1 สิงหาคม 2549 12:45 น.
กากีนัง
ความเอ๋ยความรัก
เพิ่งตระหนักว่ารักเป็นแบบไหน
อบอ่น-ลุ่มลึกในหัวใจ
ยามเงียบเหงามีใครซับน้ำตา
ความเอ๋ย...ความรัก
เพิ่งตระหนักว่ารักนั้นมีค่า
สุขสุขซึ้งซึ้งในอุรา
มีรักมาปราถนาด้วยหวังดี
แต่....ความเอ๋ย....ความรัก
เพิ่งได้ประจักษ์ว่ารักเป็นเช่นนี้
เมื่อแรกรักสุขยิ่งนักรักที่มี
แต่ตอนนี้เหมือนคมมีดกรีดกลางใจ
ความเอ๋ย.....ความรัก
ใยกลับทำร้ายหัวใจกันได้
หลอกให้รักแล้วพราะจากไป
นี่หรือความรักที่เคยเข้าใจ
......ที่แท้.....ฉันก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย
8 กุมภาพันธ์ 2549 12:58 น.
กากีนัง
ไฟร้อนเผาบ้านหรืออย่างไร
พี่ใหญ่จึงใส่ไคร้กันเพียงนี้
ทะเลาะเบาะแว้งไม่ใยดี
ไม่อายผีสางบ้านเรียงเคียง
พ่อจ๋าพ่ออยู่ที่ไหน
ยินไหมผีร้องก้องเสียง
เหมือนหมาบ้าโก่งกัดคอเอียง
ทุ่มเถียงไม่ยอมลดรากัน
พ่อจ๋าพ่อช่วยบอกเขาหน่อย
พี่เขาปล่อยให้ลูกกลัวจนตัวสั่น
ลูกกลัวบ้านเราไม่รักกัน
ลูกกลัวหนี้หลายร้อยพันจะกลับมา
พ่อจ๋าพ่อเหนื่อยบ้างไหม
ลูกสงสารพ่อจับใจใกล้เป็นบ้า
พ่อร้องไห้พ่อคงเหนื่อยที่ผ่านมา
โอ้พี่จ๋าไม่รักพ่อหรืออย่างไร
พ่อสู้อุตส่าห์พร่ำสอน
ทุกบททุกตอนลูกจำได้
สามัคคีพ่อเคยย้ำไว้
แล้วไฉนพี่ถึงไม่ทำตาม
พี่จ๋าพี่อายบ้างไหม
ข้างบ้านใครมองเราอยู่อย่างเหยียดหยาม
เอาเวลาที่ทะเลาะกันทำงานงาม
ยังดีกว่าที่ต้องตามราวีกัน
11 มิถุนายน 2548 09:42 น.
กากีนัง
กาลครั้งหนึ่ง....ของความรัก
ได้มีโอกาสทายทักกับความเหงา
ในตอนนั้นมีฉันมีสองเรา
เริ่มขัดเกลารักจากเพื่อนเลื่อนชั้นมา
......เมื่อแรกรักเรารักกันฉันรับรู้
แต่รักต้องหดหู่ดูเดียงสา
เหมือนคนโง่คอยหลบซ่อนคราบน้ำตา
เมื่อเค้ามาพร้อมเพื่อนใหม่อีกคน
.....ความเหงาเงียบเริ่มเข้ามาช้า-ช้า
บ่อน้ำตาตีบตันมันสับสน
ความห่างหายเริ่มย่ำกรายในใจคน
อับจนแล้วที่จะทนเค้ากลับมา
......ไปเถิดไป....ไปดีเถิดที่รัก
อย่าลืมที่จะทักบ้างยามพบหน้า
ยังรักอยู่แต่จำต้องล่ำลา
ที่ผ่านมาจะถือว่าแค่ฝันไป
......บทสรุปของนิทานกับความรัก
ฉันอกหัก-เค้าทายทักความสดใส
หมดตัวถ่วงอย่างฉันคงสุขใจ
จงรู้ไว้นั่นเพราะรักฉันจึงยอม
11 มิถุนายน 2548 09:20 น.
กากีนัง
ปวดหัวตัวร้อน
ไม่รู้ว่าจะเริ่มบทกลอนที่ตรงไหน
จะเรียงร้อยสรรถ้อยด้วยคำใด
ที่มานี่มากับใจใช่เรื่องราว
นึกถึงเวปถึงเพื่อนๆชาวPoem
ที่เติมเต็มความรู้สึกยามเหน็บหนาว
ห่างหายไปไร้บทกลอนทอดบทยาว
มีเพียงความปวดร้าวกับเวลา
มาวันนี้กลับมาแวะมาทายทัก
มารับรักฉันท์น้องพี่ที่ตามหา
กลับมาแล้วกากีนังที่ลับลา
กลับมาพร้อมหยดน้ำตาเพื่อบรรเทา
22 เมษายน 2548 23:45 น.
กากีนัง
บางที....อาจมี.....น้ำตา
บางครา....อาจล้า....อ่อนไหว
บางครั้ง.....อาจต้อง....ร้องไห้
แต่ที่ได้......นั่นคือ.....รางวัล
.........จงลุก.....จงกล้า....จงแกร่ง
หยัดยืน.....ด้วยแรง....แข็งขัน
ยิ้มสู้......หดหู่......ใยกัน
ท้าฝัน.......เพื่อวัน......สวยงาม
ใครด่า......ใครว่า......ช่างเถิด
เราเกิด......เพื่อฝ่า....ขวากหนาม
พรุ่งนี้......ฟ้งคง........งดงาม
ได้ตาม.....ที่เรา....หมายใจ
หน้าส่วนตัว
1311
