19 กรกฎาคม 2553 21:24 น.
กุมภ์
ก่อนนี้ สายลมยัง พัดพรมผ่าน
ข้ามวันวาน เล่าเรื่อง กระจ่างใส
เห็นกันอยู่ ทุกวัน ฉันคือใคร
ซื่อสัตย์กับ หัวใจ ตลอดมา
ผ่านเวลา คืนวัน พลันผันเปลี่ยน
เป็นบทเรียน สอนสั่ง น่ากังขา
เหตไฉน ทำไม ไม่นำพา
แค่คำลา สักคำ ยังไม่มี
ก็ก่อนนั้น ยังจำ คำคนเอ่ย
ถ้อยเฉลย จำนรรค์ ระบายสี
พอผ่านเลย ลืมหมด ทุกวลี
ก็วจี ใครเล่า ฝังฝากลม
แล้วทำไม ในลม คำคนนั้น
ต่อคืนวัน ลบเลือน กลายกลับขม
จบเรื่องราว เลือนหาย เหลือเพียงลม
สลายล่ม ลมนั้น พลันจากไป
สายลมเอ๋ย ทำไม รีบลาจาก
ก่อนเคยฝาก ลมฝัน ตะวันฉาย
ไปกับลม จากกัน อย่างเดียวดาย
ให้ใจหาย สายลม ไม่หวนคืน
16 กรกฎาคม 2553 01:37 น.
กุมภ์
ลำนำเสียง ขลุ่ยผิว พริ้วปลิวหวาน
รำเพยผ่าน สายลม พร่างพรมไหว
ดั่งตัวเจ้า พลัดถิ่น มาแสนไกล
แล้วจะมี ผู้ได ประคองพา
เมื่อลมโน้ม กายเจ้า สัมผัสร่าง
ยิ่งไกลห่าง มืดมัว สลัวกว่า
มืดมิดหมอก บดบัง สุดสายตา
ยากจะฝ่า หนทาง หาตะวัน
รุ่งทิวา ผ่านฟ้า นิทราผ่าน
ระวีหว่าน พรมเพรียก หาคู่ขวัญ
ภมรหมู่ คู่บุปผา กรายใกล้กัน
แล้วคู่ขวัญ ของเจ้า เล่าอยู่ได......
หวานเอยหวาน หวนคืน หวานขลุ่ยผิว
ละเลียดลิ่ว หวนเงา ในป่าใหญ่
หวนเถิดหวน หวนคืน สู่ป่าไพร
ร่มไม้ใหญ่ ป่าไผ่ นั้นคอยวัน..........
ขลุ่ยเอ๋ย.....ขลุ่ยผิว...........................
23 กันยายน 2550 23:55 น.
กุมภ์
ดูเดือนดาว ค่ำคืน ดาษดื่นฟ้า
เดือนดารา โคจร ผ่านธารฝัน
มากมายมี สกาว ขาวอำพัน
ดวงดารา นับพัน มาได้เจอ
ลมอะไร พัดใจ ไม่อาจรู้
สัมผัสอยู่ หญิงชาย มั่นเสมอ
ความทรงจำ เวียนวน หัวใจเธอ
ยามห่างร้าง ไกลเธอ มิเคยลืม
อยากจะบอก ความนัย ให้คลายเศร้า
เป็นบางเงา ของใจ ได้ด่ำดื่ม
ดั่งสายลม พรมผ่าน ไว้กันลืม
ได้หยิบยืม พาพ้น ใจวุ่นวาย
หากความจริง บางสิ่ง มิอาจบอก
ใช่กลับกลอก บางคำ สื่อความหมาย
จำเก็บงำ ผิดถูก ลูกผู้ชาย
กลัวคำตอบ ทำลาย สายสัมพันธ์
เพียงคำเดียว ฝังไว้ จนนานเนิ่น
คล้ายส่วนเกิน ฝากไว้ ในรอยฝัน
จิตวิญญาณ แหลกราน ตราบคืนวัน
ดั่งตัวฉัน นับวัน ยิ่งล่วงลา
หลบกายเร้น ซ่อนตัว ในหุบเขา
แห่งความเศร้า ทุกข์ตรม ระทมหา
ก้มหน้ารับ ลิขิต โชคชะตา
ปรารถนา ความขมขื่น เป็นเพื่อนใจ
ขอแค่เพียง ความสุขสม แม้ตรมบ้าง
จมกับทาง มืดดับ ไม่สดใส
รอคอยรัก บริสุทธิ์ มาปลอบใจ
ลอยคอไป กับใจ ที่ไหลลอย
คงไม่อาจ ทักทาย เอ่ยคำรัก
แม้แน่นหนัก เพียงได จำต้องปล่อย
เพียงแค่เอ่ย ความนัย ยังต้องคอย
เศษส่วนน้อย รักเธอต่อ "โชคชะตา"..............
12 กรกฎาคม 2550 00:23 น.
กุมภ์
เป็นสายน้ำ แห่งไมตรี ที่ไหลผ่าน
คือสายธาร ผ่านพบ บรรจบให้
คนสองคน ต่างถิ่น แผ่นดินไกล
ได้อยู่ใกล้ กูลเกื้อ ทุกเรื่องราว
หาได้เคย พบหน้า ประสาสะ
ไม่เคยได้ พบปะ แม้สักก้าว
ทั้งสุ้มเสียง สำเนียง สื่อเรื่องราว
หาสักคราว ยินยล ยังไม่เคย
แต่แปลกแท้ แม้ห่าง ต่างความคิด
กลับสนิท ชิดเชื้อ ไม่ห่างเฉย
ปรุงอักษร โคลงกลอน อย่างคุ้นเคย
เหมือนต่างคน ต่างเฉลย เผยตัวตน
เธอเหมือนดั่ง ของกำนัล จากปลายฟ้า
เปี่ยมคุณค่า ราคา เวหาหน
ผ่านมาให้ คนไกล ได้ชื่นยล
เป็นยาใจ คนจน ตลอดมา
เป็นยาใจ เคียงใจ เพียงรับรู้
มิอาจอยู่ เคียงคู่ ตามใจว่า
เพียงใจรัก แปลกห่าง ทั้งเฉยชา
อุปมา เหมือนรัก แต่ไร้ใจ
ไกลเหมือนใกล้ ใกล้เหมือนไกล อารมณ์นี้
หากมีที่ คงมี ไม่พอใส่
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เรื่องหัวใจ
พลาดพลั้งไป หมายถึงใจ อีกหลายดวง
จึงขออยู่ "ในใจ" เธอกับฉัน
ผ่านคืนวัน รักล้น ยังห่วงหวง
หนึ่งในร้อย น้อยก็หนึ่ง ไม่หลอกลวง
ใจทั้งดวง หวงห่วง และหวังดี
จนกว่าใจ เข้าใจ ในใจเฝ้า
เหลือเพียงเรา กับใจ ไม่หน่ายหนี
แม้เหลือเพียง ห้องเดียว ในใจมี
คงพอที่ ไว้ใจ "ในใจ"เธอ
14 พฤษภาคม 2550 01:04 น.
กุมภ์
วันและคืน ผันผ่าน ดูนานเนิ่น
คล้ายส่วนเกิน ในใจ ทำสับสน
วันเวลา อาจเปลี่ยน หัวใจคน
ที่วกวน ปรุงแต่ง อยู่ภายใน
เหมือนเดือนเคลื่อน ลาจาก ที่ปลายฟ้า
ไม่ร่ำลา เดือนดวง ทำไฉน??
ความเหินห่าง ที่มี ไม่โทษใคร
ขอรับไว้ เป็นเงื่อนไข ของเวลา
เพราะวันวาน ผ่านพ้น เราทั้งสอง
ไม่อาจครอง คล้องใจ ตามไฝ่หา
แม้วันคืน มิอาจ ย้อนกลับมา
ขอเพียงเธอ รู้ว่าฉัน ยังห่วงใย...........
เธอคงได้ พบเจอ คนหลายหลาก
มีอีกมาก พานพบ ยังไม่สาย
ยังต้องเจอ กับรัก อีกมากมาย
ต่อนี้ไป อาจได้ ความรักมา
ยังหวังไว้ สักวัน อรุณรุ่ง
แจ่มจรุง หอมฟุ้ง มวลบุบผา
แล้ววันนั้น จะเป็นวัน สมอุรา
ได้สบตา กับคน ที่รอคอย...........................
แต่วันนี้ ฉันมี เพียงความหวัง
ในใจยัง ยินดี แม้เศร้าหงอย
ขออยู่ตาม ประสา คนป่าดอย
หากมีใคร ต้องคอย ขอเป็น..ฉันเอง.....................
หน้าส่วนตัว
2144
