2 ธันวาคม 2551 13:31 น.
กันนาเทวี
รู้ไหม...?
ทำไมน้ำตกถึงสวย...
พ่อ : รู้มั้ยลูก...ทำไมน้ำตกถึงสวย...
ลูก : ก็เพราะมันเป็นน้ำตกไงคะพ่อ...
พ่อ : ไม่ใช่หรอกลูก...
ที่น้ำตกสวยน่ะ...
เพราะน้ำตกไม่ยอมเก็บน้ำไว้ในชั้นของตัวเองต่างหาก...
ลูก : หมายความว่าไงคะพ่อ...
พ่อ : ลูกสังเกตไหมล่ะว่า...
เวลาน้ำตกตกลงมาจากชั้นหนึ่งแล้ว...
น้ำนั้นก็จะถูกส่งต่อลงไปอีกชั้นหนึ่งทันที..
เพราะวิธีนี้ที่น้ำตก...ไม่เห็นแก่ตัว...
แต่ยอมส่งน้ำที่ตกมาจากชั้นอื่น..แล้วส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ อย่างนี้...
น้ำตก..ถึงสวย...
และน้ำตก..จึงยังคงเป็นน้ำตก...ที่มีเสน่ห์..ไงละ
ข้อคิดจากเรื่องนี้...
อย่าลืมน่ะลูก...
ถ้าลูกอยากให้ตัวเองเป็นคนที่น่ารัก...
ลูกควรจะเป็นอย่างน้ำตก..
หากมีสิ่งดี ๆ ตกมาถึงตัวลูก...
อย่าเก็บสิ่งดี ๆ นั้นไว้..คนเดียว..
ลูกต้องเรียนรู้ที่จะ...แบ่งปัน...ออกไปให้มากที่สุด
มีก็แต่คนที่ ให้ ออกไปเท่านั้นแหละ...ลูก..
จึงจะเป็นคนที่ ได้รับ อย่างแท้จริง...
กันนาเทวี
2 ธันวาคม 2551
25 สิงหาคม 2551 07:41 น.
กันนาเทวี
ขอเย้ยฟ้าท้าดินใช่สิ้นคิด
ขอลิขิตชะตาด้วยกล้าหาญ
ขอต่อสู้กิเลสผู้รุกราน
ขอปราบมารในใจด้วยใฝ่ดี
ขอเพียงอยู่คู่โลกไม่โศกสันต์
ทุกทุกวันกลัวไปทำไมนี่
พัฒนาตัวตนตราบชีวี
100 ขวบปีดีแน่ไม่แพ้ภัย
กันนาเทวี...........
อยู่ตั้งร้อยขวบปีดีหรือนั่น
กลัวตะบันน้ำหมากก็ไม่ไหว
ขอสานฝันทำงานด้วยเต็มใจ
พร้อมก้าวไปมุ่งมั่นสรรค์สิ่งดี
แม้เกิดมาชีวิตลิขิตมิได้
แต่จะไม่ท้อแท้ ฤาหน่ายหนี
แม้ไม่งามเลิศเลอดั่งเทพี
ตราบชีวีจะยึดมั่นคุณธรรม
Snowdrop.........
10 สิงหาคม 2551 08:43 น.
กันนาเทวี
ชีวิตเราเราเองบรรเลงเละ
เคยคิดเอะใจบ้างสักครั้งไหม
เที่ยวโทษโน่นโทษนี่เป็นฟืนไฟ
ก็แล้วใครกันเล่าเจ้าชีวิต
ก็สร้างสรรค์เอาได้ในวันนี้
หากทำดีเริ่มได้ไม่หมดสิทธิ์
สักวันหนึ่งความดีจักพิชิต
ด้วยใจคิดประกอบชอบทำดี
27 มิถุนายน 2551 05:10 น.
กันนาเทวี
งานสุมหัว คืออาการของครูไทยยุคใหม่ต่างบ่นไปตามๆกัน
ผลจากการวิเคราะห์วิจัยว่าคนไทยขาดความกระตือรือร้นในการเรียนรู้
คนไทยค้นคว้าหาความรู้ใหม่ๆไม่เป็น และมีความรู้หรือแหล่งความรู้ดีดีแล้วไม่สนใจปล่อยปละละเลยให้สูญหายไปอย่างน่าเสียดาย จึงมีการปฏิรูปการศึกษากันขนาดใหญ่ เรียกว่า การพัฒนาทั้งระบบ นักวิชาการ
ต่างๆ ก็ต่างพากันนำวิธีการ ขบวนการ จากต่างประเทศมานำเสนอ
ให้ เกิดการศึกษาอบรมดูงานกัน เรียกว่าปฏิรูปครูกันขนาดใหญ่
สารพัดสี สารพัดอย่างเขาเทใส่ มีการประเมินผลติดตาม คุณภาพครู
โรงเรียนเรียกว่าระบบการประกันคุณภาพ มีเกณฑ์มากมายตัวชี้วัดหลากหลาย ครูโดนปั่นยิ่งกว่าเครื่องปั่นผลไม้ โดนเขย่ายิ่งกว่าชามุกอีก
คุณครูหลายท่านหมดความสุข ไม่สนุกกับงานเลยพาลลาออก คนที่ออกไปส่วนใหญ่เป็นครูดีมีคุณธรรม สอนเก่ง แต่เก็บผลงาน นำเสนองานไม่เป็น
เขาว่ารายงานผลการปฏิบัติงานไง และขี้เกียจเสียเวลามานั่งประเมินตนเอง ครูเก่าคนหนึ่งสอนอังกฤษเก่งมาก นักเรียนก็ชอบ สอนการฝีมือ
แกะสลักก็เยี่ยมยอดแต่ก็ออกไปเพราะเบื่อการอบรม การประชุม การประเมิน น่าเสียดายภูมิรู้ที่เขามี จิตวิญญานครูเขายังเต็มเปี่ยมแต่เขาทนไม่ไหว กะระบบระเบียบใหม่ๆ ก็ได้แต่คาดหวังว่านักการศึกษา นักวิชาการทั้งหลาย คงจะรับผิดชอบต่อการกระทำของเขา ฝากความหวังไว้กะครูรุ่นใหม่ที่รับจ้างสอนไปวันๆ ขาดขวัญและกำลังใจเช่นกันเพราะไม่มีงบหรืออัตราบรรจุไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดกันอย่างไรน้อ แต่ครูที่เหลืออยู่
ก็งานสุมหัว จนร้องเพลงแม่พิมพ์ของชาติ (แสงเรืองๆ ทีส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย) ไม่ออกอยู่แล้วนะจะบอกให้ เพราะเทียนใกล้ดับมอดเต็มที
หน้าส่วนตัว
1869
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
