12 พฤษภาคม 2549 06:22 น.
กันเอง
วิสาขบูชา
ละความชั่ว ทำความดี หนีกิเลส
อยู่ในเขต กฎเกณฑ์ เป็นนิสัย
วิสาขะ คือวันพระ พุทธชาวไทย
ทำจิตใจ เบิกบาน สราญเอย
10 พฤษภาคม 2549 08:22 น.
กันเอง
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
คำร้อง/ทำนอง บัวกันต์ วิลามาศ
โรงเรียนเล็กเล็ก ใจครูบ่เล็กเด้อเจ้า
อาคารเก่าเก่า หลังคาผุผุพังพัง
ขอวอนชุมชน คิดค้นส่อยแหน่เป็นหยัง
ระดมสรรพกำลัง สร้างสรรค์ให้งานก้าวไป
นักเรียนตัวน้อย ยังคอยท่านมาสานต่อ
ท่านพร้อมแล้วบ่ สิมาดูแลมื้อใด๋
ทั้งครูทั้งเด็ก นั้นยังเฝ้ารอแรงใจ
โรงเรียนบ่แม่นของไผ เฮ็ดให้ชุมชนของเรา
**เชิญเด้อทุกท่าน สร้างงานให้รุดก้าวหน้า
เพื่อการศึกษา ทัดเทียมบ่ต้องอายเขา
พลังมวลชน มากล้นมาช่วยบรรเทา
เด็กน้อยคงสิหายเหงา เมื่อเฮาร่วมแรงร่วมใจ
โรงเรียนเล็กเล็ก เด็กเด็กกำลังเฝ้ารอ
ในครูบ่ท้อ พร้อมต่อยอดให้ก้าวไกล
ช่วยกันเถิดหนา เพื่ออนาคตเด็กไทย
เด็กน้อยแววตาสวยใจ รอให้ท่านมาค้ำชู
9 พฤษภาคม 2549 10:39 น.
กันเอง
น้ำตาใคร
คำร้อง โดย บัวกันต์ วิลามาศ
น้ำตาของใคร ทำไมหัวใจทำหล่น
ไหลท่วมถนน สายเพชรบุรีตัดใหม่
ช่างน่าสงสาร นงคราญใครทำเจ้าได้
ตัวพี่อยากจะเข้าไป เอาหัวใจช่วยซับน้ำตา
น้ำตาไหลเอ่อ ใจเธอคงจะเจ็บปวด
ยามเธอร้าวรวด พี่นี้อยากเข้าไปหา
เอาผ้าขนหนู มีอยู่ช่วยซับน้ำตา
ให้พี่ช่วยได้ไหมหนา บอกมาจะได้ดูแล
น้ำตาของใคร ทำไมไหลไม่ยอมหยุด
ไหลลงเป็นชุด คนมองก็ไม่แยแส
คงจะเจ็บหนัก ใครกันหนอที่รังแก
เธอจึงพ่ายแพ้ น้ำตาไหลบ่าไม่หยุด
เอานี่เป็นไง เอาใจมาไว้กับพี่
ว่าไงคนดี เชื่อพี่ได้ไหมนงนุช
ช่วยซับน้ำตา ที่ไหลนั้นมันสิ้นสุด
ไม่ให้เธอมีรักคุด สิ้นสุดอยู่กับพี่ชาย
จงหยุดไหลนะน้ำตา
7 พฤษภาคม 2549 14:07 น.
กันเอง
มองดูท้องนาครายามฝน
ใจกังวลสิ่งเคยอยู่จู่จู่หาย
ในทุ่งนาต้นกล้าคงเฉาตาย
น่าเสียดายสิ่งคู่กันนั้นจากลา
ท้องทุ่งนาไร้ความไว้เติมแต่ง
ทุกคนแห่งควายหายไถ่ถามหา
ไม่มีแล้วควายน้อยคอยไถนา
ต้นข้าว-กล้า,เหงาใจไร้ความชม
มีความเหล็กมาเสริมเพิ่มกำหนด
ใจรันทดขาดควายนาพาขื่นขม
วัตถุใหม่มาเสริมเพิ่มค่านิยม
จึงระทมไร้ควายนาระอาใจ
ใครกันหนอทำควายน้อยให้ด้อยค่า
เลี้ยงชาวนานานนับลับไปไหน
ชาวนายามขาดควายเป็นอย่างไร
แล้วเหตุใดควายไม่มีที่ทุ่งทอง
ซื้อควายเหล็กขายควายนาระอาจิต
คนหมดสิทธิ์มีควายนามาสนอง
เด็กรุ่นหลังคงเหงาใจไร้ควายมอง
การศึกษาต้องดูจากภาพตราบนิรันดร์
นกเอี้ยงไม่มีควายไว้คอยเลี้ยง
มีแต่เพียงควายเหล็ก,เจ๊กสุขสันต์
ควายนาถูกเชือดตายไปทุกวัน
ฟ้าลงทัณฑ์ขี้ควายหายไร้ควายมอง
7 พฤษภาคม 2549 05:42 น.
กันเอง
จึงเป็นความภูมิใจของคนไทยทั้งชาติ
คือท่าอากาศยานนานาชาติแห่งสยาม
สุวรรณภูมินั้นคือชื่อมงคลนาม
ทุกเขตคามต่างรู้จักรักษ์ถิ่นไทย
สุวรรณภูมิแห่งสยามนามกระเดื่อง
ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองย้มสวยใส
สุวรรณภูมิต้องพัฒนาอย่างกว้างไกล
เป็นนครอันยิ่งใหญ่"สุวรรณภูมิ"
คือนครสุวรรณภูมิอันยิ่งใหญ่
คือความภูมิใจของเราชาวสยาม
สุวรรณภูมิท่าอากาศยานมงคลนาม
ทิวทัศน์ล้วนสวยงามตามสากล
เป็นท่าอากาศยานอันยิ่งใหญ่ในภูมิภาค
วิวัฒนาการที่หลายหลากด้วยเหตุผล
สุวรรณภูมิคือท่ากาศยานแห่งมวลชน
สุวรรณภูมิค่าสูงล้นคือทุกคนนั้นภูมิใจ
หน้าส่วนตัว
1597
