6 มกราคม 2548 14:31 น.
กุ้งหนามแดง
หัวใจไยอ่อนแอ
กับคำแค่ความผูกพัน
ยึดเล่นเบญจขันธ์
บังคับมันไม่ได้เลย
มีแต่จะมั่นคง
หรือลุ่มหลงก็เกินเอ่ย
รุมเร้าเศร้าคุ้นเคย
คอยเสวยแต่อารมณ์
เมื่อไรจะละวาง
จะทิ้งห่างความขื่นขม
ยินดีมิปรารมภ์
หยุดผสมถมทุกข์ธาร
นับวันจะจมลึก
แพ้ในศึกกิเลสมาร
คอยแต่จะประหาร
ทรัพย์ตระการในจิตตน
รอวันจะค้นพบ
ถึงจุดจบแห่งวังวน
วันนี้เพียงฝึกฝน
กำหนดตนให้รู้ตาม
..
5 มกราคม 2548 16:12 น.
กุ้งหนามแดง
สุดระกำย่ำแย่เป็นแค่กิ๊ก
มาตุกติกกล่าวแก้รังแกฉัน
พอหมดรักก็เคลือบแคลงว่าแบ่งปัน
คอยลงทัณฑ์ด้วยวาจาตีตราเลว
เป็นที่พึ่งยามเบื่อเกื้อกูลให้
พอสมใจไสส่งถีบลงเหว
มาหยามเหยียดยกให้ว่าใจเร็ว
ท้าวสะเอวก่นด่าสาอะไร
โอ้! ชีวิตยุ่งยากเลี้ยงปากท้อง
ไม่เรียกร้องขอสิทธิ์แนบชิดใกล้
ไร้ทะเบียนก็รู้อยู่แก่ใจ
เพียงอะไหล่ชั่วคราวช่างร้าวราน
ก้าวเข้ามาแก้ขัดกลับกัดซ้ำ
หัวใจช้ำอยู่เสมอไม่เจอหวาน
ต้องเสแสร้งยิ้มร่ากลบอาการ
ไหนพบพานใจภักดิ์แน่สักครา
โปรดสงสารกันบ้างเมื่อร้างลับ
ไม่หวนกลับมาจุนเจือเพราะเบื่อหน้า
เมื่อไม่เหลือซากเศษความเวทนา
ลืมกันไปยังดีกว่าทำอาวรณ์
..
5 มกราคม 2548 09:25 น.
กุ้งหนามแดง
เพราะสมองไม่ชำนาญกับงานยาก
ความพลัดพรากหนีหลงต่างตรงไหน
รู้เพียงเธอหายหน้าจากลาไกล
ช้ำสุดใจทุกทางเมื่อห่างกัน
เพราะหัวใจเจ้ากรรมยากจำแนก
เจ็บจนแหลกยับกองประคองขันธ์
ร้าวเกินแยกมากน้อยเทียบร้อยพัน
ว่าจาบัลย์เพียงใดในกระทำ
เพราะน้ำมือตนเองไม่เก่งเลือก
ต้องกระเสือกกระสนตนถลำ
หลงไว้เนื้อเชื่อใจคนใจดำ
เหตุที่ทำเพียงเธอเบื่อหรือเอื้อใคร
..
4 มกราคม 2548 17:25 น.
กุ้งหนามแดง
ถึงจะเป็นตัวจริงใจยิ่งหมอง
ต้องครอบครองตัวตนจำทนไหว
ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่โกงใคร
ทุกข์เมื่อไรสาดโคลนโยนเข้ามา
มิคาดหวังตนจะสุขเดินลุกหนี
รู้หน้าที่ของแฟนเปรียบแขนขา
ยอมลำบากฟังความสามเวลา
ซับน้ำตาด้วยรักกระอักทรวง
อยากจะบอกว่าเบื่อมันเหลือล้า
แต่ไม่กล้าโวยวายใช่ฉันหวง
กลัวจะถูกทอดทิ้งกับสิ่งลวง
จึงต้องถ่วงเอาไว้ให้คิดดู
ที่ปรึกษาบางครั้งยังดีถม
ไม่ต้องรับอารมณ์ขื่นขมหู
เป็นได้แค่หุ่นชักไยไว้เชิดชู
หัวเราะสู้ชะตากรรมช้ำจนตาย.
..
4 มกราคม 2548 10:32 น.
กุ้งหนามแดง
โยกโยกโขกกล่องข้าว.....ตัวเกร็ง
เก็กหล่อเหมียวละเซ็ง.....เล่นกล้อง
แลบลิ้นล่อเหมาะเหม็ง....ตาตี่ พุงลอน
พลิกคว่ำอายพวกพ้อง....ท่าแท้หงายเก๋ง
..