24 ตุลาคม 2551 21:57 น.

~ โอ้...ศีตกาล ~


ยะเยือกเย็น  เร้นซ่าน สะท้านพลิ้ว
แตะแต้มผิว  ปลิวละ  ปะทะท่าว
สกนธ์สั่น พรั่นกลัว ระรัวกราว
จ่อมจิตร้าว หนาวหน่าย ไร้คนแล

หัตถ์สองสอด  กอด-อก ปกป้องปัด
ประทังทัด พาตโบย โรยระแน้
 เพียงลำแขน  แทนผ้า ภูษาแพร
ระรัวแล  แผ่ป้อง ละอองเย็น

ปลายศิขร ม่อนผา รุจาใส
เนินไศล  คล้ายคน ทนทุกเข็ญ
ลมหวิวหวีด คีตขิม ลิ่มลำเค็ญ
ดุจบำเพ็ญ วิเวกร้าง วนาลี

เหมันต์ผัน ผ่านสู่ ลุล่วงแล้ว
ดั่งเศษแก้ว  กรีดย้ำ รอยช้ำนี้ 
ลามเลียล้น  จนร้าว ผ่าวฤดี
จักกี่ปี    ยังเจ็บ...........ศีตกาล..
[/color][/size][/b]



ศีตกาล...คือ ฤดูหนาว.. ถึงหน้าหนาวแล้ว นี่นา..

1194

love

comment

19 ตุลาคม 2551 10:58 น.

~ งามเกินกว่า สามภพ~

กิ่งโศก

size=14pt][size=14pt]
ฤา..เทพ วิศวกรรม สำแดงฤทธิ์
เนรมิต เทพี สวรรค์ฟ้า
พิลาศล้ำ งามเกิน กว่ารัมภา
ตรีภพหา นางใด เทียมยุพิน

พิศขนง ก่งเรียว เสี้ยวบุหลัน
นัยน์เนตรนั้น แวววับ สะท้อนสินธุ์
เพ็ญผุดผ่อง พ้องนาฏ มาสโสภิณ
โอษฐ์แย้มยิน ย-มล ทนต์เงางาม

ยุรยาตร บาทย่าง ดุจนางหงส์
ลีลาศองค์ ชูศอ ยอยศย่าม
มยุเรศ ร่อนร่าย ยะย้ายตาม
วาดกรงาม อร่ามต้อง ...กรองได

นางเอย นารีใด ใยเทียมเทียบ
งามใดเอย ใยเปรียบ เทียบนางได้
วาสิฏฐี สีดา พิมพิลาไลย
ยอมคลาไคล ไกลสถิต ชิดซ่อนองค์

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
..กิ่งโศกไปเจอเวปหนึ่งเห็นมีการระบุว่า มีนางงามที่ งามเกินกว่าสาวงามใดๆ
ทั้งสามโลก..คือสวรรค์ บาดาล และมนุษย์โลก..
อีกอย่างเปิดเจอเพลง..โฉมเอย โฉมงามอร่ามแท้แลตลึง...อิอิ