11 มีนาคม 2548 12:20 น.
กากีนัง
ไม่มีเธออีกแล้วในวันนี้
ไม่มีความรู้สึกดีดีที่เคยห่วงหวง
ไม่มีกระทั่งความรักหลอกลวง
ไม่มีเธอเหมือนกับช่วงที่ผ่านมา
เธอขอให้เราเป็นเพื่อน
เป็นเหมือนวันเดือนก่อนความห่วงหา
มิตรภาพ-ความรักคงไม่ทำให้เธอฉันกลับมา
หนึ่งหยดน้ำตา..........
คงเกินกว่าเวลาของการเป็นเพื่อนกันวันวาน
จบลงตรงนี้
โดยไม่มีความรู้สึกดีดีของความหวาน
ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยรู้จักในตำนาน
ไม่มีอีกแล้วคนที่สาบานว่าจะอยู่ด้วยกัน
5 มีนาคม 2548 18:18 น.
กากีนัง
อันความรักหรือเป็นเช่นมหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักจักจริงหรือ
คำโบราณขานไว้ใช่ล่ำลือ
ว่ารักคือการพบพานทุกชาติไป
มาบัดนี้รักไม่เป็นเช่นที่รัก
มาบัดนี้ไม่ประจักษ์รักหลงใหล
มาบัดนี้รักหมดสิ้นกลิ่นกลุ่นไอ
มาบัดนี้รักไม่ใคร่จะเชยชม
โอ้ว่ารักมากลายกลับเป็นร้างรัก
โอ้ว่ารักได้ตระหนักรักลุ่มหลง
เมื่อสิ้นรักจึงเหลือเพียงปลิดปลง
โอ้รักคงเหลือเพียงเพรียกเสียงครางครวญ
แม้นม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
จงสิ้นสุดความรักไม่กลับหวน
ไร้กลิ่นไอไร้ซึ่งรักรัญจวน
โอ้ขอด่วนลาแล้วรักมิกลับคืน
4 มีนาคม 2548 16:30 น.
กากีนัง
เรียนๆไม่รู้อีท่าไหน
ทำข้อสอบไม่ได้มันน่าปวดหัว
ตกเรื่องเรียนไม่เท่าไหร่....ยังไม่น่ากลัว
แต่ที่ชัวร์ๆตกเรื่องรักด้วยนี่สิลำบากใจ
ได้ F ทั้งสองวิชา
เอาไปเอามาชักไม่อยากแก้ไข
เอาเป็นว่าซิ่วแล้วกันทั้งเรื่องเรียนเรื่องหัวใจ
ไม่อยากกลับไปตั้งต้นใหม่เรื่องเดิมๆ
กลับบ้านไปโดนแม่ด่า
ต้องพากเพียรเรียนวิชาเพื่อสร้างเสริม
ประสบการณ์ชีวิตในหนึ่งเทอม
ได้เพิ่มเติมสีสันของหัวใจ
ไปเริ่มต้นหาที่เรียนในที่อื่น
หาแฟนคืนความสุขความสดใส
เริ่มต้นด้วยเรื่องราวความเป็นไป
สิ่งใหม่ๆต้องดีกว่าวันวาน
เทอมนี้หนูจะตั้งใจเรียน
จะขยันหมั่นเพียรเขียนอ่าน
ไม่เอาอีกแล้วF เหมือนวันวาน
แต่จะเอาคนที่ไม่ทำให้ต้องขึ้นคาน.....เพิ่มอีกคน
เหอๆ...ไม่เข็ด
หน้าส่วนตัว
860
