23 พฤษภาคม 2550 10:02 น.
กุ้งก้ามกราม
มาเถิดมาประดาที่มากมีรัก
มารู้จักตัวข้าอย่าหลบหนี
หากใครคิดชิดใกล้จะได้ดี
มาเร็วรี่รีบมาอย่าเหนียมอาย
ตำนานข้าเกิดกายหมายดับทุกข์
สร้างเสริมสุขดับร้อนก่อนจะสาย
ประสบการณ์สมสั่งตั้งมากมาย
คู่เคียงชายเชื้อชาติอาชาไนย
ชื่อเสียงข้าโด่งดังแต่ครั้งก่อน
มิเคยผ่อนแม้ผ่านนานแค่ไหน
มากมีคุณไร้โทษโปรดวางใจ
แม้บางใครไม่ชอบตีกรอบกัน
มาเถิดมาประดาที่มากมีรัก
มารู้จักตัวข้าอย่าไหวหวั่น
ข้าพร้อมจะคุ้มครองและป้องกัน
อย่าหุนหันเข้ายุ่งลืมถุงยาง
18 พฤษภาคม 2550 14:25 น.
กุ้งก้ามกราม
รักเราต้องร้างราแล้วครานี้
เพราะเธอพลี กาย ใจ ให้กับเขา
จะเหลือเพียงช่องว่างระหว่างเรา
เรื่องโศกเศร้ารู้ไว้ไม่มีทาง
เธอจะไปก็ไปไม่ต้องบอก
เธอจะหลอกใครใครอย่างไรก็ช่าง
ยากยอมรับหัวใจคนไร้ยาง
รังเกียจร่างเหลือล้นคนหลายใจ
อย่าแสร้งบีบน้ำตาทำหน้าซื่อ
อย่ามาตื้อมากความทำหวามไหว
ถ้าไม่อยากถูกถีบก็รีบไป
อยู่กับเขาคนใหม่ฉันไม่แคร์
จะลืมเธอจากใจเสียให้หมด
แม้หนึ่งหยดน้ำใจไม่มีแน่
เพียงหางตาจำไว้ไม่เหลือบแล
คงเหลือแต่ใจจริงที่ชิงชัง
ไม่มีแม้สักนิดความคิดถึง
ความตราตรึงห่วงหาก็อย่าหวัง
ขอสิ้นสุดรักที่ไม่จีรัง
ไม่หยุดยั้งเกลียดกันจนวันตาย
จะจดจำอดีตที่กรีดเฉือน
จะเป็นเพื่อนกันต่อก็อย่าหมาย
ไปจากกันจนกว่าโลกทลาย
เพราะฉันเป็นผู้ชายใจทมิฬ
17 พฤษภาคม 2550 10:06 น.
กุ้งก้ามกราม
บุษบาเบ่งบานบนลานกว้าง
สวยสล้างเหมือนแม้นแดนสวรรค์
หลากสีสวยเกินคำเอ่ยจำนรรจ์
แต่ปางบรรพ์คู่ถิ่นแผ่นดินไทย
บ้างร่วงโรยตามกาลที่ผ่านพ้น
บ้างเติบต้นแตกกอชูช่อใหม่
บ้างตูมเต่งแย้มปริหลังผลิใบ
บ้างเยาว์วัยมุ่งหมายสืบสายพันธุ์
บุษบาเบ่งบานมานานนัก
อุปสรรคใดใดหาได้หวั่น
ยังยืนหยัดอุดมการณ์มานานวัน
เพื่อลานฝันผ่องผุดมวลบุษบา
แม้นมีบ้างบางคราฟ้าพิโรธ
ลงทัณฑ์โทษพงศ์เผ่าเหล่าบุปผา
วายุโหมกระหน่ำมินำพา
ยังหาญกล้าก้าวข้ามความมืดมน
บุษบาจะเบ่งบานอีกนานเนิ่น
แม้เผชิญกี่กาลที่ผ่านพ้น
เพื่อสืบสานเจตนาบรรพชน
ผลิดอกผลเบ่งบานทั่วลานกลอน