24 กุมภาพันธ์ 2550 13:54 น.
กีรดา
....อ้ายบอกฮักมื่อนั่นฉันจำได้
บอกว่าใจอ้ายนั่นบ่ผันเปลี่ยน
บอกว่าน้องสวยนักอยากพากเพียร
มาแวะเวียนจีบเจ้าทุกเซ่าแลง
....อ้ายสอนน้องไห่ฮู่จักว่าฮักนั่น
สิคงมั่นบ่มีวันสิหน่ายแหนง
จากมื่อนั่นน้องเซื่ออ้ายหลายคำแพง
ฟ้าผ่าแล้งสุดท้ายอ้ายตั๊วะซ่ำ
14 กุมภาพันธ์ 2550 18:04 น.
กีรดา
วาเลนไทน์ใครๆก็ว่าเป็นวันแห่งความรัก
แต่ฉันว่าเป็นวันที่หลายคนต้องเสียหลักซะมากกว่า
เพราะวันนี้เป็นวันที่ทำให้ฉันและหลายคนต้องเสียเวลา
กับการหาชื้อของขวัญมาให้คนที่เราเรียกว่า..."แฟน"
ตั้งแต่เช้าแล้วฉันเหนื๊อยเหนื่อย
และก็เมื่อยกับการนั่งปั้นหน้า
เพื่อทำให้เขาเอ่ยรักอยากสบตา
จนฉันรู้สึกว่า..."ทำบ้าอะไร"
14 กุมภาพันธ์ 2550 17:55 น.
กีรดา
......กุหลาบแดง คือรักที่ปักอก
กุหลาบตก คือรักที่สลาย
กุหลาบช้ำ คือรักที่มลาย
กุหลาบตาย คือรักที่นายลืม.......
10 กุมภาพันธ์ 2550 15:16 น.
กีรดา
อยากบอกรักแต่ก็ไม่กล้า
อยากสบตาแต่กลัวว่าไม่สม
อยากให้ใจเธอไปกลัวต้องตรม
อยากชื่มชมกลัวห้ามใจไว้ไม่ฟัง
มีใครจะช่วยฉันได้ไหม
ช่วยเอาหัวใจฉันไปฝัง
ฝังให้ลึกที่สุดอยู่ลำพัง
จะได้ไม่ดังเวลาไปอยู่ใกล้เธอ
ช่วยบอกวิธีหน่อยเถอะ
ไม่อยากเจอะไม่อยากเจอเธออีกหน
ใครก็ได้ช่วยฉันทีที่สิสักคน
อย่าให้ทุกข์ให้ทนเพราะคนเดิม
10 กุมภาพันธ์ 2550 14:59 น.
กีรดา
แสงระยิบ พริบพราว สกาวใส
เหมือนดวงใจ ดวงน้อย ที่คอยหา
เขาผู้นั้น ที่สวรรค์ เคยส่งมา
ให้พบพา ดวงชีวา ที่น่าชม
แสงสกาว พราวฟ้า เวลาค่ำ
ความมืดดำ ดับสนิท จิตมิสม
สายลมพัด ความหนาวเหน็บ ให้เจ็บตรม
พัดความขม ไม่ชื่น เหมือนคืนวาน
ย่ำราตรี คืนนี้ ไม่มีเจ้า
ส่องแสงพราว พร้อมกับดาว สว่างใส
ใจสีหม่น ฟ้าสีหมอง มองคราใด
ดวงฤทัย สิ้นมลาย ในทันดล
วอนฟ้า เทวดา เทพารักษ์
ให้ประจักษ์ รักแท้ แลมาสน
ขอแสงจันทร์ เจิดส่องจ้า ข้าหนึ่งคน
ให้หลุดพ้น ความทุกข์ทน จากคนไกล
เขาผู้นั้น ไม่ย้อนมา กลับลาจาก
ดวงดาวพราก ให้เขาจาก สนุกมากไหม
ให้ท้องฟ้า บอกเขาว่า ยังมีใคร
แทบขาดใจ ตอนเขาไป ไม่หวนคืน
หน้าส่วนตัว
1611
