7 กรกฎาคม 2549 01:51 น.
กุมภ์
ผู้คนในบ้านหลังนี้มีหลายหลาก
คนหมู่มากหลากจำนวนชวนค้นหา
แต่ละคนข้ามผ่านธารกาลเวลา
ที่สุดมาเจอประสบ.....พบบ้านนี้...........
บ้านที่มีทั้งความสุขสนุกเศร้า
คลุกคละเคล้าเศร้าสุขไม่ลุกหนี
คือบ้านแห่งมธุรสบทกวี
จำนรรมีหลากอย่างต่างกันไป.............
บ้านที่ใครแต่ละคนฝนทักษะ
ต่างภาวะต่างใจคนอารมณ์ไหว
หลากเรื่องราวเล่าผ่านคนค้นกันไป
แต่ละใจแต่ละทีมีเรื่องราว..................
บ้านที่ดาวหลายหมื่นดวงมารวมอยู่
ฉันเฝ้าดูดาวระยิบกระพริบขาว
รอดาวน้อยระยับยิบกระพริบพราว
ส่งเรื่องราวผ่านแสงใส...ในราตรี..................
4 กรกฎาคม 2549 02:44 น.
กุมภ์
เธอตามของที่หาย ได้คืน
เหมือนหลับฝันแล้วตื่น คืนได้
คล้ายดั่งความหวานชื่น สู่ห้อง ใจเอย
ฤาเพียงแค่หลอกไว้ จุ๊หมา ขึ้นดอย
คอยทำไมเนิ่นนาน สองเดือน
ของหายกลับแชเชือน ไม่หา
ฤาแค่ลวงกลบเกลื่อน สิ่งซ่อน ในใจ
ลวงใจใครลวงมา หลอนหลอก แนบเนียน
เวียนวนทนรับอยู่ ผู้เดียว
เหลือเพียงใจโดดเดี่ยว เปลี่ยว.....ไห้
ก่อนนี้ใครเคยเกี่ยว ก้อย...พร่ำความนัย
แล้วใจใครหม่นไหม้ ไห้หวน รำพึง
ถึงเธอผู้มีใจ ซุกซน
ใจเธอแสนเวียนวน แสร้งเหงา
หมายใครใคร่เคียงตน เฝ้าหวง ลำพอง
สองเราคือเธอเขา หาใช่ ฉันเอย......................
29 มิถุนายน 2549 23:34 น.
กุมภ์
ราตรีนี้รินลมเอื่อยเฉื่อยเฉื่อยพลิ้ว
ละอองปลิวละลิ่วล่องละอองฝัน.............
เป็นราตรีวิเวกเหงา...เฝ้ารำพัน
กับคืนวันอันโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวี............
ราตรีนี้คงนานกว่าฟ้าจะรุ่ง
จะนั่งปรุงอักษรสรรค์จำนรรศรี
ได้คลายเหงาเคล้ารสบทกวี
ในราตรีที่อับเฉา...เศร้าแสนเดือน..........
"เธอ"เหมือนเพื่อนสนิทสนมภิรมณ์ชอบ
บรรจงมอบ..อบอุ่นใจ.....หาไดเหมือน.......
บางคราวปลอบ...บางครั้งเย้า...ไม่แชเชือน
"เธอ"คือเพื่อน...หนึ่งน้ำจิตร.....มิตรกวี...๑๑๑
26 มิถุนายน 2549 02:25 น.
กุมภ์
เธอมีแววตาซ่อน ความนัย
ความจริงความเป็นไป ใช่ฝัน
ความรักความห่วงใย ยังอยู่ ฤาไกล
หากใกล้เหมือนไกลฉัน ฝันนั้น ไม่จริง...........
บางสิ่งที่เห็นนั้น แอบอิง
ใจเธอซุกซ่อนสิ่ง ปิดไว้
เข้าใจได้ยากยิ่ง สิ่งซึ่ง เหมือนดี
สิ่งที่มีเป็นได้ แค่ไว้ จำนรรค์
กลลวงของคนลวง แสร้งทำ
วลีที่.....รำพัน หลอกได้
เอื้อนเอ่ยหว่านน้ำคำ ช้ำชอก ดวงแด
แค่หลอกให้มีไว้ ใช่สิ่ง จีรัง..............
23 มิถุนายน 2549 01:32 น.
กุมภ์
วันนี้เธอทำเมินไม่แยแส
วันนี้แย่เธอทำไมทำร้ายฉัน
วันนี้เธอขุ่นเคืองเรื่อง..อะไรกัน...?
วันนี้ฉันหงุดหงิดผิดหรือเธอ
ก่อนนี้เธอทำดีเหมือนมีฉัน
ก่อนนี้เธอช่างรำพันฝันเสมอ
ก่อนนี้เหมือนเธอรักฉัน...ฉันรักเธอ
ก่อนนี้เธอเหมือนที่พักพำนักใจ
ตอนนี้เธอเหมือนหมอกควันที่หมองขุ่น
ตอนนี้ฉันเหมือนเศษฝุ่นไม่สดใส
ตอนนี้เธอคือสิ่งที่เปลี่ยนไป
ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจ...ทำไม...เธอ.....
พรุ่งนี้ฉันยังอยากพบเธอเหมือนเก่า
พรุ่งนี้ขอให้สองเราอย่าพลั้งเผลอ
พรุ่งนี้ขอให้เราสองยังเจอะเจอ
พรุงนี้ขอฝันละเมอถึงเธอเอย.......
หน้าส่วนตัว
937
