28 กุมภาพันธ์ 2553 00:30 น.
กากีนัง
...เก็บดาว เก็บตะวัน เก็บความทรงจำไว้ใต้หมอน
แม้นร่อนเร่พเนจร ยังคงซุกซ่อนความอุ่นใจ
.....หอบดาว หอบตะวัน หอบความผูกพันมามอบให้
หอบรัก หอบอุ่นไอ กอดยามร้องไห้ เหว่ว้า
ในยามที่มืดมิด ใช่จันทร์ ใช่ดาวจะปลิดแสงสว่าง
ขอเพียงใจนำทาง จะพบแสงสว่าง ณ ทางปลาย
ลุกขึ้นแล้วยืนเถิด เกิดเป็นคนต้องสู้ใหม่
จะร่วมเป็นเพื่อนเดินทางยามท้อใจ
แล้วเราจะสู้ไปพร้อมๆกัน
...เป็นกำลังใจให้กับทุกคนท่กำลังท้อใจค่ะ หากใครกำลังร้องไห้ ขอจงรู้ไว้ว่ามีอีกลายคนที่ท้อแท้ใจและกำลังร้องไห้เหมือนกัน เราจะต้องผ่านไปให้ได้ และเราจะจับมือกันไปจนสุขกาย สบายใจ กากีนังเชื่อแบบนั้นค่ะ
31 กรกฎาคม 2551 19:58 น.
กากีนัง
อันปากคนปนกลิ่นปานกินตด
เที่ยวสบถกร่นประจานประมาทเขา
เสนอสู่เสร่อรู้ทำหูเบา
ทำเป็นเขลาไม่รู้เรื่องเสร่อฟัง
ตั้งกระทู้กูไม่ว่ามึงตั้งเถิด
แต่ถ้าเกิดมีเรื่องกูมึงอย่าหวัง
จะได้อยู่อย่างสงบจบจีรัง
เรื่องของกูจะสู่ฟังไปทำไม
ทำหน้าตาระรื่นตื่นกระซิก
เดี๋ยวมึงได้หน้าาหงิกอยากลองไหม
ใครมีเอี่ยวกูจะถากคนคนไป
อย่าคิดว่าแส่เรื่องใครได้ฝ่ายเดียว
ร้อยเรื่องเน่ามึงเขย่าเอามาขุด
เดี๋ยวกูผุดเรื่องมึงบ้างมึงจะเสียว
เรื่องชาวบ้านอยากรู้กันนักเชียว
เดี๋ยวนะเดี๋ยวกูจะเอาพวกมึงคืน
กูไม่ใช่นางเอกให้ยอมกด
ช่วยจำจดใส่สมองมดแสนตื้น
ที่ทำไว้กับกูจะเอาคืน
เอาให้รื้นน้ำตาคนคนไป
อยากรู้เรื่องอะไรดาหน้ามา
อย่าได้มีทีท่าว่าสงสัย
เดี๋ยวมึงได้สมใจรู้กูเป็นไง
กูเป็นใครไม่ยอมคน "นี่แหละกู"
25 กรกฎาคม 2551 21:58 น.
กากีนัง
เจิดจรัสประกายแจ้งบนทอฝัน
นภากว้างจักเป็นบ้านนิจนิรันดร์
สักวันฉันจักไปให้ถึงดาว
แม้นลำบากยากหน่อยก็ไม่หวั่น
จะตะกายทางชันประจัญหนาว
แม้นหากล้มจะลุกเดินเมินเรื่องราว
แต่จะสาวประสบการณ์มาเป็นครู
แม้นร้อยคำประมาทชาติกำเนิด
ฉันจะเชิดเอาคำนั้นเป็นคำสู้
เปลียนวิกฤติเป็นโอกาสเมินศัตรู
ฉันจะสู้ด้วยทำแต่กรรมดี
ทดแทนคุณบิดรแลมารดา
ปราถนาให้ท่านได้สุขี
ด้วยลำบากตรากตรำมานานที
ฉันคนนี้จะขอเป็นเช่นหลักเดิน
แต่จะไม่เหยียบไหล่ใครขึ้นเชิดหน้า
ไม่เบียดเบียนประเมินค่าแค่ผิวเผิน
จะไม่ลืมฐานถิ่นที่จำเริญ
แต่จะเป็นคนเดินดินที่เป็นดาว
3 พฤษภาคม 2550 13:05 น.
กากีนัง
ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร
คิดว่าที่เพื่อนทำไปแค่เรื่องหมา ๆ
ก็แค่ไอ้เรื่องลอบกัดไร้สติปัญญา
ฉันไม่ได้เก็บเอามาคิดให้ติดใจ
ในเมื่อเธอได้อยากได้เขาก็เอาไป
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมตีสองหน้า
ถ้ารักกันมากก็ช่วยไปให้ไกลหูไกลตา
ฉันเองก็ไม่ได้คิดว่าอะไร
แต่ที่ทำตัวหมาๆ
ฉันว่าฉันคงให้อภัยไม่ได้
ด่าว่าฉันลับหลังมันเกินไป
ที่ไปบอกใครต่อใคร
......ว่าฉันไปแย่งหวานใจของเธอมา
ขอเถอะนะขอเลย
ความจริงเป็นอย่างไรโปรดเฉลยกันต่อหน้า
คนรักฉันเราคบกันหลายปีมา
แต่อยู่ๆ หมาก็มาคาบเอาไป
คิดว่าเป็นเพื่อนเลยไว้ใจ
แต่ที่ให้ความรู้สึกไปมันไร้ค่า
หมามันยังรักซื่อมีราคา
แต่เธอมันอาจไม่มีค่ายิ่งกว่าหมาด้วยซ้ำไป
9 พฤศจิกายน 2549 13:00 น.
กากีนัง
ใจสลายสายเสียแล้วความรักข้า
เมื่อเจ้ามาลาลับดับโศกศัลย์
เจ้าลาจากไปไกลไร้ชีวัน
สุดจะกลั้นทนฝืนรื้นน้ำตา
ภาพสองเราเนาวันวานยังเจนชัด
รอยยิ้มเจ้ายังผูกมัดตรึงใจข้า
จากวันนี้คงมีแต่รอยน้ำตา
เป็นเพื่อนข้าไร้เงาเจ้าสุดจาบัลย์
ข้าชะเง้อมองเจ้าในห้องไข้
สุดอาลัยยื้อชีวิตเป็นเพียงฝัน
เจ้าทุกข์ทนรนดิ้นสิ้นจำนรร
คำสวรรค์คงบัญชาให้เจ้าไป
อันตัวข้ายังไม่ทันจะเอื้อนเอ่ย
คำเฉลยว่ารักเจ้าเศร้าเพียงไหน
เจ้าคงเจ็บปวดร้าวราวขาดใจ
โปรดรู้ไว้ข้าก็เจ็บเทียบเท่ากัน
รดศพเจ้าเคล้าน้ำตาข้าแทบบ้า
ยังไม่ทันได้ร่ำลามาเปลี่ยนผัน
ไฟศพเจ้าเท่ากับไฟบรรลัยกัลป์
ใยไม่ปลิดฃีวันข้าไปแทน
หน้าส่วนตัว
1776
