16 พฤษภาคม 2548 09:23 น.

สุขใจไร้เกียรติ

กุ้งหนามแดง

โถ! ชีวิตเกิดมาช่างบัดซบ
แขนขาครบยังขาดวาสนา
กระเสือกกระสนจนได้ปริญญา
หวังเพิ่มค่าของตนแทนผลบุญ

ไร้พวกพ้องเส้นสายไร้ประโยชน์
ฟ้าที่ไหนมาโปรดเดินเตะฝุ่น
บุคลิกท่าทางไม่สร้างคุณ
ใครจะหนุนจะนำไปทำยา

กรมแรงงานเปิดตึกไม่ยึกยัก
ใบสมัครกรอกไว้สิบใบกว่า
ไม่เห็นว่าที่ใดจะเรียกมา
รูปโหลกว่าโบยบินกร่อยสิ้นดี

ทั้งค่ารถกินอยู่ปลาทูเก่า
ซัดน้ำเปล่าเป็นอาจินต์กินศักดิ์ศรี
ตำแหน่งงานตรงสาขาไม่เห็นมี
อาชีพที่สุจริตยังคิดทำ

พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องต้องทำก่อน
อดแอบซ่อนหน้ายิ้มน้องอิ่มหนำ
เกียรติของคนฤประดับงานประจำ
ทนตรากตรำถีบสามล้อพอเลี้ยงกาย

1380

love

comment

15 พฤษภาคม 2548 16:02 น.

ซักฟอก

กุ้งหนามแดง

แยกผ้าขาวและสี............เนื้อบางมีแยกอีกครั้ง
สุมกองมองกะละมัง..........ผงซักฟอกอยู่ในซอง
0 เปิดก๊อกเห็นน้ำไหล........สายยางใหม่กะมังรอง
คำนวนควรไตร่ตรอง.........พอสมควรกับผ้าซัก
0 ข้างซองควรต้องอ่าน.....ปริมาณใส่เบาหนัก
น้อยไปไม่ดีนัก..................ถ้าใส่มากก็สิ้นเปลือง
0 อุ้งมือคือตวงผง...........เทใส่ลงภาชนะเขื่อง
พุ้ยน้ำให้ต่อเนื่อง..............เมื่อเกิดฟ้องต้องหยุดตี
0 แช่ผ้าลงในนั้น...............กดลงพลันน้ำท่วมดี
ทิ้งไว้สิบนาที...................เตรียมไม้แขวนไม้หนีบตาม
0 เพื่อผลให้ฟองฟู...........แทรกตัวสู่เนื้อผ้างาม
ชำระคราบติดตาม.............แทรกเส้นใยให้กระเจิง
0 บางส่วนยังทิ้งรอย........อย่าทิ้งปล่อยคอยค้างเติ่ง
หยิบแปรงมาคุมเชิง..........เติมแฟ๊บหน่อยค่อยค่อยแปรง
0 ซักผ้าให้สะอาด..............งามผุดผาดด้วยจัดแจง
จิตใจควรจัดแบ่ง..............แยกซักบ้างทุกข์ห่างใจ
0 สกปรกที่สะสม...............ด้วยอารมณ์ขมข้างใน
ถ้อยคำให้อภัย...................ช่วยชะล้างสร้างสุขคืน
0 ใจเธอเป็นที่หนึ่ง.............มิต้องพึ่งแพรพรรณอื่น
หากใจคือผ้าผืน....................ควรหรือปล่อยรอยค้างคา

สุขใจไร้เกียรติ

ซักฟอก

ขังลืม..

ไม่รัก..ไม่ว่า..

แด่..คนคุ้นเคย..