20 พฤษภาคม 2551 15:35 น.
กุ้งก้ามกราม
ร้อยเรียงคำด้วยรักอักษรา
ร้อยศรัทธาสร้างสรรค์มิหวั่นไหว
ร้อยความคิดมาฝากจากฤทัย
ร้อยบุปผามาลัยดั่งใฝ่ปอง
หวังกล่อมโลกสิ้นสลดงามสดใส
หวังกล่อมใจบางคนสิ้นหม่นหมอง
หวังกล่อมตนฝ่าฟันตามครรลอง
หวังเพื่อนพ้องผูกพันมั่นไมตรี
เพื่อสืบศาสตร์สานศิลป์ไร้สิ้นสุด
เพื่อหมายจุดประกายฝันอันริบหรี่
เพื่อรวมใจเชื้อชาติปราชญ์กวี
เพื่อเสรีแห่งฝันอันอำไพ
ฝั่งสายชลงามล้วนมวลพฤกษา
ฝั่งคงคากระแสสินธุ์ยังรินไหล
ฝั่งแห่งฝันหอมหวานซ่านหทัย
ฝั่งฝันไกลฤๅสิ้นจินตนาการ
ฝันเถิดฝันแล้วก้าวไปดั่งใจเถิด
ฝันบรรเจิดปลอบปลุกทุกสถาน
ฝันจนร่างดับสิ้นไร้วิญญาณ
ฝันเพื่อใฝ่สืบสานกานท์กวี ฯ
13 พฤษภาคม 2551 17:24 น.
กุ้งก้ามกราม
หนึ่งหยดฝนหยาดมาจากฟ้ากว้าง
หนึ่งส่วนสร้างให้เห็นเป็นธารใส
หนึ่งลำธารสู่มหาชลาลัย
ดุจน้ำใจเกื้อกูลหนุนชีวิต
หนึ่งสังคมลำบากเพราะยากไร้
หนึ่งสังคมเพียงฝันใฝ่ยังไร้สิทธิ์
หนึ่งสังคมพรั่งพร้อมยอมอุทิศ
ดุจน้ำทิพย์ชโลมจิตสนิทนาน
หนึ่งโอกาสให้คนได้เป็นคน
หนึ่งกุศลยิ่งใหญ่แผ่ไพศาล
หนึ่งพฤกษาที่งอกผลิดอกบาน
ดุจสัญญาณเที่ยงแท้พร้อมแพร่พันธุ์
หนึ่งใบบุญคงอยู่รับรู้ได้
หนึ่งหัวใจร่วมสร้างอย่างสุขสันต์
หนึ่งเส้นทางเพลิดเพลินร่วมเดินกัน
ดุจสวรรค์ชั้นฟ้าสุขาวดี
หนึ่งผูกพันมิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
หนึ่งเมตตาทำนุร่วมสุขี
หนึ่งกระทำงดงามด้วยความดี
ดุจไมตรีเบ่งบานเนิ่นนานไป
หนึ่งหยดฝนหยาดมาจากฟ้ากว้าง
หนึ่งส่วนสร้างให้เห็นเป็นธารใส
หนึ่งลำธารสู่มหาชลาลัย
ดุจสายธารน้ำใจในศรัทธา ฯ
10 พฤษภาคม 2551 14:16 น.
กุ้งก้ามกราม
โลกสดใสด้วยยิ้มที่อิ่มเอิบ
โรคกำเริบเศร้ารันทดจะหดหาย
หากทุกคนต่างยิ้มอย่างพริ้มพราย
เพื่อสลายยิ้มเสแสร้งทิ่มแทงใจ
ยิ้มเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ้มเก๊กท่า
แถมยักคิ้วหลิ่วตาน่าหมั่นไส้
มองสอดส่ายทะลึ่งถึงเนื้อใน
ยิ้มแสลงแฝงนัยใคร่ลิ้มลอง
ยิ้มหลากเล่ห์เพทุบายหมายเชือดเฉือน
หยาดยิ้มเยือนคราใครเขาทุกข์เศร้าหมอง
แอบอมยิ้มแต่ต่อหน้าน้ำตานอง
เพราะใจครองริษยามหาภัย
ยิ้มแหยแหยคราแพ้พ่ายคล้ายกลบเกลื่อน
หมายลบเลือนความเศร้าหมองคล้ายผ่องใส
ตีสีหน้ายิ้มย่องเป็นยองใย
แต่หทัยหวานอมแลขมกลืน
ยิ้มเยาะเย้ยเหยียดหยามยามย่ำแย่
ยิ้มยุแหย่เหยียบย่ำย้ำหยิบยื่น
ยิ้มยั่วยวนยึกยักยากหยัดยืน
คราขมขื่นใครเขาเข้าคลี่คลาย
ยิ้มยโสโอหังพาพังพาบ
รีบกำราบจากใจให้ห่างหาย
ยิ้มแสยะสยองขวัญอันตราย
ก่อนชีพวายจงแย้มยิ้มปริ่มการุน
ยิ้มสดใสจากใจจริงสิ่งเลอค่า
ยิ้มสู่ตาส่งถึงใจให้อบอุ่น
ยิ้มคือยาต้นตำรับยอดสรรพคุณ
ยิ้มละมุนจากใจมอบให้กันฯ
8 พฤษภาคม 2551 22:26 น.
กุ้งก้ามกราม
อนิจจากลัดกลุ้มเป็นภูมิแพ้
อนาถแท้หัวใจฝันใฝ่สูง
เกิดเป็นกาหลงใหลใคร่เป็นยูง
คิดเร้นฝูงกลายพันธุ์แอบฝันดี
เคยเมามายยาดองก๊งเหล้าขาว
โอ้อวดสาวดัดจริตดื่มวิสกี้
มะขามเปียกของแถมแกล้มชั้นดี
น่าบัดสีมากับน้องต้องลอบสเตอร์
เคยตัดจากตากแห้งมามวนยาเส้น
ดันทะเล้นคาบไปป์หมั่นไปเจ๋อ
ผ้าขาวม้าผืนใหม่ไม่อินเตอร์
มาสะเหล่อเล่อล่าหาลีวายส์
เคยดูหนังขายยาจนฟ้าสาง
ตระกองนางอาบน้ำเมื่อยามสาย
เดี๋ยวนี้โฮมเธียเตอร์ เฮ้อ สบาย
นอนเดียวดายดูหนังทั้งราตรี
เคยขี่ควายจีบสาวนาหน้าเปื้อนฝุ่น
กลับแอบลุ้น หมวย ขาว สาวดัชชี่
มอเตอร์ไซค์คันเก่าไม่เข้าที
ยอมอดอยากเป็นหนี้ผ่อนบีเอ็ม
อนิจจากลัดกลุ้มเป็นภูมิแพ้
พบโฉมแม่หุ่นสูงยาวราวเสาเข็ม
โฉมสะคราญมิสนใจช่างใจเค็ม
หมั่นและเล็มกะหลีกะหลอจนท้อใจ ฯ
5 พฤษภาคม 2551 12:20 น.
กุ้งก้ามกราม
เกิดเป็นหอยนั้นขาดวาสนา
มีคุณค่าเปรียบเป็นเช่นทางผ่าน
มีแต่คนปลุกปล้ำเพื่อสำราญ
แล้วหักหาญทิ้งขว้างอย่างเลือดเย็น
แรกหวังปองค้นหาไขว่คว้าหอย
ได้แล้วปล่อยทิ้งไว้ให้เน่าเหม็น
หวังเพียงสิ่งมีค่าน่าลำเค็ญ
เกิดมาเป็นเช่นหอยน่าน้อยใจ
โปรดรับรู้หอยระทมตรมเหลือหลาย
หอยระคายดิ้นพล่านปวดปานไหน
ต้องปล่อยเมือกเคลือบคลุมกลุ้มปานใด
ปล่อยคืนวันผ่านไปไร้สุขจริง
บ้างกักขังหอยไว้ในกรงทอง
เมื่อสมปองสิ่งเลอค่าหมายฆ่าทิ้ง
สอดใส่ของแปลกปลอมพร้อมประวิง
รอคอยสิ่งที่หวังดั่งต้องการ
เกิดเป็นหอยน้อยใจในวาสนา
เผชิญภัยชะตาน่าสงสาร
ทนระทมทุกข์ท้อทรมาน
ทุกวันวารผลิต มุก เพื่อสุขใคร ฯ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกุ้งก้ามกราม
1569
