27 กรกฎาคม 2551 22:58 น.
กิ่งโศก
อัปลักษณ์ ร่างร้าย แถมกายหยาบ
แต่เนื้อใน ทาทาบ ทองผ่องศรี
แอบเร้นซ้อน ซ่อนตัว ทั่วปฐพี
ประชาชี ชี้ล้อ บ้าบอคน
เทพอุ้มสม เสกสร้าง พบนางหนึ่ง
ที่แลถึง กายใน มะเลืองล้น
เหวี่ยงมาลัย ให้เงาะ เพราะใจดล
บุญกุศล บุบเพ สร้างกันมา
รจนา ตาใน ใยมองเห็น
พิเคราะห์เช่น เห็นร่าง งามสง่า
เงาะได้รัก ได้ใจ รจนา
เพียงเพราะว่า..นางเห็น แก่นแท้ใจ
ยอดชีวา ข้าเอย ใยไม่เห็น
รักซ่อนเร้น เช่นรู้ อยู่ไกล้ไกล้
รักรักรัก จากศรัทธา แห่งหัวใจ
แลเลยไป..ไม่เห็น คุณค่าควร
โอ้เงาะจ๋า รจนา ใยรักเจ้า
แล้วฉันเล่า เธอบอก ..ไม่หันหวน
เอ่ยบอกว่า หาไม่พบ ..สิ่งคู่ควร
ฉันปั่นป่วน หวนไห้ ปาดน้ำตา
แล้วจะรอ มาลัย ที่ไหนอีก
คงต้องปลีก หลีกไป ให้สุดหล้า
เงาะสุขสม เพราะมาลัย รจนา
แต่ใจข้า ...ทุกข์ท้อ...รอมาลัย
24 กรกฎาคม 2551 21:07 น.
กิ่งโศก
โอ้อนาถ วาสนา เนงบาเอ๋ย
บ่สมคิด ชิดเชย แม่มิ่งขวัญ
อัปลักษณ์ ร่างร้าย ในรูปพรรณ
จำโศกัล พลันลี้ หนีซ่อนพง
ปฏิพัทธ์ พธู มานานนับ
กลับอาภัพ ลับลา สมประสงค์
กันทิมา แปรจิตร คิดผันองค์
ลืมเผ่าพงษ์ กระเหรี่ยงไพร ..ไกล..เนงบา
สูญสิ้นศักดิ์ รักล่ม จนสิ้นชาย
ใจสลาย พ่ายช้ำ น้ำตาพร่า
เอนกายนอน ขอนไม้ ในพนา
อกอุรา รานร้าว เศร้าระบม
ใจสะท้อน จิตสะท้าน ..สุดหวั่นไหว
เฝ้าร่ำไห้ ไหลริน น้ำตาล่ม
หวังเพียงดิน กลบหน้า ฆ่าความตรม
ฝังให้จม ถมเถือ .จนเจือจาง
อยากจะย้ำ ค่ำนี้ คืนสุดท้าย
รักมลาย หายลับ ไปกับร่าง
ดอกหญ้าบน หลุมศพ จบแด่นาง
ชาติหน้ามี กรรมสร้าง เราคู่กัน
อนาถนัก รักเรา คล้ายเนงบา
หนีสุดหล้า ฟ้าไกล ในไพรสันณ์
เหลือแต่ร่าง ไร้ใจ ..ไร้ชีวัน
ภพหน้าฉัน นั้นขอ เคียงคู่เธอ..
...แก้นิดนึง..กันทิมา ..ตอนแรกพิมพ์ เป็นจันทิมา ..
18 กรกฎาคม 2551 21:24 น.
กิ่งโศก
ทะเลเอ๋ยทะเลใจ...
ใยร่ำไห้ ไร้แรง จนอ่อนล้า
เพียงพบพิษ ปลิดปลิว รักโรยรา
โอปลายฟ้า..พิลาศ ร่ำรำพัน
ใครหนอใคร ร้ายจิต คิดเคืองเจ้า
เอาเพลิงเผา ร้าวรัก หักสบั้น
ร้องเถิดร้อง นองน้ำตา รดจาบัล
จับมือฉัน มั่นไว้ ไออาทร
เธอเคยจูง พยุงฉัน ยามฉันล้า
เธอเคยปลอบ เยียวยา.คราโหยอ่อน
มาเถิดมา ครานี้ จะนำจร
เอาอาภรณ์ รักห่ม รมแผลใจ
ยิ้มสิยิ้ม พิมพ์ใจ เช่นเคยยิ้ม
งามประพิมพ์ อิ่มเอม เปรมไสว
เป็นปลายฟ้า แต่หาเกิน จะเอื้อมไกว
โบกไหวไหว หัตถ์น้อง พี่มองเพลิน
แม้เจ้าหมด พลัง จะยั้งยืน
ฉันจักยื่น ดึงเจ้า ให้ลุกเหิร
จะคอยปลอบ ปัดเป่า ทุกข์เผชิญ
จะคอยเดิน เคียงข้าง ...ประคอง เอย.
........................................................
แด่ เอม เพื่อนผู้อารีย์ของกิ่งโศก..
อย่าเศร้าเลยนะ..เธอเคยปลอบฉันไม่ใช่รึ
อย่าท้อแท้ แก่ชตาชีวิตเช่นนี้สิ..
ชีวิตเราอยู่ได้ด้วยความหวัง...ความสุข
ความทุกข์ที่ผ่านมาเราก็เพียรจดจำมันไว้
ความสุขก้อเก็บใส่ความทรงจำที่ดีๆๆ..
ความทุกข์ก้อจดจำมันไว้เป็นบทเรียน..
แสงสว่างข้างหน้า ย่อมมีเสมอ ตราบใดที่
สุริยา ยังวนเวียนขึ้นลงเช่นนี้.
สู้ๆๆ ณ.ปลายฟ้า.....ยังมีเรา มีเพื่อนๆๆ ในบ้านนี้
ให้กำลังใจมากมาย..
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
หน้าส่วนตัว
12110
