28 ตุลาคม 2552 00:02 น.
กิตติกานต์
....ใช่ชะตาชีวิตลิขิตสร้าง...?
" เกวียน ฮงหยาง" เด็กน้อยเรียงร้อยฝัน
โลกไซเบอร์กล่าวขานมานานวัน
อยากสร้างสรรค์บันทึกเธอเพื่อเชิดชู
...จากมณฑลยูนานขอขานกล่าว
แต่ละก้าวแห่งศักดิ์ของนักสู้
Basketball girlอย่าเมินดู
จะได้รู้ชีวิตนี้มีอะไร
...หากยามใดที่ชีวิตคิดท้อแท้
จงอย่าแพ้ใจจรจนอ่อนไหว
เธอผู้นี้คือนิยามความเป็นไป
ฝ่าผองภัยแล้วสร้างสุขได้ทุกครา
...กับดวงตาเริงร่าน่ารักนัก
แม้ว่าจักทุกข์ทนมิบ่นล้า
เสียงหัวเราะรอยยิ้มซึ้งตรึงอุรา
ไม่เคืองแค้น...ต่อชะตา...น่านิยม
...พิการกายไร้ขาน่าสงสาร
แต่จิตใจไม่พิการผ่านขื่นขม
ล่วงวันคืนตื่นรับฝันอันน่าชม
มิเคยล้มเพราะหัวใจ...ไม่อ่อนแอ
...ยิ้มของเธอคือฝันอันแกร่งกล้า
ความปรารถนาคือจุดหมายไม่เคยแพ้
ใจของเธอคือดวงดาวเฝ้าเหลียวแล
ที่มอบแด่...คนท้อต่อชะตา.
............................................................
..............................................กิตติกานต์.
18 ตุลาคม 2552 19:51 น.
กิตติกานต์
แสนสุขใจได้ไปเยือนถิ่นเหนือ
ไม่เคยเบื่อทุกครั้งยังใฝ่ฝัน
โอกาสหน้ามีเมื่อใดจะไปพลัน
คือสวรรค์บนดินได้ยินยล
...ครั้งสุดท้ายติดใจในอาหาร
รับประทานครั้งแรกแปลกสับสน
กลิ่นหอมหอมชวนลิ้มชิมชอบกล
พอเผยผลจึ่งรู้...อ๋อ...ปลาร้า
...ชื่ออาหารเคยฟังและยังคิด
ผักกาดจอยังติดใจในคุณค่า
ผักกาดดองเคยคิดติดอุรา
ที่แท้หนาคือกวางตุ้งไม่ยุ่งเลย
...อันเครื่องปรุงก็ง่ายง่ายสบายนัก
รู้แล้วจักทำกินจริงไม่นิ่งเฉย
หากแม้นใครที่ยังมิคุ้นเคย
จะเฉลยวิธีทำนำร่องไป....
...ต้องขอบคุณคนรู้ใจพาไปแอ่ว
พอทานแล้วชอบจังรู้บ้างไหม
จะฝึกปรือฝีมือให้ไม่แพ้ใคร
ผักกาดจอไว้เอาใจ...ใครบางคน...
อิอิ.....อิอิ...
..........................กิตติกานต์.
8 ตุลาคม 2552 23:29 น.
กิตติกานต์
...หากหัวใจรุ่มร้อนนอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับอับจนกมลหมอง
ข่มใจฝืนตื่นผวาน้ำตานอง
ลองซิลอง...มองซึ้งถึงหัวใจ
...ใจเอ๋ยใจ...เจ้าครวญใคร่สิ่งใดอยู่
หรือไม่รู้ยามหลับกลับหวั่นไหว
เหมือนถูกคมมีดบาดขาดเยื่อใย
ใจจึงได้ซมซาน...ร้าวรานจินต์
...เพราะไม่รู้ปล่อยว่างทางชีวิต
จึงหนักจิตหนักใจไม่รู้สิ้น
ความพอดี...เย็นฉ่ำดั่งน้ำริน
ยืดชีวินสุขได้..ไม่ไกลเกิน
...ว่างไหมล่ะพาใจไปไขว่คว้า
เรียนวิชาตัวเบาที่เขาเกริ่น
รับรองว่าดีเลิศแสนเพลิดเพลิน
อย่าเก้อเขินเชิญมาศึกษากัน
...เป็นวิชาปล่อยวางบางอย่างไว้
เช่นหัวใจปรารถนาพาจิตสั่น
มาลดละความอยากที่หลากครัน
มากล่อมขวัญเรียนรู้สู่พอดี
...อย่าใส่ใจคำนินทาพาหม่นหมอง
โศกจะครองจิตใจไปทุกที่
แต่ละคนล้วนต่างทางที่มี
วางชีวีถูกธรรมก็นำชัย
...อันภาระหนักหนาล้วนสาหัส
สารพัดยึดติดจิตหมกไหม้
สรรพสิ่งมองเห็นความเป็นไป
อยู่ที่ใจครวญคิดพิจารณา
...สุขหรือทุกข์หัวใจใครกำหนด
จะลิ้มรสหวานหรือขมเพาะบ่มกล้า
หากใฝ่เกิน...จะสุขได้อย่างไรนา
มัชฌิมาปฏิปทา...วิชาตัวเบา.
...............................................
...............................กิตติกานต์
4 ตุลาคม 2552 14:20 น.
กิตติกานต์
นานแล้วที่ห่างไปไม่เจอเจ้า
ในยามเช้าเฝ้าฝันวันไปเห็น
กระเต็นลายริมสายธารกระซ่านเซ็น
เจ้าผู้เป็นเพชรเลอค่าแห่งป่าไพร
ตัวน้อยน้อยน่ารักเสียหนักหนา
ช่างตื่นตาลีลาท่าเคลื่อนไหว
ปากแดงแดงจับแมลงอย่างว่องไว
เกาะกิ่งไม้...แสนสำราญอาหารตา
ด้วยสีสันสดใสลายประดับ
ฟ้าสลับกับขาวเจ้าเด่นป่า
เคราน้ำตาลท้องเหลืองนวลยวนอุรา
ใครได้มาเยือนยลสุขล้นจริง
คิดถึงเจ้าป่าเขาเนาน้ำใส
คิดถึงไพรใหญ่กว้างงามทุกสิ่ง
คิดถึงหยาดน้ำค้างกลางใจอิง
คิดถึงหริ่งเรไร...ในค่ำคืน
ในอ้อมอกรกหญ้าใครว่าหนาว
ในอ้อมดาวราตรีที่ใจตื่น
ในอ้อมรักอุ่นไอก่อไฟฟืน
ในอ้อมอื่น...ฝืนใจไม่ยินดี
เพียงฝากใจส่งมาถึงป่าเขา
ยังคอยเฝ้าเตือนใจไปถึงที่
กำลังใจส่งไปในพงพี
ให้เจ้ามีความสุข...สิ้นรุกราน
หยิบภาพนกกระเต็นน้อยร้อยความรัก
ที่ทอทักสายใยไร้หมอกม่าน
สายพิรุณจะลาไร้อีกไม่นาน
จะถึงกาลเยือนถิ่นเจ้าที่เฝ้าคอย.
............................................................
...........................................กิตติกานต์.
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
หน้าส่วนตัว
2070
