คือความเจ็บ แต่ไม่จำ ถลำซ้ำ เขาเขี่ยงทิ้ง ยังถลำ ถูกย่ำป่น แบกน้ำตา ขอความเห็น ดวงกมล เพียงแค่ปน รอยยิ้ม เราแทบคลาน เขาก้าวข้าม น้ำใจ ไร้แยแส มันสุดแย่ ครั้งนี้ อาวสานต์ เหลือแต่ซาก รักเศร้า สุดใดปาน เธอประหาร ฉันด้วย คมมีดใจ กิ่งโศก โศกซ้ำ อยู่ไม่หยุด ครั้งนี้สุด ฝืนทน ประครองไหว คงได้แต่ หาสงบ กล่อมดวงใจ ขอจากไกล บ้านกลอน ไม่นานวัน หากสงบ พบทางสว่าง มรรค กิ่งโศกจัก กลับเคหา แดนสวรรค์ บ้านกลอน คือพำนัก พักพิง ชีวัน แลเมื่อนั้น กิ่งโศก จะกลับมา