12 มีนาคม 2550 09:57 น.
กุมภ์
สิ้นราตรีแสงสุรีย์อาบขอบฟ้า
ดูเหมือนว่าวันเวลายังไม่สาย
เร่งค้นหาค่าชีวิตทั้งใจกาย
ถึงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายก็น่าลอง
เหมือนวิหกผกโผบินอยู่บนฟ้า
สุดสายตาบินเสาะหาให้ได้ของ
เที่ยวหาเหยื่อเผื่อลูกน้อยตามใจปอง
ตามครรลองของชีวิตลิขิตมา
เหมือนดั่งคนเกิดมาล้วนมีดีชั่ว
ห่อหุ้มตัวมีรวยจนคนค้นหา
มีความรักความต้องการมาฉาบทา
ธรรมดาหากผิดหวังต้องทำใจ
ถึงแผ่นฟ้าชลาลัยคอยกั้นขวาง
บนหนทางตามล่าฝันอันยิ่งใหญ่
เกิดครั้งเดียวชีวิตยังต้องฝ่าไป
อย่าปล่อยใจซังกะตายไปวันวัน
แม้ค่ำคืนยามดึกดื่นเดือนมืดมิด
แต่ชีวิตยังมีสิทธิ์จะคิดฝัน
ดุจแสงเทียนนำทางส่องผ่องอำพัน
ดั่งแสงสรรค์ของหิ่งห้อยในค่ำคืน
มีความกลัวตามหลอกตัวในคืนร้าง
เปลี่ยวอ้างว้างมิอาจวางมิอาจฝืน
ยังไม่ทันได้ค้นหาทั้งจุดยืน
กลับพังครืนเพราะความกลัวเผาตัวตน
แผ่นฟ้ากว้างภูผาสูงใครเคยข้าม
เพื่อติดตามฝันงดงามอย่าสับสน
ฟากฝั่งฝันแม้แสนไกลอย่ากังวล
บอกตัวตนหากข้ามพ้นย่อมค้นเจอ
เกิดเป็นคนทั้งทีลองมาล่าฝัน
เพราะรางวัลของความฝันใช่เพ้อเจ้อ
หนึ่งชีวิตเพียงหนึ่งฝันต้องหาเจอ
อยู่ที่เธอจะค้นหาหรือรามือ
ชีวิตนี้มีอะไรอีกเยอะแยะ
มีเกิดแก่เจ็บตายให้ยึดถือ
แต่ละคนมีความฝันอยู่ในมือ
เพราะคุณคือ"คนล่าฝัน"ที่ฝันเป็น
9 มีนาคม 2550 09:08 น.
กุมภ์
อันมิตรแท้ นั้นแน่ กว่าคนรัก
สัมพันธ์หนัก มั่นคง ดั่งสิงขร
ใช้เวลา ต่อเนื่อง ไม่ขาดตอน
ไม่ริดรอน เสรี สิทธิ์ของใคร
เพียงหนึ่งมิตร น้ำใจ สำคัญมั่น
ไม่มีวัน เสื่อมถอย ลดน้อยได้
มาเรื่อยเรื่อย ไหลเอื่อยเอื่อย สู่หัวใจ
คือบางใคร ได้ชื่น คลายขื่นตรม
ปิยะมิตร หายาก กว่าเพชรแท้
สุดแท้แต่ วาสนา พาสุขสม
หรือไขว่คว้า หาได้ แต่ลมลม
ความขื่นขม หอมหวาน ล้วนน่าลอง
ความเป็นเพื่อน คอยเตือน คอยท้วงทัก
เพราะความรัก ของเพื่อน ไม่มีสอง
เป็นหนึ่งเดียว เกาะเกี่ยว ตามครรลอง
ดุจคันฉ่อง ส่องกาย ไม่ขายกิน
จิตวิญญาณ เพื่อนมิตร ดุจพี่น้อง
มันเกี่ยวคล้อง ชีวิต ไม่สุดสิ้น
ดั่งเลือดข้น กว่าน้ำ นำชีวิน
ไม่ถวิล ถือครอง แต่ผู้เดียว
ไกลเหมือนใกล้ รู้ได้ ตามใจเพื่อน
ห่างจนเลือน ลอยหาย ใจเปล่าเปลี่ยว
ใช่พันธะ ธุระมี แค่หนึ่งเดียว
ใจเปล่าเปลี่ยว ปลดปล่อย ไม่ลอยหาย
คือมิตรแท้ ปิยะมิตร สนิทมั่น
เนิ่นนานวัน คบกัน ไม่มีหน่าย
ไร้สำเนียง หลีกเร้น ไม่เห็นกาย
ดูเหมือนคล้าย ไร้ใจ บางเวลา............
2 มีนาคม 2550 00:31 น.
กุมภ์
แสงแห่งเทียน แสงแห่งธรรม หนุนนำส่อง
ตามครรลอง ส่องนำ ธรรมวิถี
บ้านเมืองเรา เหตุการณ์ ไม่เข้าที
เหลือคนดี สักกี่คน ในบ้านเมือง
มองฝ่าไป ในม่านหมอก หม่นหมองยิ่ง
เหมือนทุกสิ่ง เคืองขัด แทบทุกเรื่อง
เหตุวุ่นวาย เหตุร้าย ป่วนทั่วเมือง
ยังหนุนเนื่อง หนุนนำ กระทำการ
ครม. คมช.เหมือนแกล้งโง่
แค่ใหญ่โต ในตำแหน่ง ไม่กล้าหาญ
ตัดสินใจ เชื่องช้า ไม่ทันการ
ทหารหาญ ไอทีวี ไหนคู่ควร???
หน่วยงาน สอบต. ขอเงินรัฐ
กลับไม่จัด ให้ไป ไยแกล้งป่วน!!!
เจ้าหน้าที่ ตายทุกวัน ถูกก่อกวน
เหมือนตีตรวน หน่วยงาน ไม่นำพา
เหล่าทหาร ตำรวจ เสี่ยงชีวิต
คุณกลับคิด ผลักไส ไม่สรรหา
ให้สัมภาษณ์ แต่ละครั้ง น่าละอา
ดูเหมือนว่า พวกคุณ ช่างละเลย
ปัตตานี ยะลา นราธิวาส
เขารุกฆาต เข้ามา กลับนิ่งเฉย
คุณปล่อยวาง ปล่อยคน ทำเฉยเมย
การณ์ล่วงเลย คนตาย ไปเท่าไร!!!!
แต่ทีวี ไอทีวี คุณกลับช่วย
สรยวย หม่อมอ๋วย มาแต่ไหน
พันสองร้อย ล้านบาท หว่านเพื่อใคร
ช่วยทำไม องค์กร ของกลุ่มทุน
เข้าโอบอุ้ม ช่วยเหลือ ดุจญาติมิตร
ดูไร้ทิศ ไร้ทาง มาเกื้อหนุน
พนักงาน ไอทีวี ทาสของทุน
แล้วไยคุณ ช่วยกลุ่มทุน ไปทำไม???
แต่กลับเหล่า เจ้าหน้าที่ คุณกับเฉย
เหมือนละเลย ต่อครอบครัว ของเขาไหม!!!
ลูกกับเมีย อีกพ่อแม่ อยู่อย่างไร???
หากเขาตาย ก่อนวัย อันสมควร
เป็นหน้าที่ ที่ใคร ไม่อยากรับ
ไปไม่กลับ ทั้งทั้งรู้ มันไม่ม่วน
กลุ่มโจรใต้ บุกยึด แถมก่อกวน
คุณกลับทวน กระแส แย่จริงจริง
แสงแห่งเทียน ริบหรี่ ยังส่องแสง
ยังแจ่มแจ้ง ส่องทาง บอกบางสิ่ง
สนธิลิ้ม คู่ควร ค่าคนจริง
ยอมทุกสิ่ง แม้ตาย ถวายตัว........
บ้านเมืองนี้ มากมี คนเก่งคิด
หากจริต ของคน ยังเป็นสิ่ง
เข้าข้างตัว กลัวเสีย ไม่ประวิง
แล้วก็วิ่ง เข้าหา อำนาจเงิน
ตัวฉันเป็น ข้าธุลี ข้าในหลวง
สุดแหนหวง บ้านเมือง ไม่ขัดเขิน
แม้ชีพวาย ขอถวาย ไม่ขาดเกิน
ใข่บังเอิญ เกิดมาเป็น ข้าแผ่นดิน
๒ มีนาคม ๒๕๕o ริมปิง
28 กุมภาพันธ์ 2550 02:09 น.
กุมภ์
กว่าห้าเดือน คมช. ยึดอำนาจ
คนในชาติ ปรีเปรม เกษมศานต์
สนธิลิ้ม เสี่ยงตาย ประจันบาน
สนธิบัง ก่อการ เพื่อสิ่งได??
สี่ข้อหา อ้างมา ถึงวันนี้
มีไหมที่ บรรลุ เป้าหมายได้
สุรยุทธ์ เหมือนคน ดีเกินไป
ตัดสินใจ เรื่องได อลเวง!!!
แม้วันนี้ ทักษิณ ออกไปแล้ว
แต่ไม่แคล้ว แรงเงิน ยังหมุนเคว้ง
พันธมิตร เหน็ดเหนื่อย แสนวังเวง
ฤาบทเพลง เทียนแห่งธรรม จะแผ่วไป........
ลองทบทวน กลยุทธ ค่อยฮึดสู้
ที่เป็นอยู่ เหมือนข้าศึก วางยาใส่
ถอยเชิงรุก รบกวน สื่อเมืองไทย
รัฐบาล เหมือนบ้าใบ้ ไม่นำพา
สื่อทีวี ไอทีวี ช่างไร้ค่า
ถือเงินตรา มายา สำคัญกว่า
จิตวิญญาณ ของนักข่าว ดำเนินมา
เพียงตัวข้า ตัวกู ไร้จุดยืน
สุจินดา นั้นรุ่นพี่ สุรยุทธ์
เหมือนหัวกุด ท้ายเน่า น่าขมขื่น
ก่อการใหญ่ แต่สุดท้าย ก็เอาคืน
ทำกลมกลืน ลอยตัว เหนือปัญหา
ฤาตุลา ปีหนึ่งเก้า จะหวนกลับ
ความย่อยยับ เกิดแต่เหตุ อาเพทหนา
ทั้งทักษิณ สุรยุทธ์ สุจินดา
ล้วนเกิดมา เพื่อตัวเอง ช่างหน้าอาย
ปีห้าศูนย์ หน้าร้อน จะร้อนยิ่ง
เพราะหลายสิ่ง ใกล้ถึง ซึ่งเป้าหมาย
และท้ายสุด ประชาชน ก็ต้องตาย
แล้วพวกคุณ ก็ได้ ความชอบธรรม
ประเทศไทยมีชัยภูมิที่ดีเลิศ........
แต่น่าเสียดาย..ผู้ปกครองเพียงแค่
เป็นคนไทย แต่ไร้สำนึกของความเป็นไท
๒๘ ก.พ. ๒๕๕o ริมปิง
22 กุมภาพันธ์ 2550 15:26 น.
กุมภ์
ความรัก.....
มาทายทัก..แล้วจาก..หรือไฉน?
เหมือนลวงหลอก..ให้ใคร..นั้นตายใจ
หรือเพียงให้..บางใคร..ได้ชื่นชม
ความรัก.....
มาทายทัก..ทำไม..ให้ขื่นขม
มาหยอกเย้า..ชวนหลง..น่ารื่นรมณ์
เหมือนสายลม..พัดผ่าน..แล้วผ่านเลย
ความรัก.....
มาทายทัก..แน่นหนัก..แล้วนิ่งเฉย
หรือแค่เธอ..ผ่านมา..แล้วผ่านเลย
คนคุ้นเคย..เอื้อนเอ่ย..มาสักคำ
ความรัก.....
มาทายทัก..เร้นรัก..ช่างน่าขำ
หนุ่มขี้เหงา..สาวคนเศร้า..ขาประจำ
ตกระกำ..เพราะใจ..ไม่ควบคุม
ความรัก.....
มาทายทัก..เผาใจ..ร่ำไห้หา
ห่างไกลเกิน..มองไป..สุดสายตา
เหมือนหลงมา..กลางสาย..ธาราวน
ความรัก.....
มาทายทัก..แรกประจักษ์..ช่างสับสน
เป็นรักซ้อน..ซ่อนรัก..ดูพิกล
เป็นตัวตน..ใช่หน..ทางแห่งรัก
ความรัก.....
มาทายทัก..ชั่วยาม..แต่นานหนัก
จากปลายฟ้า..ฝากลม..มาห่มรัก
เพียงรู้จัก..ทายทัก..ในบ้านกลอน
ความรัก.....
มาทายทัก..บางใคร..คนใจอ่อน
เหมือนสัญญา..สายันญ์..ตะวันรอน
คล้ายเรื่องเล่า..บางตอน..ที่หายไป
ความรัก.....
พยานรัก..ในรัก..อยู่ตรงไหน?
อยู่ในเนื้อ..อยู่ในฝัน..อยู่ในใจ
อยู่ทั่วไป..เคียงคู่..ผู้รู้รัก.................
หน้าส่วนตัว
1070
