คำว่าซิกซ์เซ้น หรือสัมผัสที่หกนั้นหมายคนถึงบางคนมีความสามารถพิเศษในบางสิ่งบาง อย่างที่เร้นลับ หรือเรื่องลึกลับได้ ผิดกับอีกหลายๆคนที่ไม่สามารถได้รับรู้ได้ เห็นจึงทำให้เกิดข้อสงสัยว่าเรื่องแบบนี้ จริงหรือไม่ อย่างไร เพราะยุควิทยา ศาสตร์ ย่อมพิสุจน์กันด้วยเห็นด้วยตาจริงๆ แล้วจึงจะเชื่อ นี่ คนโน้นเล่า คนนี้เล่า เห็นผี เห็นวิญญาน จนนักจัดรายการยังนำเอาไปทำเป็นบทละคร หรือเรื่องผี สางๆ ที่ยากจะพิสูจน์ ท่านเชื่อหรือไม่ว่า ผีมีจริง หรือไม่ หากฝ่ายไสยศาสตร์ หรือ ฝ่ายจิตวิญญาน คงตอบว่าเชื่อ เพราะ วิญญานเป็นพลังงานชนิดหนึ่งไม่ได้สูญหาย และยิ่งทางไสยศาสตร์ อาจเชื่อถึงความเป็นวิญญาน มีโลกหน้า หรือ ชีวิตหลังความตาย แต่ในทางวิทยาศาสตร์ คงบอกว่าไม่เชื่อเพราะไม่สามารถ พิสูจน์ได้
แต่เราๆ ท่าน ๆ คงกึ่งเชื่อและไม่เชื่อ เช่น คือให้ทดลองไปนั่งป่าช้าตอน มืดๆคนเดียว ก็คงไม่กล้าเพราะกลัว....หรือ ไปงานศพจะ ลองก้มหัวมองลอดหว่างขาตัวเองดู ก้อไม่กล้าเพราะกลัว.. บางทีเราพบเห็นภาพถ่ายแปลกๆ มันกก็ยาากพิสูจน์ให้เห็น ข้าพเจ้า คนหนึ่งละ ที่ไม่ค่อยเชื่อ แต่ไม่กล้าพิสูจน์ และมีอยู่เหตการณ์ หนึ่ง ที่ทำให้ข้าพเจ้า ต้องกลับมาทบทวนในความเชื่อและไม่เชื่อเกี่ยวกับผี กับสาง
ย้อนไปเมื่อสักปีกลาย 2008 ข้าพเจ้ามีโอกาสได้เข้าสู่ร่มเงาแห่ง พระพุทธศาสนา แม้ว่าจะเป็นการบวชไม่กี่วันเพื่อทดแทนคุณบิดามารดา ตามธรรมเนียมของชายไทย เมื่ออายุเข้าสู่ ยี่สิบปี (แต่ข้าพเจ้า อายุเลยแล้ว แต่ยังไม่มีจังหวะบวชสักที อิอิ) เขาว่า พระที่บวชใหม่ๆ นี่ ผี จะชอบมาตอแย มาก เพราะพระใหม่กลิ่นหอม หุหุ
ข้าพเจ้า บวชแบบเงียบๆ มีพ่อแม่พี่น้อง ไปถึงก็โกนหัว เดินรอบโบสถ์ แล้วเข้าพิธีบวชเลย ไม่มีแห่กลองยาว เดินฟ้อนเมาแอ๋ แอ่นหน้าแอ่นหลัง แต่อย่างใด บวชวันแรก ต้องไปนอนบนศาลาใหญ่ มีพระนอนกันสองสามรูป คือ นอนกะพื้นใช้มุ้งครอบ แบบเก็บได้เหมือนที่ครอบเด็กอ่อนนะครับ วันแรกข้าพเจ้าเจอผีทันทีเลย คือมีศพคนตายมาตั้งสวดศพมาหลายวันแล้ว ตั้งอยู่ศาลาที่ข้าพเจ้านอน แต่เป็นสองชั้น พระใหม่นอนชั้นบน ศพตั้งสวดด้านล่าง หุหุ วันแรกก็เจอ ผีซะแล้วเรา คืนนั้นเลยต้องขยับที่นอนไปติดกับหลสวงพี่อีกองค์หนึ่ง หลวงพี่ครับ เปิดไฟให้รอบๆ ศาลาเลยนะครับ ข้าพเจ้าเอ่ยบอกหลวงพี่อีกรูปหนึ่ง ท่านหัวเราะ คงกลัวละสิ แต่ไม่ต้องกลัวคืนนี้จะมีญาติโยม คงมาเล่นไฮโล ไพ่กันทั้งคืนเลยละ
คืนนั้นเป็นอย่างที่หลวงพี่บอกไว้ไม่มีผิด มีเสียงเฮฮา อย่างกะงานวัด ( เอ มันก็อยู่ในวัดอะ) พอข้าพฯสวดธรรมวัตรตอนค่ำแล้วก้อ นอน ก่อนนอน ท่องสวดมนต์ เปิดหนังสือสวดมนต์ครบทุกหน้าเลย อันที่จริงลืมไปว่าผีกลัวผ้า เหลืองอะ สักห้าทุ่มครึ่งจะได้ หลวงพี่รูปนั้น มาปลุก ว่าพระใหม่ควรไปกรวดน้ำ ตอนเที่ยงคืนจะได้กุศลมาก โห...เที่ยงคืน และข้างล่างมีศพ แต่ว่ายังมีคนอยู่เยอะ โอเค นึกในใจไปก็ไป หลวงพี่ต้องไปเป็นเพื่อนผมด้วยนะครับ ท่านหัวเราะหึหึ ได้ ๆ จากนั้นจึงจัดเครื่องนุ่งห่ม ลงจากศาลา พร้อมไฟฉาย เดินไปหลังโบสถ์ ห่างจากศาลา หลายร้อยเมตรอะ และเป็นที่เก็บโกศ ที่เป็นเจดีย์เก็บกระดูก คนตาย ไปถึงค่อยโล่งใจเพราะมีพระอีกสองสามองค์ กำลังไปกรวดน้ำเช่นกัน ข้าพเจ้า เลือกเอามุม ที่ใกล้พระรูปอื่นๆ ..จุดเทียน พร้อมกับกางหนังสือ สวดมนต์ (ยังไม่คล่อง) สวดบทกรวดน้ำ พอรินน้ำหมดแก้ว สดุ้งร้องลั่น เพราะมีแมว สีดำตัวใหญ่ กระโดดลง จากเจดีย์เก็บกระดูก กระโดดตุ๊บลงมาใกล้ๆ พร้อมกับเผ่นทันทีที่ลงมาที่พื้น ..ยอมรับว่าตกใจมาก พระรูปอื่นๆ รีบมาดู พอรู้ว่าเป็น อะไร ก็หัวเราะกันเบาๆ แมวนะ จากนั้น กลับมานอน ยอมรับว่านอนไม่ หลับเลยคืนนั้น ตี่สี่ต้องลุกมาสวดมนต์ธรรมวัตร กัน และออกบิณทบาตร ตอนหกโมงเช้า จะเป็นแบบนี้ทุกวัน
ล่วงเข้าสู่วันที่เจ็ด ที่บวชอยู่ในสมณเพศ ข้าพเจ้าขออนุญาต เจ้าอาวาส ไปจำวัดที่บ้านเกิด ในหมู่บ้านสักสองคืน ท่านก็อนุญาต (ตอนบวชมาบวชวัด ในอำเภอ) พอมาถึงวัดที่หมู่บ้าน วัดยังเป็นวัดป่า มีพระสงฆ์จำวัดอยู่สองรูป วัดจะอยู่ในป่าเนินเขาห่างจากหมู่บ้านเกือบ1 กิโลเมตรได้ กลางวันดูร่มรื่นมาก แต่กลางคืน หุหุ น่ากลัวมากสำหรับคนที่กลัวความมืด และกุฏิที่ให้นอน มีหลาย หลัง แต่มีพระอยู่สองรูป ข้าพเจ้า ถูกจัดให้ไปพักที่ กุฏิ ตรงกลางระหว่างกุฏิพระ สองรูป ( คงคิดว่าข้าพเจ้ากลัวแน่ๆ) สถาพกุฏิ จะแคบ เป็นห้องสี่เหลี่ยม มีพัดลมให้ มีหมอน ห้องน้ำข้างนอก รอบๆ เป็นต้นไม้เต็มไปหมด เวลาค่ำ มองเห็นแค่แสงไฟ กุฏิที่มีพระนอนอยู่ ข้าพเจ้าพยายามปลุกปลอบใจตนเอง ว่า ผีนะไม่มีหรอก แต่สภาพ ณ ตอนนั้น ที่เงียบและความ มืดมันชักจะเริ่มคุกคามและมีอิทธิพลเหนือใจข้าพเจ้า ทุกขณะ จึงได้รีบอาบน้ำ จัดแจงที่นอน แต่เปิดไฟสว่างจ้ารอบกุฏิ อิอิ
ขณะกำลังเคลิ้ม จะหลับ มีเสียงคล้าย อะไร คล้ายคนเดิน มาเดินรอบๆ กุฏิ เสียง กรอบแกรบ ของสิ่งมีน้ำหนักกำลังย่ำเหยียบใบไม้ ได้ยินเสียงเข้าหู ชัด ไม่ใช่หรอก(ผีนะ) พยายามนึกปลอบตัวเอง เราเป็นพระจะกลัวทำไม หากมี จริงมันก็ทำอะไรเราไม่ได้ เสียงเดิน ดังอยู่เป็นระยะ แล้วก็เงียบหายไป ขณะนั้นข้าพเจ้า นำหนังสือบทสวดมนต์ ออกมาสวดทันที ท่องเสียงดังด้วย หุหุ ( เริ่มเอาเสียงตัวเองปลอบตัวเอง) ท่องทุกหน้าทุกบทเลย ... แต่แล้วทันใด ก๊อก ๆๆๆ ข้าพเจ้าสะดุ้งทันที เอาแล้วหรือนี่เล่นตรูแล้วหรือ แต่รีบเอ่ยปากไปว่า หลวงพ่อหรือครับ เงียบ สักพักหนึ่ง ก๊อกๆๆๆ เอาละสิ นี่มันของจริงหรือ .. ก๊อกๆๆๆๆๆ เสียงรัวหนักขึ้น ด้วยเป็นคนที่บางทีก็มีความบ้าอยู่ในตัวบ้างบางขณะ ..แต่มือเริ่มไปคว้าหนังสือ สวดมนตร์ข้าพเจ้ารีบเปิดไปที่บท .โปรดสัตว์ พร้อมกับท่องดังๆ " สัพเพสัตตา อเวรา........ และเริ่มทำให้ตัวเองโมโห เพราะถ้าโมโหแล้ว จะไม่ค่อยกลัว เอา ฟระ เป็นไงเป็นกัน ว่าแล้วเดินไปที่ประตู พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่เรียก ว่า ผี หรือ วิญญาน เพราะนึกบอกตัวเองว่าเราเป็นพระ ห่มผ้าเหลือง ผีมันต้อง กลัว กะออกไป เผชิญเต็มที่ เอี๊ยด ๆ เสียงประตูที่ฝืดน้ำมันทำเอาสะดุ้งเหมือนกันขณะค่อย ๆแง้ม ไฟด้านนอกก็เปิด สว่างหน้าห้อง พอใจชื้นอยู่บ้าง เพราะคิดว่า ผีมันไม่ชอบแสงสว่าง หุหุ พอเปิดประตูแง้มออกไป ด้วยหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ภาพที่เห็น นั้น โอ...............พระเจ้า ................................... .............................. ............................. ................................... .................................. พบสุนัข ตัวหนึ่งและเป็นตัวที่เจอตอนกลางวัน ที่ให้ข้าวมันนะแหละ กำลังนอนชิดประตู และกำลังใช้เท้า(ไม่ใช่มือ) ขาหลัง เกาตรงกกหู แกรกๆๆๆ และจังหวะ เกา ขาหลังมันก็มากระแทก ประตู ปังๆๆๆ หรือเป็นเสียงที่ข้าพเจ้า ได้ยินเป็น เสียงเคาะ ประตู ข้าพเจ้ายืนนิ่ง หัวร่อมิออก ร้องไห้มิได้ ..เฮ้อ....กรรมฯ นี่หรือ ผอ....อี...ผี เอวังละครับ อิอิ ( เรื่องนี้จากประสบการณ์จริงจ้า)
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
Lovings
กิ่งโศก เลิฟ 33 คน
หน้าส่วนตัว
1956
