31 มกราคม 2553 20:00 น.
กิ่งโศก
+ กิ่งโศก +
๓๑ มกราคม ๒๕๕๓
..จินตนาการ ในคราวเดียวดาย มีเพียบความเงียบที่เป็นเพื่อน
22 มกราคม 2553 20:53 น.
กิ่งโศก
๒๒ มกราคม ๒๕๕๓
..ว่ากันว่า ยามหลงป่าในดินแดนแห้งแล้ง..หากได้กลิ่นว่า เสน่ห์จันทร์ ทางทิศใดแล้ว ย่อมมีแหล่งน้ำที่นั่น..
..และว่ากันว่า..กลิ่นดอกเสน่ห์จันทร์ โชยไปในที่มีหญิงชาย ใกล้ชิดกัน จะบังเกิดการเสียตัว..ณ ถิ่นนั้น..
ที่มา...จากนวนิยาย ยาวที่สุดในประเทศ และในโลก ด้วยมั้ง
12 มกราคม 2553 13:09 น.
กิ่งโศก
๏ บริภาษพากย์ถ้อยถั่งโถมถม
เนื้อคำคมกรีดควั่นสะบั้นเฉือน
สะทกสะท้อนสะท้านสะเทือน
น้ำตาเกลื่อนติดแก้มรอยแต้มตี
๏ สายใยขาดตัดเยื่อไม่เหลือยาง
แบ่งเส้นข้างขีดขั้นวารวิถี
เสียงกรวดน้ำคว่ำขันคลุ้งธุลี
แลชาตินี้ชาติไหนให้ไกลกัน
๏ เนตรสายกร้าวสบกล้าดุจตาเสือ
พิโรธเรื่อก่ำแดงสาดแสงหยัน
กึ่งคำเย้ยเอ่ยย้ำช้ำจาบัลย์
ลืมความครันครั้งหนึ่งคำนึงเนา
๏ รอยแนบอกกกปลอบป้ายน้ำตา
ยามเจ้าล้าโลมใจให้คลายเหงา
คำหยอกเอินเขินองค์ของนงค์เยาว์
ยังก้องเร้ารู้รับสดับยิน
๏ ยลใครใครย่อมรู้ว่าคู่แท้
เกี่ยวก้อยแม่จรหมายใจถวิล
สองมือชี้มัจฉาแวกวาริน
เหนือโขดขินชมชู้สกุณา
๏ อกข้าเอ๋ยเคยทำกรรมแก่เขา
ภาพผืนเก่าวับหายบนปลายฟ้า
เจ็บด้วยคำพร่ำแทรกเสียดอุรา
คมศาสตราเล่มใดก็ไม่เทียม
๏ ผิดเพราะทางห่างไกลจึงใช่เหตุ
ผิดเพราะพิษอาเพทจึงอายเหนียม
ผิดเพราะช้ายืดยาดหรือจนเจียม
ผิดเพราะเขียมคำถ้อยว่ารักเธอ ๚ะ
+ กิ่งโศก +
๑๒ มกราคม ๒๕๕๓
10 มกราคม 2553 14:06 น.
กิ่งโศก
๏ แสนหวงสุดห่วงห้วงแหนสมร
สวาทวอนรสร่ำเร้าถวิล
คะนึงโหยน้าวหาอยู่อาจินตน์
เสน่ห์นิลเนตรน้องเหมือนต้องมนต์
๏ จงอางหวงไข่ห้ามคนคร้ามเห็น
ใช่เทียบเช่นเศษเสี้ยวเรียวขุมขน
ยากยุงไต่ไรตอมรุมล้อมยล
ผจงจับขับพ้นมิระคาง
๏ เกินกว่าพลายปลายงาโง้งงามงอน
งวงสอดชิดปิดซ่อนนัยน์ตาขวาง
ระแวงหวาดหวั่นไหวมิวายวาง
หวงของช้างยังน้อยกว่าเรียมมี
๏ ยิ่งกว่าป่ารักถิ่นสิขเรศ
วนาเขตแข่งล้อช่อฉวี
อ้อมกิ่งโอบใบเอื้อมอฎวี
หาเทียมพี่พรอดกอดนั้นเกินใคร
๏ หรือจะเปรียบกว่าปลาว่ารักน้ำ
ว่ายวนซ้ำซับซ่าศลาศัย
แลลืมดินด้วยมอบหมดฤทัย
นั่นยิ่งไกลเทียบพี่ที่ให้เธอ ๚
+ กิ่งโศก +
๑๐ มกราคม ๒๕๕๓