...คิดถึง...

กิรณา

เปิดสมุดบันทึกเล่มสีฟ้า.....
พบเนื้อเพลงเพลงหนึ่ง.....
เคยคุ้นในความทรงจำ......

เพียงเห็นตัวอักษรที่โลดแล่นบนหน้ากระดาษ.....

เสียงหนึ่งเสียง พลันแว่วเข้ามาในโสตประสาท.....

เสียงทุ้ม.....นุ่ม ...ร้องเพลงนี้ พร้อมเล่นกีต้าร์คู่ใจ..... 


.........เสียงคลื่นซัดสาด......
.......มองเห็นไกลสุดขอบฟ้า......
.....มีทะเลทุกเวลา แต่บางทีไม่มีเธอ ......
...คลื่นซัดหาฝั่ง เหมือนใจร่ำคร่ำครวญหา .....
...จากกันไปตามเวลา จากกันให้เธอสุขใจ ..... 


เป็นเสียงที่จะอยู่ในความทรงจำ...ไม่ลืมเลือน...... 


.....แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร..... 
....ฉันพร่ำบอกให้เธอเข้าใจ..... 
..เพราะรักจริงจริง รักคือการให้ ฉันให้เธอ.....  


เป็นเพลงที่ฉันเคยขอให้คุณร้องพร้อมเล่นกีต้าร์ให้ฟัง.....
แต่คุณบอกว่า....เล่นเพลงนี้ไม่เป็น.....
แล้วมันก็ผ่านพ้นไป....ฉันคิดว่า...คุณลืมไปแล้ว........  


....จะมีใครบ้างหนอ ที่พอเห็นใจ ....
.....ความรักสับสนในใจเสมอ ..........


แต่แล้ว.... ในค่ำคืนหนึ่ง ....

คุณก็คว้ากีต้าร์คู่ใจ ....พร้อมบอกว่า....
....เคยให้คำสัญญาไว้กับใครคนหนึ่ง...
....ว่าจะร้องเพลงนี้ให้ฟัง........


....ถึงคร่ำครวญหา กลับมาเหมือนเคย ....
......แต่พอเจอเธอต้องยิ้ม สุขใจ .......
....ขอเพียงแต่ให้เธอสบาย เท่านั้นก็พอ ........


ใจฉันเต้นระทึก.....ฉับพลัน.....

ในวินาทีที่เสียงคุณ...ดังขึ้น........


..... ฉันคิดถึงเธอ .......
....ไม่อาจบอกกับใครเขา .......


น้ำตาฉันเอ่อท่วมท้น....
เบ้าตา...เบ้าใจ...
และเริ่มรินไหลอย่างช้า ...ช้า......


.....อยู่กับใจของตัวเรา .......


คุณส่งสายตามามอง....
พร้อมคำถามว่า....
...ร้องไห้ทำไม......


.....อยู่ในความคำนึงผู้เดียว......



...................................................

ไม่มีเสียงใดใด เล็ดรอดจากปากฉัน....
นอกจากเสียงสะอื้น.......
เพราะความตื้นตันมันล้นใจ....
...ฉันพูดอะไรไม่ออก....


ฉันขอตอบคุณวันนี้ ...ได้ไหมคะ...

.................ว่า.................


...........ฉันคิดถึงเธอ......... 



........ขอขอบคุณ...คุณ....
ผู้มอบความทรงจำแสนสุข.....
ในค่ำคืนนั้น...

ฉันเพียงปรารถนาจะบอกคุณ....

ว่า.....ฉันจะเก็บมันไว้ในความทรงจำตลอดกาล.....

และ....ฉันจะ...คิดถึงคุณ....