1 กันยายน 2546 21:24 น.

ก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งมีหัวใจที่รักแน่แน่ว
ฉันผิดเพราะอะไร
ทำมัยทุกคนถึงไร้ใจกับฉันคนนี้
ผิดเพราะฉันคนนี้ซื่อเกินไปใช่ไหม
หรือผิดที่ฉันรักคนอื่นไม่เป็น
ฉันนี้จึงเป็นอย่างที่ผ่านมาก

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ไม่ซึ้งหรือหวานดั่งคนอื่นเขา
ผิดหรือที่ฉันเป็นคนอย่างนี้
หรือผิดที่ฉันอ้อนใครไม่เป็น

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
อยากถามฟ้าว่าเพราะอะไร
ผู้หญิงคนนี้ถึงไม่มีใครมีใจให้จริง
หรือว่าฉันเป็นได้แค่ผู้หญิงที่รับกรรม
หรือฉันเป็นแค่คนเศร้าเศร้าเลยไป
เพราะอะไร ฟ้าตอบได้ไหม
ฉันไม่อยาก เป็นอย่างนี้ต่อไป
ท้อแล้วนะ ท้อเหลือเกิน

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงที่รักใครรักจริง
แต่ทำมัย ไม่มีใครรักจริงอย่างฉันบ้าง
ทำมัยฟ้า ทำมัยให้ฉันเกิดมา
เกิดมาเพื่อทุกข์ทรมาร
ทำมัยไม่ฆ่าฉันให้ตาย
ปล่อยให้ฉันทรมารแทบขาดใจ
เจ็บนักทรมารเหลือเกินกับชีวิตนี้

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนี้คงไร้ใครไร้ใจ
คงไม่มีใครเห็นค่า
เพราะฉันไม่ค่าพอให้ใครสนใจ
จดจำไว้นะใจ อย่ามั้งง่ายรักใครอีกเลย
จำไว้นะใจ ชาตินนี้ไม่มีใครรักจริง
เหมือนกับฉันคนไร้ใจ
ซะใจนักกับการที่ชายคนหนึ่ง
ที่ทำให้ฉันไร้ใจเช่นนี้
ขอบคุณมากนะ ชายที่ไร้ใจกับฉัน

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งมีหัวใจที่รักแน่แน่ว
ฉันผิดเพราะอะไร
ทำมัยทุกคนถึงไร้ใจกับฉันคนนี้
ผิดเพราะฉันคนนี้ซื่อเกินไปใช่ไหม
หรือผิดที่ฉันรักคนอื่นไม่เป็น
ฉันนี้จึงเป็นอย่างที่ผ่านมาก

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ไม่ซึ้งหรือหวานดั่งคนอื่นเขา
ผิดหรือที่ฉันเป็นคนอย่างนี้
หรือผิดที่ฉันอ้อนใครไม่เป็น

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
อยากถามฟ้าว่าเพราะอะไร
ผู้หญิงคนนี้ถึงไม่มีใครมีใจให้จริง
หรือว่าฉันเป็นได้แค่ผู้หญิงที่รับกรรม
หรือฉันเป็นแค่คนเศร้าเศร้าเลยไป
เพราะอะไร ฟ้าตอบได้ไหม
ฉันไม่อยาก เป็นอย่างนี้ต่อไป
ท้อแล้วนะ ท้อเหลือเกิน

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงที่รักใครรักจริง
แต่ทำมัย ไม่มีใครรักจริงอย่างฉันบ้าง
ทำมัยฟ้า ทำมัยให้ฉันเกิดมา
เกิดมาเพื่อทุกข์ทรมาร
ทำมัยไม่ฆ่าฉันให้ตาย
ปล่อยให้ฉันทรมารแทบขาดใจ
เจ็บนักทรมารเหลือเกินกับชีวิตนี้

ฉันก้อแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนี้คงไร้ใครไร้ใจ
คงไม่มีใครเห็นค่า
เพราะฉันไม่ค่าพอให้ใครสนใจ
จดจำไว้นะใจ อย่ามั้งง่ายรักใครอีกเลย
จำไว้นะใจ ชาตินนี้ไม่มีใครรักจริง
เหมือนกับฉันคนไร้ใจ
ซะใจนักกับการที่ชายคนหนึ่ง
ที่ทำให้ฉันไร้ใจเช่นนี้
ขอบคุณมากนะ ชายที่ไร้ใจกับฉัน

1 กันยายน 2546 21:22 น.

เหตุข้อเดี๋ยวของฉัน

กุหลาบไร้ใจ

หมดแล้วชีวิตนี้
หมดแม้ฝันที่อยากเป็น
เธอทิ้งฉันให้เป็น
คนไร้ใจไร้ค่ายามมองกัน
เธอพูดฉันดีเกินไป
เพราะอะไรไม่เข้าใจ
อย่าเอ๋ยคำนี้ได้ไหม
เพราะที่เธอทำไปนั้น มันไม่ใช่
ฉันแย่มากใช่ไหม
เธอจึงทิ้งไปให้สิ้นหวัง
ฝันที่ฉันอยากเป็น
คงเป็นได้แค่ คนไร้ค่า
ชีวิตที่ผิดหวังอยู่ร่ำไป
วาดฝันไว้กับใคร
ก้อโดนทำร้ายให้สิ้นหวังทุกที
หมดแรงสู้ทน หมดแรงใจ
หมดแม้กำลังใจ
อยากหมดแม้ลมหายใจ
ไม่อยากทำเพื่อตัวเอง
แต่ฉันอยากทำเพื่อเรา
เหตุผลของฉัน ข้อเดี๋ยว
คือรักเธอ บอกไม่ถูกว่าทำมัย
รักเธอได้ขนาดนี้
แต่ที่ฉันรู้ คือรักใครไม่ได้
เพราะรักเธอเกินตัดใจ
ถึงหมดลมหายใจ
แต่ใจฉันยังคงอยู่กับเธอชัวนิรันดน

1 กันยายน 2546 21:20 น.

ทนเพื่ออะไร

กุหลาบไร้ใจ

จะร้องไห้ไปเพื่ออะไร
เขาไม่มีใจให้กัน
เสียใจ เสียน้ำตา
เขาก้อไม่มาสนใจ
จะมาคร่ำครวญหาอะไร
ก้อใจเราโง่เอง
ถึงจะร้องไห้จนตาย
เขาก้อไม่มาเห็นใจ
เชื่อฉันเถอะ
ให้มันจบเสียดีกว่า
จะทนต่อไปเธอคิดฝันไปใช่ไหม
เขาคนไม่สนใจ
ว่าคนอย่างเธอจะคิดอย่างไร
เพราะที่เขาทำไป..............เขารู้อยู่แก่ใจ
เราหมดผลประโยชน์...........เขาก้อทิ้งขว้างเรา
จะไปแคร์อะไรเล่า.........ถือว่าเราตาบอดเอง
ที่มองเขาดี...........ต่อแต่นี้ไป
เริ่มชีวิตใหม่เถอะนะคนดี
มันยังไม่สายเกินไป
ที่เธอจะเดินสู้ชีวิตของเธอ.........อย่าไปง้อขอคืนดี
เพราะคนอย่างเขาไม่แคร์ความรู้สึกใคร
ถึงเธอจะตายต่อหน้า...........คนอย่างเขาก้อไม่สนใจ
เพราะใจเขาเป็นเหมือนดั่งหิน
เขาไม่เจ็บหรือสนใคร
ถึงเธอจะดีแสนดี............เขาก้อไม่มีทางมองเห็น
หยุดร้องไห้ใหกับเขาเสียที่
เขาไม่ดีอย่างที่คิด...........ปล่อยเขาไป
เธอจะได้เริ่มชีวิตที่สุขสันต์
ชีวิตในวันนี้เธอเศร้าฤดี
ฉันเข้าใจดี...........ฉันเองก้อไม่ต่างจากเธอ
แต่ฉันก้อยังสู้กับมันได้
ไม่ต้องกลัว........โลกใบนี้ยังไม่ร้ายดั่งที่คิด
ยังมีคนดีอีกมากมาย........เขารอให้เธอมาเจอะเจอ
อย่าสิ้นหวังนะวันนี้........ทุกวินาที
นับต่อแต่นี้.......ลองเริ่มต้นใหม่นะคนดี
กับชีวิตที่สดใสในวันข้างหน้า
ลืมมันไปเถอะกับชีวิตที่รันทด
แล้วเก็บเวลาที่เหลืออยู่......เอามาสู้กับชีวิตในวันที่สุขสันต์
จะไปจมกับรักที่แสนทรมาร......มีแต่ชอกช้ำอยู่เลยไป
ลืมมันเสียที......วันนี้ยังมีสิ่งอื่นอีกมากมาย
ที่รอให้เดินไปเพื่อค้นหา
มันอาจจะดีกว่าวันนี้ที่เป็นอยู่
เธอเคยฝัน....เธอมีฝัน.......ไม่ลองเดินไปสู้กับมัน
แล้วฝันของเธอจะมีได้เมื่อไร
ถ้าเธอมั่วแต่........ซึ่ม.......เศร้า........และท้อแท้
จะมีไหมวันที่ฝันของเธอเป็นจริง
ไปเถอะ.......ไปให้ถึงฝัน
อย่าหยุดฝัน.......นับแต่นี้
อย่าไปท้อถอย........กะแค่.......ชีวิตที่เขาทำลาย
อย่าสิ้นหวังกับรักที่พังนะนาทีนี้
จบลงตรงนี้........แล้วเดินไปเพื่อสร้างฝันให้เป็นจริง
ดั่งที่เธอฝันเอาใว้เป็นไปได้.............ดั่งใจที่ต้องการ

1 กันยายน 2546 21:18 น.

ไม่เชื่ออีกแล้วในรัก

กุหลาบไร้ใจ

ชาตินี้หมดแล้วความเชื่อมั่นในรัก
ในความรักที่จริง........ชาตินี้หารักไม่มีให้กัน
ชาตินี้ฉันเป็นได้แค่คนไร้ใจ
เธอเห้นฉันไร้ค่ามากนักหรือไร
ทิ้งฉันไว้........แค่ความไม่เข้าใจอยู่อย่างนี้
ไม่เข้าใจ......เพราะอะไรทุกคนจึงทิ้งฉันไป
หรือฉันไร้ค่า.........ทุกคนไม่มาสนใจ
ฉันไม่ดีตรงไหน.......ถึงทอดทิ้งกันไปให้เศร้าฤดี
เจ็บปวดนักที่เกิดมาไร้ค่า......ไม่มีใครมาสนใจ
ปล่อยฉันให้โดดเดี๋ยวเลยไป
เกิดมาแล้วต้องเดี๋ยวดาย
จะเกิดมาเพื่ออะไร.........เกิดมาก้อไม่มีใครต้องการ
ทุกคนไม่เคยสนใจ........ว่าฉันคิดอะไร
น้อยใจนักในโชคชะตา........ที่เกิดมาอาภัพสิ้นดี
ทุกคนจ้องแต่จะหลบหนี้.......ทิ้งฉันไว้ให้เดี๋ยวดาย
เศร้า......เหงา......ไม่มีใครที่จะเข้าใจ
ทุกคนทิ้งฉันให้อ้างว้างอยู่ลำพัง
ในโลกแห่งความทรวงจำที่ปวดร้าว
จะมีไหมใครสักคน........ที่เข้าใจฉันคนนี้บ้าง
ชีวิตที่ฉันมี.........โดดเดี๋ยวเลยมา
อยากมีใครสักคน........ที่เข้าใจฉันบ้าง
คงหาได้ยากในโลกใบนี้
เพราะในชีวิตที่ฉันมี..........ไม่มีใครต้องการฉันแม้สักคน
ปล่อยทิ้งฉันให้อ้างว้างอยู่กับการเวลาที่เศร้าหมอง
ทุกคนทิ้งฉัน.......ให้ฉันอยู่กับโลกของความเศร้าตลอดกาล
จะมีไหมพื่นที่แห่งสุขสันต์ให้ฉันบ้าง
หรือมีแค่พื่นที่แห่งความโศกเศร้า
ที่ให้ฉันคนนี้........ได้เดินสู้ไป
จะ.มีใครบ้างไหมหน่อ.........ฉันจะรอ
พื่นที่แห่งใจ.........ที่ไม่มีคนไร้ใจอยู่นะตรงนั้น
ถ้ามีฉันจะเดินฝ่าฟันไป..........แม้จะนานแสนนานเพียงใด
ฉันนี้จะเดินไปให้ถึงมัน
จะเหนื่อยเพียงใด..........จะเจ็บจนต้องตาย
ฉันนี้ก้อจะไป........ไม่วันที่จะท้อถอย
ถึงจะนานเพียงใด........ถึงจะหมดลมหายใจ
ฉันนี้จะต้องไปให้ถึงฝันที่หวังไว้