ใครทุกข์

กันนาเทวี

ใครทุกข์ลองตรองดูเสียก่อน
เพราะใจร้อนรับรู้สึกจึงปวดปร่า
หากไตร่ตรองมองเห็นธรรมดา
จะรู้ว่าทุกข์ใดใดก็ไม่มี

ดูนี่สิตอนเกืดใหม่ใครไม่รู้
อุตส่าห์สู้คลานเดินย่างอย่างไม่หนี
จากก้าวแรกกว่าจะก้าวนานกี่ปี
ทั้งชีวีต่อสู้เพื่ออยู่มา

ยามเกิดมาไม่มีแม้สักสิ่ง
หากถูกทิ้งคงตายแท้แน่หนา
แม่ประคองโอบอุ้มให้รอดมา
ไม่เรียกร้องราคาท่ารอคอย

ทั้งบุคคลรอบข้างช่วยสร้างสรรค์
สารพันทำไปไม่ท้อถอย
เพื่อแข็งแรงเติบโตและว่องไว
ขอเพียงให้มีสุขอย่าทุกข์ทน

เพียงตา หู  เห็นอะไรกลับไปยึด
เกิดประพฤติผิดแนวต้องสับสน
ถลำลึกโลภหลงว่าทุกข์จน
แล้วพร่ำบ่นโชคชะตาว่าต่ำพงศ์

พิโธ่เอ๋ยมนุษย์สุดประเสริฐ
ปัญญาเลิศไตร่ตรองอย่าเหลิงหลง
เราก็แค่แขกมาเยือนใยไม่ปลง
ไม่ยืนยงหรอกหนาชีวาเรา