อมาเพ่ง อ่านไม่ถูก ลูกขยาย
แหม! อีนี่ เขียนวนเวียน เอียนแทบตาย
จบอุบาย สรรพนาม สามบทเอย..
16 พฤศจิกายน 2547 09:05 น.
กุ้งหนามแดง
อารมณ์ป้าเข้าสิงเกินนิ่งเฉย
ลูกหลานเอ๋ยแต่งตัวแปลกแจกล้นหลาม
เสื้อคับติ้วรองเท้าตึกนึกว่างาม
กางเกงตามต่ำสะดือก็ซื้อลอง
ไม่แยกผิวดำขาวทั้งสาวแสร้ง
ไม่แห้งแล้งแข่งขันสนั่นหนอง
ทั้งบัวตูมบัวบานละลานคลอง
เห็นเต็มสองสายตาระอาใจ
เรามันหัวโบราณหนอคอกระเช้า
จะคอยเฝ้าสายเดี่ยวความเหี่ยวใกล้
แต่รู้ไว้เถิดหนอเพราะห่วงใย
ความหวั่นไหวควบคุมได้...ไม่ทุกคน
เสี่ยงให้โทรมโลมเล้าดังเป้านิ่ง
เป็นผู้หญิงระวังไว้ในทุกหน
มิดชิดหน่อยไม่ร้อนตายหรอกหน้ามน
อย่าเป็นคนเปิดเผยมากแค่อยากเตือน..
..
15 พฤศจิกายน 2547 17:17 น.
กุ้งหนามแดง
จงทำดีแต่อย่าเด่นข้าเหม็นหน้า
เชิญเอ็งบ้าทำงานไปให้สุขสันต์
มาเรียกร้องเอาอะไรไยรำพัน
อยากทำมันก็เชิญเพลินคนเดียว
เตรียมทั้งพริกและเกลือเพื่อมาเผา
จะคอยเฝ้าตามจิกหยิกให้เขียว
จะเหน็บแนมแถมด่าทุกคราเชียว
ลงไม้เรียวเอ็งได้ไม่รีรอ
ให้เอ็งทุกข์จนตายจึงหายแค้น
รักแน่นแฟ้นยังสะเทือนถึงเรือนหอ
ริษยาคู่เขาพะเน้าพะนอ
ไม่ยอมงอไม่ยอมหักแอบรักเอ็ง..
..
15 พฤศจิกายน 2547 11:02 น.
กุ้งหนามแดง
...
คลื่นอารมณ์โถมถาทุกคราคิด
สงบนิดราบเรียบดังเงียบหาย
แต่ไม่ช้าก็ย้อนย่ำตามกล้ำกราย
ซัดหาดทรายโครมครามก็ตามลม
หากใจเป็นเช่นทะเลอย่าเหหัน
จงรับมันทุกทางอย่างเหมาะสม
กระแสเชี่ยวโชกกรากพัดซากซม
ยังงามสมตามธรรมที่ดำเนิน
มินานนักจักปรับเปลี่ยนด้วยเรียนรู้
เป็นคุณครูสอนตนพ้นตื้นเขิน
รับให้ได้ไล่ให้ทันหมั่นเผชิญ
อย่าต่อเติมซัดส่ายพ่ายแรงลวง..
..