7 มกราคม 2553 20:57 น.
กันนาเทวี
ธรรมดาชีวิตมีผิดพลาด
เผลอประมาทปล่อยใจให้ลุ่มหลง
ให้กิเลสสั่งการดั่งจำนง
จึงล้มลงสิ้นทรัพย์อับชะตา
ที่เคยรุ่งเรืองยศหมดศักดิ์ศรี
บารมีมากล้นคนไหว้สา
พอพลั้งผิดชีวิตเสื่อมราคา
ผู้คนพาหมางเมินเหินห่างไกล
โอ้เคราะห์กรรมเป็นไปใครกำหนด
จึงรันทดตกต่ำทำไฉน
รู้ตัวว่าหลงผิดยากอภัย
หวังน้ำใจเพื่อนฝูงพยุงตน
ต่างระแวงแหนงหน่ายบ่ายหน้าหนี
แม้คนที่เคยช่วยอำนวยผล
นี่แหละหนอยามยากลำบากจน
จะหาคนเห็นใจไร้คนมอง
คนเคยรับนับถือหารือได้
คนเคยใกล้วางใจให้สอดส่อง
คนเคยรักชิดชอบตอบใจปอง
คนเกี่ยวข้องน้องพี่หนีหน้ากัน
เห็นไม้ล้มข้ามได้ให้ข้ามข่ม
แต่คนล้มฤๅข่มให้อาสัญ
ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนคนผูกพัน
อย่าหยามหยันโปรดอภัยเห็นใจเอย...
กันนาเทวี
๗ มกราคม ๒๕๕๓
5 มกราคม 2553 20:22 น.
กันนาเทวี
งามขุนเขาเหงาหมอกลอยละลิ่ว
แลเห็นทิวซับซ้อนแห่งภูผา
บนฟ้าไกลแสงทองเริ่มทาบทา
อีกไม่ช้าเริ่มวันใหม่สดใสพลัน
อันความรักประจักษ์เพียงรักหนึ่ง
สุดซาบซึ้งธรรมชาติที่เสกสรรค์
มีแต่ให้สิ่งดีดีมากำนัล
เป็นรางวัลแก่เราชาวโลกา
สายลมหนาวมาเยือนเตือนอีกหน
คิดถึงคนลาไกลใจโหยหา
จนป่านนี้เป็นไฉนไม่หวนมา
ลืมสัญญาถิ่นนี้ที่เคยเนา
เคยอิงแอบชิดใกล้ใต้เงาจันทร์
ต่างสุขสันต์คลอคู่ดูไม่เหงา
เธอรำพันรักมั่นเพียงสองเรา
ต่างก็เข้าใจกันไม่หวั่นเลย
ฉันยังรักคงมั่นรอวันกลับ
อย่าทิ้งไปลาลับเศร้าสุดเอ่ย
ยังจำแม่นสัญญามิร้างเลย
เคียงเขนยแนบชิดสนิทใน
หนาวมาเยือนย้ำใจใฝ่คิดถึง
คืนค่ำซึ้งตรึงตราคราหลับใหล
เสียงเรไรกรีดร้องก้องพงไพร
ราวร่ำไห้ระงมข่มใจนอน....
2 มกราคม 2553 10:16 น.
กันนาเทวี
อยากเขียนกลอนอ้อนคำรำพันรัก
กลัวเสียนักคำถามชวนหวามไหว
คุณป้าครับโปรดตอบถ้อยความนัย
ผมสงสัยป้ายังไหวหรือไรกัน
เจ็บและอายขายหน้าว่าป้าได้
แค่แต่งให้หนุ่มสาวเขาสุขสันต์
เข้ามาอ่านถ้อยคำที่จำนรรจ์
แล้วสร้างฝันสานรักเริ่มถักทอ
หัวใจคนคราวป้าว่ากลอนรัก
ใช่สมัครรักเป็นเช่นกลอนหนอ
เพี่ยงอยู่ว่างแต่งฉากกำมะลอ
แล้วเติมต่อคารมคมคำกลอน
เบื่อก็กลับแต่งกลอนสอนคนต่อ
บางที่ก็กลอนไร่นาป่าสิงขร
เขียนกลอนรักอกหักใจขาดรอน
เพียงแค่กลอน..รักป้า..อย่าว่ากัน...อิอิ
1 มกราคม 2553 07:53 น.
กันนาเทวี
ฟ้าเรืองรองผ่องใสปีใหม่หมาย
ช่วยละลายโศกศัลย์พลันสิ้นสูญ
จงกลับสู่สงบพบเกื้อกูล
สุขเพิ่มพูนโชคทรัพย์นับเนืองนอง
ให้พี่น้องผองไทยใจคงมั่น
เข้าใจกันสามัคคีมิมัวหมอง
ต่างหันหน้าปรึกษาอย่างปรองดอง
ช่วยประคองชูชาติประกาศชัย
หากยึดมั่นความดีมีธรรมช่วย
เอื้ออำนวยคนดีมิหวั่นไหว
ขยันทำด้วยปัญญาเพียรทำไป
หนทางใดไร้สติดำริเป็น
ฟ้าเรืองรองผ่องใสไทยสดศรี
ผ่านเดือนปีผ่านพ้นทนทุกข์เข็ญ
บารมีมากล้ำที่บำเพ็ญ
ให้ร่มเย็นปกป้องพ้นผองภัย..
กันนาเทวี
๑ มกราคม ๒๕๕๓