9 สิงหาคม 2546 03:25 น.

ทางผ่าน

เจ็บที่ต้องพูดมันออกไป.........ขอให้เธอไป
ในใจเมื่อเธอจะลา....อยากให้เธอไป
ไม่ต้องห่วงฉัน......คนอย่างฉันรู้ดี
เป็นได้แค่ทางผ่าน......ในเมื่อเธอมีทางที่ดี
ก้อให้เธอก้าวไป.........โปกมือลากับฉันไป
ส่วนตัวฉันของเป็นทางผ่านของเธอ
ของเป็นทางผ่าน.....ให้เธอเดินไปอย่างใจเธอต้องการ

เจ็บที่ต้องพูดมันออกไป.......น้ำตารินไหล
เจ็บลึกข้างใน.......เจ็บแทนขาดใจ
แต่ต้องตัดใจ........ต้องบอกให้เธอไป
สิ่งที่เธอต้องการ........คือไป.........จากฉัน
สิ่งที่ฉันต้องการ.......คือเธอ.......เพื่ออยู่สร้างฝัน
สิ่งนี้มันไม่มีทางเข้ากันได้
ฉันนี้เป็นได้แค่......ทางผ่าน
ยามนี้เดินผ่านมาก้อทักกัน
เปรียบฉันเหมือนดอกไม้ริมทาง......ที่ทิ้งกว้างไม่มีแย่แส
ฉันไม่ใช่ดอกไม้รินทางที่ไร้ค่า.......แค่เธอมองค่าของใจของไม่เห็น

เจ็บที่ต้องพูดมันออกไป.......ที่เธอไร้ใจไม่แยแส
เจ็บที่สุดของหัวใจ......ที่เธอมองใจฉันเหมือนแค่ทางผ่าน
เจ็บไหมใจนี้......เขาคนดีมองเราแค่ทางผ่าน
เจ็บลึก........เจ็บอย่างทรมาร.......เจ็บฝังใจที่ใจนี้
เจ็บที่ข้างตรงหัวใจ......เจ็บเข้าข้างในที่ใจนี้

เจ็บที่ต้องพูดมันออกไป.......ในใจรักเธอ
แต่ต้องตัดใจ.........ในเมื่อการรอคอยไม่ใช่ฉัน
เศร้าเหลือเกิน........ฉันเป็นได้แค่ทางผ่านของเธอ
ฉันนี้ต้องเหมือนที่เธอต้องการ.......คือสิ่งนั้น
คนที่รัก......และฉันไม่มี
ฉันจะอยู่อย่างไร้........เพราะเป็นได้แค่ทางผ่านทุกครั้งไป
ทำมัยต้องเป็นอย่างนี้เลยไป
ขอเป็นได้ไหมหนทางแห่งใจของเธอ
หนทางแห่งรัก....หนทางแห่งการก้าวเดิน
หนทางแห่งฝัน.......หนทางแห่งความหวัง
ที่ทุกคนฝันอยากได้มา.........แต่
ฉันนี้เป็นได้แค่........ทางผ่าน.........ของใครต่อใครเลยไป

9 สิงหาคม 2546 02:35 น.

คืนที่ฝนโปรย

กุหลาบไร้ใจ

ในคืนที่เดี๋ยวดาย........คืนนี้ฝนโปรยปรายลงมา
มองท้องฟ้า........ฝนได้โปรยลง
ฟ้าก้อคงเศร้าใช่ไหม........จึงได้โปรยปราย
ฟ้าคงเหมือนดั่งฉัน....ที่ร้องไห้
คืนนี้ชั่งหนาวอ้างว้างเหลือเกิน
รู้ไหมฉันเหนื่อยและท้อแค่ไหน
กับวันที่คืนฝนโปรย.......หมดหวัง......หมดแรง

8 สิงหาคม 2546 03:16 น.

หลับตาลง

กุหลาบไร้ใจ

หลับตาลงช้าช้า........นอนคิดถึงใคร
คิดถึงใจคนที่แสนไกล.....เธอคนนั้น
ฉันไม่รู้เธอเป็นใคร.......ทำให้ฉันเพ้อเลยไป
ตั้งแต่วันนั้น........ถึงวันนี้
หัวใจฉันนี้เริ่มหวั่นไหว.......เธอเข้ามา
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าให้ดูสดใส
มองทางไหนก้อ.........สวยงาม
ตั้งวันที่เธอเข้ามา.......เธอเปลี่ยนฉันให้เป็นคนใหม่

หลับตาลงช้าช้า.......ตั้งแต่วันนั้นหัวใจฉันอบอุ่นเสมอ
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าของคนอ่อนแอ......ให้เป็นคนอ่อนไหว
ให้สดใส.....สวยงามขึ้น
เธอคนเดี๋ยวเท่านั้น.......ที่ทำให้ใจฉันใจเต้นแรง
คนที่รักตัวเองอย่างฉัน.......ตั้งแต่นี้ไป
ฉันจะรักเธอ.......เมื่อมีเธอฉันนี้ก้อมีความหมาย
ฉันตอนนี้รู้ว่า.......ควรจะรักใคร..............

หลับตาลงช้าช้า......แล้วฝันอย่างคนมีค่า
อย่างคนมีความหวัง.......มีฝันที่จะสร้างขึ้นใหม่
แต่นี้ไปฉันนี้จะถักทอ......ร้อยถอยคำรัก
มาสานใยรัก......เพื่อรอเธอ
ให้เธอคนที่แสนไกล........ที่ห่วงใยฉันเลยเสมอ
แล้วต่อนี้ไป.........ฉันรู้ว่าจะอยู่เพื่อใคร
ในวันนี้.........ฉันสุขเพียงใด
ใครหน่อใคร.......ไม่รู้ว่าเธอทำให้ฉันสุขใจได้
เธอเป็นใคร.........เธออยู่แห่งหนใด
ฉันเป็นไปได้ไง.........รักเธอหรือไร

หลับตาลงช้าช้า.......ตอนนี้ฉันมีเธอ
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าให้........ดูสดใส
โลกที่ดูอ้างว้าง.......จากวันนี้ชั่งสุขสันต์
ตั้งนี้เลยไป.......โลกคงสดใสอย่างนี้เลยไป
โลกคงไม่อ้างว้าง........เหมือนดั่งที่ผ่านมา
วันนี้ฉันจะฝากชีวิตนี้.........ไว้ให้เธอดูแล
ต่อไปนี้ฉันจะอยู่เพื่อ..........เธอ
เธอคนเดี๋ยวเท่านั้น........ฉันจะว่างชีวินของฉัน
ให้เธอคนนี้........หัวใจดวงนี้
ให้เธอสานใยรักกับฉันต่อไป.......นานแค่ไหนก้อจะรอ
รอสายใยแห่งรัก........ที่มาพิงพักระหว่างใจ

7 สิงหาคม 2546 05:56 น.

หลับตาลง

กุหลาบไร้ใจ

หลับตาลงช้าช้า........นอนคิดถึงใคร
คิดถึงใจคนที่แสนไกล.....เธอคนนั้น
ฉันไม่รู้เธอเป็นใคร.......ทำให้ฉันเพ้อเลยไป
ตั้งแต่วันนั้น........ถึงวันนี้
หัวใจฉันนี้เริ่มหวั่นไหว.......เธอเข้ามา
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าให้ดูสดใส
มองทางไหนก้อ.........สวยงาม
ตั้งวันที่เธอเข้ามา.......เธอเปลี่ยนฉันให้เป็นคนใหม่

หลับตาลงช้าช้า.......ตั้งแต่วันนั้นหัวใจฉันอบอุ่นเสมอ
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าของคนอ่อนแอ......ให้เป็นคนอ่อนไหว
ให้สดใส.....สวยงามขึ้น
เธอคนเดี๋ยวเท่านั้น.......ที่ทำให้ใจฉันใจเต้นแรง
คนที่รักตัวเองอย่างฉัน.......ตั้งแต่นี้ไป
ฉันจะรักเธอ.......เมื่อมีเธอฉันนี้ก้อมีความหมาย
ฉันตอนนี้รู้ว่า.......ควรจะรักใคร..............

หลับตาลงช้าช้า......แล้วฝันอย่างคนมีค่า
อย่างคนมีความหวัง.......มีฝันที่จะสร้างขึ้นใหม่
แต่นี้ไปฉันนี้จะถักทอ......ร้อยถอยคำรัก
มาสานใยรัก......เพื่อรอเธอ
ให้เธอคนที่แสนไกล........ที่ห่วงใยฉันเลยเสมอ
แล้วต่อนี้ไป.........ฉันรู้ว่าจะอยู่เพื่อใคร
ในวันนี้.........ฉันสุขเพียงใด
ใครหน่อใคร.......ไม่รู้ว่าเธอทำให้ฉันสุขใจได้
เธอเป็นใคร.........เธออยู่แห่งหนใด
ฉันเป็นไปได้ไง.........รักเธอหรือไร

หลับตาลงช้าช้า.......ตอนนี้ฉันมีเธอ
เธอเปลี่ยนท้องฟ้าให้........ดูสดใส
โลกที่ดูอ้างว้าง.......จากวันนี้ชั่งสุขสันต์
ตั้งนี้เลยไป.......โลกคงสดใสอย่างนี้เลยไป
โลกคงไม่อ้างว้าง........เหมือนดั่งที่ผ่านมา
วันนี้ฉันจะฝากชีวิตนี้.........ไว้ให้เธอดูแล
ต่อไปนี้ฉันจะอยู่เพื่อ..........เธอ
เธอคนเดี๋ยวเท่านั้น........ฉันจะว่างชีวินของฉัน
ให้เธอคนนี้........หัวใจดวงนี้
ให้เธอสานใยรักกับฉันต่อไป.......นานแค่ไหนก้อจะรอ
รอสายใยแห่งรัก........ที่มาพิงพักระหว่างใจ

5 สิงหาคม 2546 03:04 น.

มีดกรีดตรงใจ

กุหลาบไร้ใจ

เธอเหมือนดั่งมีดที่แหลมคม......ที่กรีดลงตรงหัวใจฉัน
เธอค่อยค่อยบันจงกรีดช้าช้า........ อย่างเลือดเย็น
กรีดที่ตรงเนื้ออ่นของหัวใจ......เจ็บแทบขาดรอน
เมื่อเธอค่อยค่อยกรีดมันลงไป.....เจ็บแสบเหลือกะไร
เจ็บตรงกลางระหว่างหัวใจ......เจ็บถึงทรวงใน

เธอเหมือนมีดที่คอยกรีดชีวิตฉัน
เธอกรีดชีวิตให้ฉันสั่นลงเลยไป
เธอกรีดที่ตรงใจ...ฉันจนบอบช้ำ
กรีดจนมันสาหัส.....จนเป็นแผลชกัน
เธอต้องการทรมาร......ฉันให้ตายอย่างช้าช้า
ทำมัย.....ไม่ฆ่าฉันให้ตายเสียเลย
ปล่อยให้ฉันอาการสาหัสอย่างนี้
ไม่มีใครรักษามันได้......ไม่มียาตัวไหนรักษาฉันหายขาด
จะเหลืออยู่แค่ความปวดร้าวทรมาร
ที่คืบคล้านเข้ามาทุกวินาที ....ทุกนาทีที่เหลืออยู่