23 ธันวาคม 2551 22:54 น.
กิ่งโศก
ณ....ถิ่นฝัน จันทร์แย้ม แตะแต้มยิ้ม
ประพายพิม นิ่มน้อง ประครองข้าง
ยลยอแสง แห่งรัก ส่องนำทาง
กระแจ่มจ่าง ใจร่วม สองฤดี
เกาะกรกุม ก้าวย่าง เยื้องเยาะย่ำ
ห้วงใจด่ำ คำเอ่ย อ้อนระรี้
เด็ดมาลา ร้อยรัด ทัดโมฬี
สบเนตรนี้ ชะม้าย ประกายพราว
แดนมาลัย ไสวงาม อร่ามแพร้ว
กำแพงแก้ว ก่อกั้น เวหาหาว
ห้องหอเอม เปรมปรีย์ เทวีดาว
ตะกองสอด กอดสาว แนบอุรา
ภาพพราวพร่าง มล้างลับ หายวับสิ้น
อสุริน ข้วางขวาน ผลาญเคหา
ม่านมนต์ใจ พังสุ่ พสุธา
สะดุ้งตื่น เบิกตา ...อาฝันไป
แสนเสียดาย อาลัย ในห้วงลึก
อกระทึก รอยเสน่ห์ ยังหวั่นไหว
ติดตาตรึง ซึ้งซาบ อาบฤทัย
ราตรีใด ต่อฝัน..ให้ฉันที
[/color][/size][/b]
11 ธันวาคม 2551 22:03 น.
กิ่งโศก
ไตรตรึงษ์ทิพย์ พิมานงาม อัมเรศ
อาณาเขต ผกา ปาริชาต
บุณฑริกวัน ราชวนา ดาระดาษ
เส้นแสดพาด สาดแสง แดงดื่นดง
เหล่าคนธรรพ์ วิทยาธร ภมรล้อม
กลิ่นก่นหอม แจรงฟุ้ง จรุงหลง
ร้อยขวบรอบ แผ่คลี่ ผลิช่อพงษ์
อัปสร ฟ้อนองค์ สวรรค์....อาภา
มาตรว่า เพียงแตะ ต้องนาสิก
ประหนึ่งพลิก คืนภพ นภหล้า
กัลปพฤกษ์ กลิ่นย้อน อตีตา
ผิว์ชนใด แมนฟ้า ชาตามี
ปาริฉัตร ช่อนี้ ผลิบานแล้ว
พิลาศแพร้ว แวววับ จับใจพี่
มธุรส โรยริน กลิ่นมาลี
อาบใจนี้ น้าว.หวน....ครวญดวงจินต์
อยากเอื้อมเด็ด ดอกฟ้า มาทาบ-อก
ฤาไกลเกิน กว่าตก หัตถาสิ้น
หรือคงรอ ระบัด หัตถ์ยุพิน
ปาริชาติ หล่นดิน ได้เชยชม
....................................................
ดอกปาริชาต ..จะไร้กลิ่น ผู้ที่จะได้กลิ่นคงมีเฉพาะ เทวโลกเท่านั้น
..แถมระลึกชาติได้ด้วย
[/color][/size][/b]