19 พฤศจิกายน 2551 18:52 น.
กิตติเวทย์
ฟังคนนอกบอกว่าเอกภพ
คือระบบกว้างใหญ่ไร้สิ่งเหมือน
วัดไม่ได้ไล่ไม่จนผลลางเลือน
เพราะมันเคลื่อนเลื่อนไปในเส้นทาง
เห็นเขาว่ามันเริ่มต้นบนเลขศูนย์
ไร้ส่วนนูนหนาแน่นเป็นแก่นขวาง
มีพลังอนันต์แน่นตรงแก่นกลาง
จุดเล็กเล็กระเบิดปังสร้างสิ่งมวล
เขาจึงเรียกทฤษฎีนี้ Big Bang
เป็นระเบิดรุนแรงทุกแผงส่วน
มีพลังกระจายในกระบวน
ถูกคำนวณสองล้านปีที่ผ่านมา
หลังระเบิดอตอมหล่อหลอมติด
บ้างน้อยนิดติดกันดังฝันหา
บ้างกลมใหญ่เคลื่อนไหวในเวลา
บ้างพบว่าช้าเร็วเกี่ยวเนื่องไป
ทุกก้อนกลมรมไฟฉายโชติช่วง
และพอล่วงผ่านกาลนานสมัย
ไฟจึงดับรับเย็นเป็นอุ่นไอ
ยิ่งนานไปไฟดับกลับเยือกเย็น
อันก้อนเล็กก้อนใหญ่ดังได้กล่าว
กลายเป็นดาวเล็กใหญ่ดังได้เห็น
ดาราจักร์สายงามดูยามเย็น
อีกโลกเด่นเรานี้จึงมีมา
ต่อจากนั้นสรรพสัตว์ผลัดกันเกิด
บ้างประเสริฐเกิดดีมีศึกษา
บ้างยากจนข้นแค้นแสนระอา
บ้างต่ำช้าบ้างงามบ้างทรามใจ
หมู่แมกไม้หลายชนิดก็ผลิตผล
พวกผู้คนเห็นเข้าเคล้าสงสัย
สิ่งเหล่านี้ฝีมือของผู้ใด
ตอบไม่ได้จึงคิดว่าพระเจ้าทำ
จึงเกิดมีทฤษฎีการสร้างโลก
ทั้งแบบโศกแบบสนุกสุขขันขำ
ทั้งแบบโลกปรัชญาศาสนานำ
ทั้งแบบน้ำแบบเนื้อจนเฝือตา
นี่ว่าตามความเขาเจ้าดำริ
ฝรั่งศิวิไลซ์ได้ศึกษา
แต่ความจริงสิ่งนี้นานกาลเวลา
เพียงคาดว่าจะเป็นเช่นว่ากัน
ฝรั่งพูดไทยเชื่อไม่เบื่อหน่าย
แต่พอไทยไขบ้างอ้างเพ้อฝัน
พี่ไทยจึงเตี้ยลงสาละวัน
มองดูก้นฝรั่งมันฉันไม่อาย
555
ว่าจะฉายแค่เรื่อง บิ๊กเปรี้ยง...บิ๊กแบง
ดันจบแบบเหน็บให้เจ็บใจ.
ว่าไปตามความรู้อันน้อยนิด...นะครับ...แต่ก็อยากว่า..อ๊ะ
จะได้ไม่หลุดขอบ...5555
18 พฤศจิกายน 2551 20:48 น.
กิตติเวทย์
ในห้องเรียนประถมปีที่ห้า
คุณครูตั้งปัญหาพาให้คิด
ถามอักษรในภาษาอังกฤษ
กับลูกศิษย์ว่าทั้งหมดมีเท่าไร
ลูกศิษย์น้อยเสียงจ้าหาคำตอบ
แม้ไม่ใช่การสอบก็ชอบไข
เด็กหลายคนก็ตอบต่างกันไป
แล้วแต่ใครสามารถฉลาดรู้
ในครานั้นเด็กชายทองยิ้มระรื่น
ลุกขึ้นยืนองอาจประกาศสู้
23 ตัวครับผมคุณครู
เพื่อนทุกผู้ขำขันหันไปมอง
คุณครูบอก26 ตัวไม่ใช่หรือ
ใยเธอถือ 23 ทำให้หมอง
อีกสามตัวไปไหนเด็กชายทอง
ไหนเธอลองว่ามาดูให้เข้าใจ
เด็กชายทององอาจตอบฉาดฉาน
ว่าเมื่อวานหนังสือพิมพ์ลงข่าวไว้
VCD ถูกแบนครับครูอำไพ
จึงนับได้ 23 ตามตอบไป
ครับพ้ม
เออนะ... VCD ถูกแบน ก็ต้องเหลือ 23 ตัวอะดิ
เอิ๊กๆๆๆๆ......ก็เด็กอะน๊ะ
เก่งนะเนียะ
18 พฤศจิกายน 2551 09:14 น.
กิตติเวทย์
ฉันรักเธอเธอกลับรักภักดิ์คนอื่น
ฉันกล้ำกลืนแค่ไหนเธอไม่สน
ฉันปวดร้าวเพียงไรฉันยอมทน
ก็เพราะเธอคือคนที่ฉันปอง
หากเหตุการณ์ยังเป็นอยู่เช่นนี้
แล้วจะมีวันไหนหายหม่นหมอง
ฉันคงจะหวนจิตคิดไตร่ตรอง
ว่าจะต้องรักเธอไปทำไมกัน
จะลืมเธอในวันนี้นั้นคงยาก
แต่ถ้าหากยังลุ่มหลงคงโศกศัลย์
ไปดีเถิดนะที่รักทางใครมัน
ส่วนตัวฉันจะลืมเธอเคยเพ้อมา
ขอบคุณเธอที่สอนใจให้รู้สึก
จะรักใครต้องมองลึกและศึกษา
ทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังครั้งผ่านมา
ให้ดูว่าเขาเป็นคนเช่นไร
ต่อแต่นี้ฉันจะใหม่ในดวงจิต
จะลิขิตพิชิตฝันวันสดใส
จะต่อสู้แม้บางครั้งไม่มีใคร
สร้างฝันใหม่ให้เธอเห็นเป็นขวัญตา
17 พฤศจิกายน 2551 21:43 น.
กิตติเวทย์
ฝนตกจากแผ่นฟ้า รินลง
เย็นชุ่มทุกแดนดง ทั่วหล้า
ธรรมะพุทธองค์ งามเด่น
ตรัสไม่เลือกนายข้า ทุกผู้เทียมกันฯ
16 พฤศจิกายน 2551 21:36 น.
กิตติเวทย์
ตำนานว่าฝรั่งดองมาท่องเที่ยว
ชมเขาเขียวธรรมชาติดังวาดฝัน
ท่องเหนือใต้ชมแมกไม้นานาพรรณ
ท่องแม่น้ำลำธารผ่านทั่วไทย
ตำนานว่าฝรั่งดองปองเล่นน้ำ
จึงผุดดำแหวกว่ายในน้ำใส
ณ ครานั้นจระเข้อยู่ไม่ไกล
ได้กลิ่นไคลฝรั่งดองปองอยากกิน
ตำนานว่าจระเข้ไม่เรรวน
รีบว่ายทวนสวนลำกระแสสินธุ์
ไทยบนฝั่งร้องไปให้ได้ยิน
หากช้าไปจะสิ้นชีพภินท์ภังค์
"เกาะกระไดเกาะกระได" คนไทยร้อง
ฝรั่งดองมองไปในเบื้องหลัง
ตัวอะไรไม่รู้จักน่ากลัวจัง
แต่ก็ยังเกาะกระไดขึ้นไปทัน
เจ้าฝรั่งไม่รู้ตัวอะไร
แต่จำได้ไทยร้องไปให้หวนหัน
"เกาะกระได" คงเป็นชื่อของมัน
นับแต่นั้นมันจึงบอก "Crocodile "
ฝรั่งดองถ่ายรูปกลับฐานถิ่น
เพื่อนได้ยินจึงถามไถ่ว่าไปไหน
พอเห็นรูปถามนั่นตัวอะไร
มันจึงบอก "Crocodile" ให้เพื่อนฟัง
........จบดีกว่า........
...........อิอิอิ..........
(คร็อคโคไดล์ = เกาะกระได)
ได้ฟังเรื่องนี้มานานแล้ว
เลยลองเอามาเล่าผ่านกวีให้เพื่อนได้ทราบกัน
บางท่านอาจจะเคยได้ยินมาแล้ว...
คงเป็นเรื่องขำขันมากกว่า
.................ว่าม๊ะ............
หน้าส่วนตัว
1502
