3 มีนาคม 2545 11:45 น.
กุ้งนาง
นกน้อยกางบีกออกร่อนบิน
หากินเช่นปักษาการเวก
สายลมแสงแดดพาเอนก
ผ่านพบปุยเมฆที่ล่องลอย
อยากจะเป็นเฉกเช่นนกน้อย
อยากจะล่องลอยไปในทางฝัน
อยากจะบินไปเก็บเสี้ยวพระจันทร์
อยากให้ฝันเป็นดั่งที่ใจปอง
นกน้อยจ๋าช่วยปลดปล่อยอารมณ์ร้าว
พรากหัวใจที่แกร่งกร้าวกลับคืนฉัน
มอบอิสระแก่หัวใจที่เคยแบ่งปัน
คืนสู่ฉันคนนี้ที่เขาเมิน.....
3 มีนาคม 2545 11:16 น.
กุ้งนาง
น้ำตาเทียน...ไหลหยดหมดมอดไหม้
น้ำตาฟ้า...ไหลหลั่งดั่งห่าฝน
น้ำตาใจ...ไหลรดบนอกคน
น้ำตาเรา..ร่วงหล่นเพราะคนลวง
3 มีนาคม 2545 11:02 น.
กุ้งนาง
...แอบเก็บความรู้สึก....ของตัวเอง
ไว้บรรเลง...เพลงเหงา...ในวันเศร้า
แอบเก็บความรู้สึก...ระหว่างเรา
ไว้รำลึก...ความเศร้า..ยามจากกัน
...อยากวอนขอใจเธอ...สักเสี้ยวหนึ่ง
อยากให้คิดถึงฉันบ้าง...ยามห่างหาย
...อยากวอนขอคำรัก..จากเสี้ยวใจ
อยากให้เธอมีฉัน...ในแววตา
...อาจมากไป...ในความรู้สึกเธอ
ขอแค่ฉันยังรอเธอ...จะได้ไหม
...อาจไม่ใช่คนสำคัญ...สำหรับใจ
หากวันหนึ่งเธอไม่มีใคร...ฉันคนนี้จะอยู่ใกล้เป็นเพื่อนเธอ.....
3 มีนาคม 2545 10:48 น.
กุ้งนาง
....แค่ความรู้สึก.....ที่ขาดหาย...
ไม่ใช่..ความรู้สึก.....ที่สูญเสีย...
....แค่ความรู้สึก.....ที่อ่อนเพลีย...
ไม่ใช่..ความรู้สึก.....ละเหี่ยใจ...
...แค่ความรู้สึก.....ที่จะยืดหยัด...
ไม่ใช่..ความรู้สึก.....อยากผูกมัดใคร...
...แค่ความรู้สึก.....จากเศษเสี้ยวหัวใจ...
ไม่ใช่..ความรู้สึก.....จากใจทั้งดวง...
หน้าส่วนตัว
1331
