29 พฤศจิกายน 2549 08:55 น.
กันมัทรี
เธอกับฉันคงบ้า...ที่มารักกัน
จึงเกิดบาดแผลฉกรรจ์คนละแผล
เจ็บลึก..เพราะรู้สึก ต่างคนต่างไม่เหลียวแล
บาดแผลนี้จะเจ็บสักเท่าใด
คนบ้าสองคนทุกข์หนัก
เหตุเพราะแค่รักเป็นใหญ่
ยากหักเพราะรักจากใจ
ถามหาเหตุผลทำไม่มี
++++++++++++++++
20 พฤศจิกายน 2549 23:29 น.
กันมัทรี
เข้ามาทำพร่ำพรอดหยอดคำหวาน
เข้ามาหว่านแสนเสน่ห์เท่ซิหนา
เข้ามาทำเกาะเกี่ยวแสร้งเกี้ยวพา
ทำเข้ามามุขเดิมเดิมเพื่อเติมเต็ม
ฉันน่ะ...ไม่มีสิ่งขาดแทบอาจหาญ
เที่ยวประจานคนเจ้าเล่ฉันแลเห็น
เข้ามาทำเย้าหยอกขอบอกไม่จำเป็น
สิ่งซ่อนเร้น...ที่ภายในใจรู้ดี
จริงหรือไม่..ประการใดใจย่อมรู้
ทำเจ้าชู้เร่เข้ามาไม่เลือกที่
ขอบอกสักอย่าง...พ่อตัวดี
ไม่มีที่เหลือเผื่อให้คนใจทราม.
.....ใจเดิมเดิมไม่เติมรัก.....
13 พฤศจิกายน 2549 14:52 น.
กันมัทรี
กรุณา....อย่าเติมสีที่ซีดจาง
โปรด.......อย่าเติมสีให้กระจ่างในความหมาย
สีจะกระจ่างจนพร่างพราย
กลัว...ความหมายในสีที่แต่งเติม
ขอให้ภาพนี้สีซีดไปพร้อมกับเวลา
โปรด......อย่าเข้ามาลงสีเพิ่ม
ให้ภาพนี้สีซีดเหมือนสีเดิม
เพราะวันนี้...ฉันเริ่มหมดความมั่นใจ
กว่าจะได้สีจางจางอย่างเวลานี้
รู้ไว้ว่าต้องใช้ความอดทนแทบหมดใจ
ขอภาพนี้เพียงภาพเดียว...ให้จางอย่างนี้เรื่อยไป
ไปแต่งเติมเพิ่มสีใหม่แก่ภาพใดใด...ก้อตามแต่ใจจะศรัทธา
หัวใจเดิมเดิม.....ไม่ขออะไรเพิ่มหรือเติมสี
sunny
27 ตุลาคม 2549 07:48 น.
กันมัทรี
จิตมนุษย์เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน.....
อ่อนไหว...ความฟุ้งซ่าน ความเครียดทำให้จิตปรวนแปร....
หลายหลากที่มมนุษย์มีความต้องการพร้อมพยายามขัดแย้งจิต
สัญชาตฌาน....ต้องการการตอบสนอง ต้องการกำลังใจ....
ถ้ายอมรับ....คือ..ความรัก...ความเข้าใจ จากใครสักคน...
โดยสิ่งนั้น คงต้องตั้งอยู่กับความถูกต้อง..ควบคุมได้โดย..
คุณธรรมในจิตใจ
................คนบางชอบที่จะรักใครสักคน.....บางคนก็ชอบให้ใคร....
สักคนเข้าใจ...มอบรักให้.....บางคนเกิดมาสำหรับให้คนคนเดียวรัก
และบางคนเกิดมาสำหรับมอบความรัก..ให้กับหลายๆคน.....
ต่างรูปแบบ บางสิ่งเรามีอยู่แล้ว แต่ก็ต้องการอีก......เพื่อเติมเต็ม
บางสิ่งที่ขาดหาย.....แต่นั่นอาจนำมาซึ่งการสูญเสียบางสิ่ง.....
ใคร่ครวญสักนิด.....ในความจริง คือ ....อะไร
......บนถนนแห่งนี้....มีสิ่งดีดีอีกมากมาย....ทุกๆคนมีสิทธิจะเก็บไว้
เพื่อเติมเต็มช่องเว้นว่างที่กลางใจ.....
23 ตุลาคม 2549 22:23 น.
กันมัทรี
หลงไปในไพรพฤกษ์
ให้รู้สึกถึงสิ่งต่าง
ป่านี้สีเริ่มจาง
ให้แตกต่างจากเริ่มไพร
ป่าแปลกที่แสนเปลี่ยว
เริ่มมีเขี้ยวมีงาได้
แสยะยิ้มเคลือบด้วยไฟ
นี่...คือป่าอะไร
ต้นไม้เขียวแข็งกระด้าง
ใครสร้างน้ำมือใคร
นรชาติแปร่งปร่าไป
ไม่เหลืออะไรในป่าแปลก
หน้าส่วนตัว
1131
