19 พฤศจิกายน 2551 23:37 น.
กิตติกานต์
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะปฏิเสธในเรื่องที่สำคัญ
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะเลือกเดินทางไปที่ที่เราต้องการ
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะเลือกซื้อหนังสือราคาแพงๆสักเล่ม
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะซื้อของขวัญชิ้นหนึ่งให้กับคนที่รักเรา
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะเสียใจในบางเรื่อง
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะไม่ไปงานสังสรรค์เลี้ยงรุ่น
เรามีเหตุผลพอ.....ที่จะเลิกคบกับใครบางคน
เรามีเหตุผลพอ.....สำหรับเรื่องราวมากมายในชีวิต
แต่เราอาจจะไม่มีเหตุพอ....ที่จะรักใครบางคน....
19 พฤศจิกายน 2551 20:19 น.
กิตติกานต์
ขอบคุณมากๆ....ฉางน้อย
ที่คอยให้กำลังใจฉัน
จะฝึกเขียนกลอนทุกวี่วัน
หากข้างๆฉัน ...มีฉางน้อยคอยดูแล...
ดอกไม้ให้ฉางน้อย
วันไหนหายไปจะคอยชะแง้......
....ขอจบแบบเนี้ยะ.ละกัน...
.....ขอบคุณจ้า...................
19 พฤศจิกายน 2551 14:51 น.
กิตติกานต์
ฉันไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น
แอบซ่อนเร้นหลั่งลงใจไม่ร่ำร้อง
แต่เพราะใจสุดจับประคับประคอง
ก็เลยต้อง..ยอมหมองหน้าน้ำตาริน
ใจฉันเหนื่อย ฉันล้า ฉันหนาวเหน็บ
เหมือนใจเจ็บเจียนตายคล้ายขาดวิ่น
ศิโรราบกายระยอบหมอบกับดิน
ฤดีดิ้นกมลทุรนทุราย
ขออำนาจแห่งฟ้าปาฏิหาริย์
โปรดบันดาลคืนใจ...อย่าให้สลาย
คืนความรักคืนความหวัง...ที่พังทลาย
คืนอุดมการณ์ที่วางวายให้กลับมา
หากว่าปฏิหาริย์สำแดงฤทธิ์
ชุบดวงจิตหม่นไหม้ให้หรรษา
มายะยิ้มยะแย้มแต้มโลกา
คืนชีวา คืนชีวิต คืนจิตใจ
จักขอบคุณปาฏิหาริย์แห่งฟากฟ้า
โค้งคำนับกายามอบใจให้
กมลหนึ่งซึ่งร้าวรานนานเกินไป
จะเกิดใหม่คืนค่า...วิญญาชน.
18 พฤศจิกายน 2551 11:19 น.
กิตติกานต์
เด็กน้อยสวมเสื้อสีขาว
ในมือถือดอกไม้ช่อยาวช่อใหญ่
เธอเดินไป..เธอเดินไป
จะมอบดอกไม้สีขาวให้..ใครบางคน
เธอมีคำถาม....
ใครจะตอบได้ในความสับสน
ดอกไม้ในมือเธอน่ายิลยล
เธอหาคน..จะมอบให้ไม่พบเจอ
เธอเห็นผู้คนมากมาย
หลากหลายถิ่นมาพบปะกันเสมอ
เสื้อแดง ...เสื้อเหลืองมากจริงเออ
เธอ..ไม่พานพบคนที่จะให้ดอกไม้
เธอตะโกน..เสียงหวั่นไหว
อยู่หนใดคนที่จะรับดอกไม้
เจ้าอยู่หนใด..ประชาธิปไตย
ใยให้คนไทยมาทะเลาะกัน?
......ทะเลาะกันเพื่ออะไร?
.....จุดมุ่งหมายแน่วแน่หรือนั่น?
.....เพื่อเขา เพื่อใคร เพี่ออะไรกัน?
.....ประชาธิปไตยจึงสั่นคลอน?
เด็กน้อยเหนื่อยใจอ่อนล้า
วุ่นผวาในใจต้องไล่ต้อน
อยากให้หันหน้าคุยกัน "ฉันวิงวอน"
เธอกล่าว "คืนนี้อยากจะนอน หลับฝันดี"
เด็กน้อย..หลับไป
หวังในใจตื่นขึ้นวันพรุ่งนี้
เธอหวัง...จะได้พบสิ่งดีดี
จะมอบช่อดอกไม้นี้ให้..ประชาธิปไตย.
สงสารประเทศไทย..สงสารประเทศไทย
อยากให้หัวใจ...เรารวมเป็นหนึ่งเดียว.
สงสารประเทศไทย
17 พฤศจิกายน 2551 21:05 น.
กิตติกานต์
...ถ้าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหัวใจนัก
เชิญมาพักวางใจไว้ที่นี่
ที่ที่ใจหลับใหลได้ในราตรี
ดิ่งฤดีชมดาวพราวพร่างพราย
...ก็ต้องมีเวลาให้กับใจบ้าง
ใช้ใจอย่างโหมหักใจจักหน่าย
นิทราเถิดเปิดใจให้ผ่อนคลาย
พรุ่งนี้มีเรื่องมากมาย...ให้ใคร่ครวญ
...คืนนี้..บินไป..บินไป..ในความฝัน
ชมพฤกษาหลากพรรณอยู่ในสวน
กระจิบกระจาบส่งเสียงสำเนียงชวน
ทิ้งโซ่ตรวน..พันธนาการใจ..ไว้สักคืน.
....หลับตา...หลับตา...หลับตา....
....หลับใจ...หลับใจ...หลับใจ........หลับใจ..
....หลับตา...หลับตา...หลับตา....
....หลับใจ...หลับใจ...หลับใจ........หลับใจ..
หน้าส่วนตัว
1214
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
