27 ตุลาคม 2549 07:48 น.
กันมัทรี
จิตมนุษย์เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน.....
อ่อนไหว...ความฟุ้งซ่าน ความเครียดทำให้จิตปรวนแปร....
หลายหลากที่มมนุษย์มีความต้องการพร้อมพยายามขัดแย้งจิต
สัญชาตฌาน....ต้องการการตอบสนอง ต้องการกำลังใจ....
ถ้ายอมรับ....คือ..ความรัก...ความเข้าใจ จากใครสักคน...
โดยสิ่งนั้น คงต้องตั้งอยู่กับความถูกต้อง..ควบคุมได้โดย..
คุณธรรมในจิตใจ
................คนบางชอบที่จะรักใครสักคน.....บางคนก็ชอบให้ใคร....
สักคนเข้าใจ...มอบรักให้.....บางคนเกิดมาสำหรับให้คนคนเดียวรัก
และบางคนเกิดมาสำหรับมอบความรัก..ให้กับหลายๆคน.....
ต่างรูปแบบ บางสิ่งเรามีอยู่แล้ว แต่ก็ต้องการอีก......เพื่อเติมเต็ม
บางสิ่งที่ขาดหาย.....แต่นั่นอาจนำมาซึ่งการสูญเสียบางสิ่ง.....
ใคร่ครวญสักนิด.....ในความจริง คือ ....อะไร
......บนถนนแห่งนี้....มีสิ่งดีดีอีกมากมาย....ทุกๆคนมีสิทธิจะเก็บไว้
เพื่อเติมเต็มช่องเว้นว่างที่กลางใจ.....
23 ตุลาคม 2549 22:23 น.
กันมัทรี
หลงไปในไพรพฤกษ์
ให้รู้สึกถึงสิ่งต่าง
ป่านี้สีเริ่มจาง
ให้แตกต่างจากเริ่มไพร
ป่าแปลกที่แสนเปลี่ยว
เริ่มมีเขี้ยวมีงาได้
แสยะยิ้มเคลือบด้วยไฟ
นี่...คือป่าอะไร
ต้นไม้เขียวแข็งกระด้าง
ใครสร้างน้ำมือใคร
นรชาติแปร่งปร่าไป
ไม่เหลืออะไรในป่าแปลก
หน้าส่วนตัว
1931
