30 พฤษภาคม 2550 10:50 น.
กุหลาบหิมะโปรย
เวลาจะหมุนผ่านไปนานเท่าไหร่
ทุกอย่างที่เปลี่ยนไปยังคงเหมือนเดิม
ยังคงเป็นฉันที่นั่งอยู่ในมุมห้องมุมเดิม
ยังคงมองรูปเธอคนเดิม แล้วคิดถึงเธอ
เคยโทรไปหาเธอเวลานี้
ยังจำได้ดีกับดอกไม้ที่เธอส่งให้ฉัน
แม้วันนี้เราอาจไม่มีทางได้พบกัน
แต่หัวใจฉันไม่เคยหยุดรักเธอ
โลกยังคงหมุนไปในทิศทางเก่า
ถนนที่เคยมีเราตอนนี้แสนอ้างว้าง
ฉันเดินคนเดียวเหมือนคนเดินหลงทาง
ยืนเคว้งคว้างที่จุดเดิมที่เรารักกัน
คิดถึงอ้อมกอดเดิม ๆของเธอ
ให้ฉันอบอุ่นเสมอกับสัมผัสนั้น
ยังคงคิดถึงรอยยิ้มที่เธอเคยมีให้กัน
มือที่คอยกุมมือฉันในวันที่เหงาใจ
แต่โลกความจริงมันโหดร้ายเกินไป
เกินกว่าที่หัวใจจะยอมรับมัน
รู้ตัวดีว่าไม่ใช่คนสำคัญ
และได้แต่ฝันถึงเงาของเธอ
............................