12 สิงหาคม 2547 20:22 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชืพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแร้วัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
1 สิงหาคม 2547 21:39 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ใจเขาเป็นใจที่เราไม่อาจหยั่งรู้ได้
ถ้าจะรู้ก็เมื่อเค้าได้เผยเป็นวาจา
อาจจะมีเพียงบางสิ่งที่พอรู้ได้เพียงการคาดเดา
แต่....ใจเราเองซิ...ที่เรารู้ดีที่สุด
เวลาที่เรารัก ...เราเลือกที่จะรักเอง
เวลาที่เราเจ็บ...เราคงไม่ได้เลือกที่จะเจ็บเอง
เวลาที่เราเศร้า...เราก็เศร้าเอง
แล้วเราจะมาเจ็บและเศร้า...เพื่ออะไรกัน
กลับไปซะ กลับไปเป็นคนเก่าคนเดิมดีกว่า
คนที่ไม่มีใคร...อย่างเดิม
30 กรกฎาคม 2547 22:51 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
เพียงเรื่องราวของเราสามคน
พบกันเพียงภายในโลกไซเบอร์
ต่างมีความรู้สึกดีๆๆ มีให้กัน
ความสัมพันธิ์เริ่มกันที่แตกต่าง
กับหนึ่งหญิงกับหนึ่งชายมาเพื่อรัก
อีกคนจักกะมาเป็นเพื่อนกัน
ได้รับได้รู้เรื่องราวทั้งหญิงชาย
เธอเข้าใจแม้ว่ารู้อยู่ว่าเป็นไร
ขอบใจเธอมากนะที่ได้ปลอบ
ยามเมื่อรักครั้งนี้ที่เป็นไปไม่ได้เลย
ขอให้รักครั้งนี้เป็นรักที่ดีมีความสุข
แม้เป็นสุขอยู่ในใจเราฝ่ายเดียว
30 กรกฎาคม 2547 22:31 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
เพียงความหวั่นไหวที่รู้สึก
กับความเหงาลึก ๆ ในหัวใจ
กับเพียงชั่วระยะเวลาไม่นาน
เธอเข้ามาเติมเต็มในชีวิตฉัน
ทำให้หัวใจยิ้มได้กับสุขเล็ก ๆ
กับความรู้สึกดี ๆ มากมายในใจฉัน
อยากขอบคุณเธอเหลือเกิน...คนดี
อยากขอบคุณทุก ๆ ความรู้สึกจากเธอ
และขอบคุณทุกความรู้สึกของฉัน
กับขอบคุณทุก ๆ ความรู้สึกที่เราต่างมีให้กัน
17 กรกฎาคม 2547 17:36 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
เกิดเป็นคนก็หวังกันไป
หนักเพียงใดไม่เคยหวั่นเกรง
เส้นทางเราใจเรากำหนดเอง
ใครอย่าข่มเหงไม่เคยกลัวใคร
ตื่นลืมตามองฟ้ามองดิน
ได้ทำกินก็พอสุขใจ
หากว่าคนมองคนเป็นอื่นไป
เป็นคนแต่เพียงกายหัวใจไม่ใช่คน
ชีวิตดิ้นรนทุกคนต้องสู้
ตาดูหูฟังใจฝัน
ต่างมีจุดหมายมากมายคละกัน
ใครถึงก่อนคนนั้นโชคดี
อยู่รวมกันก็เหมือนกอไผ่
หากมีใครสู้ด้วยศักดิ์ศรี
ดังไผ่ลอดกอคอยรอให้เกิดมี
ช่วยชุบชีวีสร้างศักดิ์ศรีเพื่อมวลชน
หน้าส่วนตัว
861
