27 กันยายน 2547 10:56 น.
กุ้งหนามแดง
รักเธอเสมอใจ
อาจหวั่นไหวเพราะไกลกัน
สายใยแห่งสัมพันธ์
ต้นสายฉันปลายทางเธอ
ยินเสียงที่เรียงร้อย
เพียงส่วนน้อยคอยเสมอ
รำพันมิรู้เบื่อ
ไม่เคยเหลือเผื่อแผ่ใคร
สัญญาคือมั่นคง
เก็บไว้ตรงหฤทัย
เวลาจะเปลี่ยนไป
แต่หัวใจมิใช่เลย
แค่เสียงเพียงประสบ
อาจะไม่ครบพบเปิดเผย
ยังดีกว่าละเลย
คนคุ้นเคย..ไม่เคยลืม..
26 กันยายน 2547 10:20 น.
กุ้งหนามแดง
ชาวนาหนึ่งจูงโคมากินหญ้า
แดดจัดจ้าหลบร้อนเพื่อผ่อนผัน
อาศัยเงาไม้หลักพักผ่อนพลัน
ปล่อยวัวมันกินหญ้างามตามเสบย (๒๗)
คงผล็อยหลับไปนานถึงกาลตื่น
ไม่สดชื่นวัวหายกระไรเอ๋ย
ชายแปลกหน้าจูงวัวตัวคุ้นเคย
ไม่เฉยเมยเรียกไว้ใช้เสียงดัง (๒๘)
เฮ้ย! นั่นเอ็งจะจูงวัวมั่วไปไหน
วัวของข้าแน่ใจให้ขึงขัง
เอามาคืนก่อนลงมือถือกำลัง
ช่างน่าชังหนักหนาคืนมาไว (๒๙)
คนลักวัวไม่กลัวบอกวัวข้า
อย่ามาบ้าตู่กันมิหวั่นไหว
จูงอยู่ดีมาแย่งยื้อถือสิทธิ์ใด
ไม่มีใครยอมใครให้ระอา (๓๐)
เด็กแถวนั้นแนะนำความจะหมด
มโหสถอาจช่วยพิพากษา
วัวของใครบอกได้ในพริบตา
จูงวัวมาศาลาตัดสินความ (๓๑)
มโหสถฟังคำคนทั้งสอง
ตามทำนองเอ่ยมาก่อนจะป้อนถาม
เจ้าของวัวบอกซื้อมาตีตราตาม
มีพยานลงนามตามกระบวน (๓๒)
เมื่อตอนเช้าจูงเลี้ยงเลี่ยงหลบร้อน
เผลอหลับนอนวัวหายไม่คืนหวน
ชายแปลกหน้าจูงไปไกลจากควน
โปรดทบทวนบอกตรงคงตามจริง (๓๓)
ฝ่ายเจ้าโจรลักวัวหากลัวไม่
ข้าสิใช่เจ้าของกองโลภสิง
เป็นลูกคอกในบ้านใช่ผ่านชิง
กำลังดิ่งจูงไปให้เพื่อนเกลอ (๓๔)
มโหสถยินถ้อยแล้วค่อยพูด
พหูสูตชี้ขาดมิพลาดเผลอ
วินิจฉัยกันไปต้องได้เจอ
แล้วแต่เธอจะยอมรับหรือกลับคำ (๓๕)
ชายทั้งสองบอกยอมรับด้วยนับถือ
จะไม่ยื้อซื้อความตามถลำ
ช่วยตัดสินให้จำนนบนเนื้อธรรม
ทุกถ้อยคำของท่านเราเชื่อใจ (๓๖)
มโหสถจึงให้แยกคนทั้งสอง
ตามครรลองเริ่มกิจวินิจฉัย
เจ้าของวัวเข้ามาจงว่าไป
ให้อะไรวัวกินจึงอ้วนพี (๓๗)
เจ้าของวัวบอกจนเป็นคนยาก
เลี้ยงให้มากคือหญ้าพาสุขี
ไม่สิ้นเปลืองเท่าใดในนามี
กินเต็มที่จึงอ้วนตามควรมัน (๓๘)
แล้วให้เจ้าของวัวออกไปก่อน
แล้วถึงตอนคนลักโคโอ่แข่งขัน
คำถามเดียวเลี้ยงวัวด้วยใดกัน
สารพันนมรำหญ้าหาให้กิน (๓๙)
ทราบคำตอบสองนายเยื้องกรายบอก
ให้คนนอกตำประยงค์ตรงใบสิ้น
ผสมน้ำใส่กระบอกกรอกวัวกิน
สำรอกสิ้นหญ้าล้วนชวนกันดู (๔๐)
เหล่าชาวบ้านเห็นตรงฟันธงได้
คนแรกไซร้คือเจ้าของครองฉลู
และอีกคนย่อมเป็นโจรโจนจับตรู
มโหสถเป็นครูสั่งสอนไป (๔๑)
คนลักโคอ้อนวอนอย่าร้อนจับ
ข้ายอมรับความผิดคิดวูบไหว
เห็นเจ้าของวัวหลับจับวัวไกล
โปรดอภัยเถิดหนอขอคืนวัว (๔๒)
มโหสถจึงอบรมคมธรรมะ
จงลดละโลภหลงดงสลัว
จงปิดตายอบายคลายหมองมัว
ประพฤติตัวอยู่ในศีลธรรม (๔๓)
แล้วจึงปล่อยคนลักโคหลังโอวาท
และประกาศคืนวัวตัวคมขำ
กับเจ้าของเดิมไปให้จดจำ
ความประมาทอาจนำทำเรื่องราว (๔๔)
ราชบุรุษรายงานไปเมืองหลวง
ความทั้งปวงกระจ่างสว่างขาว
เพราะปัญญามโหสถหมดเคราะห์คราว
เสนกะเหลี่ยมพราวทูลให้รอ (๔๕)
25 กันยายน 2547 11:31 น.
กุ้งหนามแดง
แกงส้มทำบ่อยแล้ว...........ชินชา
แตกต่างเพียงผักปลา......ร่วมต้ม
อย่างเดียวเชี่ยวหนักหนา...อาจกร่อย
ขอเปลี่ยนเป็นต้มส้ม.........ท่วมน้ำตามเดิม
ผัดผักตักใส่ถ้วย.............รอทาน
ทอดไก่มาอีกจาน..............จุ่มแป้ง
แตงกวาหั่นเปรี้ยวหวาน.....หยิบส่ง
ลาบดุกใส่พริกแห้ง...........คั่วข้าวหอมโชย
................................................................
รับประทานอาหารร่วมกันสักมื้อ น่ะค่ะ
ใครมีกับข้าวมาแจม ก็ย่อมได้...
...
25 กันยายน 2547 11:21 น.
กุ้งหนามแดง
ในวันหนึ่งมโหสถกับพวกเพื่อน
เล่นกันเกลื่อนสดใสในสนาม
เหล่าเด็กน้อยเห็นเหยี่ยวคาบเนื้อชิ้นงาม
จึงวิ่งตามอยากได้เนื้อเหลือคะนอง (๒๓)
ทั้งหกล้มหกลุกจุกหน้าเขียว
แต่ตามเหยี่ยวไม่ทันกันทั้งผอง
มโหสถออกวิ่งไล่ได้สมปอง
ตะโกนก้องเสียงดังพลังแรง (๒๔)
เหยี่ยวตกใจปล่อยเนื้อสิ้นแล้วบินล่วง
เด็กทั้งปวงชอบใจไม่แอบแฝง
กำลังดีมีปัญญาพาแสดง
เมตตาแฝงเว้นฆ่าสัตว์ตัดชีวา (๒๕)
ราชบุรุษเห็นการรายงานข่าว
เล่าเรื่องราวทูลตรงคงเนื้อหา
เสนกะคัดค้านคำตามตำรา
ด้วยส่วนลึกเกรงว่าจะมาแทน (๒๕)
ด้วยบุญญาวาสนาของทารก
จึงวิตกอำนาจตนปนหวงแหน
ปัญญาเขาสูงเกินเทียบเหยียบเราแบน
จะขาดแคลนลาภยศลดกำนัล (๒๖)
24 กันยายน 2547 16:02 น.
กุ้งหนามแดง
ยามเยาว์วัยได้เห็นลำเค็ญนัก
ฝนตกหนักคราเล่นกับสหาย
ต้องแย่งกันหลบฝนชนวุ่นวาย
ไม่สบายใต้ร่มไม้หลายเพลา (๑๔)
มโหสถประกาศรวบรวมทรัพย์
เพื่อนทั้งพันสดับรับปัญหา
เต็มใจช่วยคนละหนึ่งตำลึงตรา
สีพันกว่าเป็นเงินดำเนินการ (๑๕)
คิดจะสร้างศาลาว่าจ้างช่าง
และช่วยร่างแผนผังช่างประสาน
แบ่งสี่ห้องไว้ข้างในเพื่อใช้งาน
ได้เจือจานตามการอันสมควร (๑๖)
หนึ่ง..ห้องคลอดสำหรับผู้ยากไร้
หนึ่ง..ห้องใช้รับรองพราหมณ์ตามสงวน
หนึ่ง..ห้องพักคนผ่านทางวางกระบวน
หนึ่ง..ห้องชวนเก็บสินค้าพาณิชย์มี (๑๗)
พื้นที่เหลือจัดไว้ใช้พักผ่อน
ไว้หลบฝนหลบร้อนผ่อนเกศี
จิตรกรรมฝาผนังนั่งดูดี
ขุดสระน้ำทันทีในบริเวณ (๑๘)
ปทุมมาปลูกไว้ในสระสรง
ประโยชน์ตรงแก้กระหายบัวได้เห็น
ใครผ่านไปผ่านมาคราเช้าเย็น
มอบให้เป็นสมบัติชัดส่วนรวม (๑๙)
เจ็ดปีผ่านพระราชาวิเทหะ
ไม่ลดละตามหามิหละหลวม
เหนือตกใต้ภาคกลางว่างปราชญ์รวม
ตะวันออกกำกวมสร้างศาลา (๒๐)
รายงานจากราชบุรุษชุดที่บอก
ตะวันออกในแนวที่เสาะหา
มโหสถลูกเศรษฐีมีปัญญา
สร้างศาลาสามารถปราชญ์แน่นอน (๒๑)
เสนกะกราบทูลด้วยวุ่นไหว
แค่ศาลาหรือวัดได้มิใช่สอน
อย่าเพิ่งด่วนตัดสินนรินทร
ดูไปก่อนสักระยะจึงจะงาม (๒๒)
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
904
