31 กรกฎาคม 2545 13:44 น.
การันต์
บางคราวที่มีน้ำตา
อยากให้คนบางคนรู้ว่ายังมีฉัน
พร้อมจะยืนอยู่ข้างเธอไม่เคยหวั่น
แม้ว่าวันนั้นจะยาวนาน เพียงใด
พร้อมจะคอยเป็นคนเช็ดน้ำตา
พร้อมจะยื่นมือเพื่อไขว่คว้าเธอเอาไว้
พร้อมต่อสู้และฟันฝ่าอุปสรรคมันอออไป
พร้อมจะเป็นกำลังใจให้กับเธอ
เมื่อคราวบางทีที่ท้อแท้
ไม่มีใครช่วยแก้และหมดหวัง
ยังมีฉันคนหนึ่งไม่ลำพัง
ยังคงมีสักวัน ลุกขึ้นยืน
5 กรกฎาคม 2545 17:08 น.
การันต์
^^.... ในความอ้างเดี่ยวดาย...^^
กลับกลายเป็นความหมองหม่น
และมองไม่เห็นผู้คน
ที่หลงทางเดี่ยวกับเรา
คอยปลอบให้กำลังใจ
คอยทำให้เราหายเศร้า
คอยหวังว่าเมื่อไหร่ที่เรา
จะคอยเฝ้านับดาวอยู่เบื้องบน...^^