16 กุมภาพันธ์ 2548 21:07 น.
กากีนัง
โดดเดี่ยว......เดียวดาย......อ้างว้าง
ไร้คน.......ร่วมทาง.......ชิดใกล้
แอบเห็น.....เค้ามี........คู่ใจ
ร่ำไห้.........คนเดียว......ลำพัง
สายันต์....ตะวัน.....ลาจาก
พลัดพราก.....คนรัก......สิ้นหวัง
ไร้ซึ่ง......พละ.....กำลัง
ได้ฟัง.....เพียงเสียง.....เพรียกครวญ
ฝากดิน.....ช่วยเป็น......พยาน
ฝังร่าง......รักร้าว.......สุดหวนฯ
ชาตินี้.......โซ่รัก........ตรึงตรวน
ขอด่วน......จากรัก.......นิรันดร์
วอนดิน......ช่วยอยู่......เป็นเพื่อน
ย้ำเตือน..........ทับร่าง......ขาดฝัน
ร่ำไห้.......ปลิดชีพ......ชีวัน
สู่สรวง.....สวรรค์.......นิรันดร
15 กุมภาพันธ์ 2548 21:11 น.
กากีนัง
เป็นเพียงแค่บทเพลงที่เคยฟัง
ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริงจังในวันนี้
เธอ-ฉัน บทนิยามที่รักกันมาแรมปี
แต่วันนี้เป็นเพียงความทรงจำ
เราเคยผูกพันกันมากมาย
แต่ตอนนี้ไร้ซึ่งความหมายของคำนั้น
ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยสำคัญ
ไม่มีแม้แต่วันที่เราเศร้า-สุขด้วยกันเหมือนที่ผ่านมา
แต่อีกซีกหนึ่งของคนคนนี้
ยังจะคอยหวังดีและห่วงหา
รอยคราบแห่งหยดน้ำตา
ไม่อาจลบเวลาที่ฉันมีเธอ
ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหน
ฉันยังจะคงทรงจำภาพเธอไว้เสมอ
เป็นหนึ่งความสุขที่ในชีวิตได้มีโอกาสพบเจอ
เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่จะยังคงรักเธอไม่เปลี่ยนไป
ไม่เรียกร้องให้กลับมา
หรือแค่ว่าต้องการผลักไส
แต่เธอจะอยู่ส่วนลึกของข้างใน
เก็บเรื่องราวของเราไว้เป็น ความทรงจำสีจาง
9 กุมภาพันธ์ 2548 15:29 น.
กากีนัง
เหงา-เหงาอยู่บ้าง
ไม่มีคนข้าง-ข้างอยู่ตรงนี้
เหว่ว้าอยู่บ้างบางที
ที่ไม่มีเธอคนนี้คอยปลอบใจ
เธออยู่ตรงนั้น
จะเหงา-เหงาเหมือนกันบ้างไหม
อยู่ที่นั่นเช่นกันไม่มีฉันคอยปลอบใจ
เธอจะเหว่ว้าบ้างไหมบอกที
ถึงตัวไกลกัน
แต่ความผูกพันใช่น้อยกว่านี้
กลับพันผูกมากขึ้นทวี
ไม่มีใครแทนที่เธอคนนี้ได้เลย
เธออยู่ตรงนั้น
อย่าให้ความผูกพันป็นความเมินเฉย
อย่าใช้ความใกล้ชิดแทนที่ความคุ้นเคย
อย่าให้ใครเลยมาแทนที่คนคุ้นเคยในวันวาน
9 กุมภาพันธ์ 2548 15:00 น.
กากีนัง
เหรียญมีสองด้าน
คงเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคัดค้านได้
คนเราเหมือนกันมีสองด้านคละกันไป
ดี-ชั่วเป็นอย่างไรเรารู้ดี
มุมมองความรัก
อย่าให้แคบนักในวันนี้
มีสมหวังต้องผิดหวังในบางที
อย่ายึดติดกับความดีของใครมากมาย
มองโลกด้วยความเป็นจริง
เพราะทุกสิ่งล้วนมีความหมาย
อย่าให้ความรักบังตาจนงมงาย
อย่าใช้ความรักทำร้ายใจตัวเอง
9 กุมภาพันธ์ 2548 14:53 น.
กากีนัง
เส้นขอบฟ้า
เป็นเพียงภาพลวงตาที่มองเห็น
ขอบฟ้า-ขอบฝั่ง ไม่ได้ใกล้กันเหมือนที่ควรเป็น
กับตรงกันข้ามกัยสิ่งที่เห็นเสียมากมาย
ฉันยืนอยู่ตรงขอบฝั่ง
ไร้ซึ่งความหวังคว้าขอบฟ้ามาใกล้
เรื่องราวของสองเรามิอาจเป็นไป
มีเพียงแค่ความเสียใจมากั้นกลาง
เธออยู่ขอบฟ้าตรงนั้น
ตรงที่ไม่เคยมีฉันอยู่เคียงข้าง
ขอบฝั่งจึงมีเพียงแค่ความอ้างว้าง
ซึ่งไม่อาจมีเธอเดินร่วมทางได้เลย
แต่ขอบฝั่งยังคงโชคดี
ที่ได้มองดูขอบฟ้าตรงนี้อย่างเปิดเผย
ขอบฟ้า-ขอบฝั่งยังดูใกล้กันเหมือนที่เคย
แม้คำเฉลยเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา
หน้าส่วนตัว
1001
