12 กันยายน 2552 18:35 น.
กันนาเทวี
ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
สามห่วง
พอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกันที่ดีในตน
สองเงื่อนไข
ความรู้ คุณธรรม
คิดหลักการสร้างสานสุข
ดับมวลทุกข์ไร้ปัญหา
ด้วยวิถีแห่งปัญญา
หยุดเข่นฆ่าและแย่งชิง
น้อมนำธรรมสู่ชีวิต
ชำระจิตอันเย่อหยิ่ง
บริสุทธิ์อย่างแท้จริง
ทำทุกสิ่งให้เป็นบุญ
หยุดวุ่นวายทำลายล้าง
มาร่วมทางช่วยเกื้อหนุน
ใจโอบเอื้อเผื่อการุณ
ดับจิตวุ่นกรุ่นชิงชัง
สมาธิศีลปัญญา
จิตอาสามองหน้าหลัง
ผู้อ่อนแอไร้พลัง
ต้องอยู่ยังและยั่งยืน
โลกร่มเย็นคนเป็นสุข
กลียุคถูกขัดขืน
ศีลธรรมกลับฟื้นคืน
เพราะรู้ตื่น ชื่นเบิกบาน
ป้ากันนา
๑๒ กันยายน ๒๕๕๒
9 กันยายน 2552 21:04 น.
กันนาเทวี
จากเศษไม้ประดิษฐ์คิดทำเล่น
เชยชิดเช่นใส่ใจห่วงใยเหลือ
เย้าหยอกเอินเพลินคำพร่ำจุนเจือ
เหมือนจะเอื้อไมตรีมีสัมพันธ์
มีชีวิตวิญญานตามขานบท
ให้รู้รสหวานรักชักชวนฝัน
ใส่ทำนองซึ้งเศร้าเร้าจาบัลย์
เพ้อรำพันคิดถึงแสนตรึงตรา
บทละครสอนรักปักใจหมาย
แล้วแยกย้ายถ่ายบทกำหนดหา
แต่ละตอนย้อนฉากจากชีวา
หุ่นแสดงทุกท่าลีลามือ
อยากรู้ใจที่เชิดชักนั่นรักไหม
แค่บทในละครแค่นั้นหรือ
บอกบทใบ้หลงทางแล้ววางมือ
ใช่ยึดถือเป็นอารมณ์ชมชื่นใจ
เป็นของเล่นเพลินใจในยามเหงา
เป็นเพียงเงาติดตามยามอ่อนไหว
คั่นเวลายามที่ไม่มีใคร
กระบอกไม้ไร้ชีวาค่าน้อยเกิน
จากเศษไม้ร่ายรำทำนองเล่น
ก็ยังเป็นเพื่อนเคียงข้างไม่ห่างเหิน
แม้หยิบยกจับวางอย่างหมางเมิน
ก็ยอมเดินเคียงใจไปชั่วกาล...
๙ กันยายน ๒๕๕๒
กันนาเทวี
http://bigbang.bloggoo.com/songs/27272 ลิงค์ฟังเพลง
6 กันยายน 2552 22:09 น.
กันนาเทวี
การเมืองยุ่งของแพงแยกแดงเหลือง
มีแต่เรื่องนานเนาเข้าหวั่นไหว
แทนที่จะพัฒนาฟื้นฟูไทย
กลับหายใจเพ่งโทษโกรธขึ้งกัน
ต่างความคิดจิตดื้อถือทิฐิ
ต่างมติความเห็นเป็นห้ำหั่น
คิดเอาเองระแวงขัดแย้งพลัน
เริ่มสร้างสรรค์ก็ทำลายมิคลายเกลียว
หาแนวทางอย่างไรช่วยกันคิด
จะถูกผิดเจรจาอย่าฉุนเฉียว
เพราะอวดดื้อถือดีนั้นทีเดียว
ดั่งน้ำเชี่ยวพายุพัดซัดเซซัง
ใต้ร่มไทรใบหนาได้อาศัย
มีน้ำใจเผื่อแผ่แลเหลียวหลัง
ปัญญาคือรากแก้วรวมพลัง
สติดั่งรากแขนงแรงยึดดิน
ประสบการณ์เปรียบได้เช่นรากฝอย
หน้าที่คอยเสาะหาอย่าดูหมิ่น
ที่สำคัญรู้มากในชีวิน
แต่ลืมสิ้นตัวตนจนวุ่นวน
ทุกทุกรากสำคัญมั่นคงแน่
ต้องช่วยกันดูแลอย่าสับสน
เกิดมาเป็นชาวไทยไม่อับจน
ต้องหลุดพ้นสัจธรรมช่วยค้ำจุน....
กันนาเทวี
๖ กันยายน ๒๕๕๒
5 กันยายน 2552 06:32 น.
กันนาเทวี
สัจธรรมนำห่างได้ ภัยทุกข์
ดีงามจักเสริมสุข เพิ่มสร้าง
อภัยกันก่อนตกยุค พิษลาม ทั่วนา
กรรมใดใครแอบอ้าง ย่อมย้อนหวนคืน
จิตวนตนหม่นไหม้ มิวาง
กรรมก่อเป็นหนทาง ไต่เต้า
โทษภัยบ่อถากถาง กรรมใด ใครก่อ
ทุกข์สุขฤๅก่นเศร้า ปราบป้องทำดี
ก่อนไปร่วมงานมุทิตาจิต
ลองมาทบทวนกรรมกันหน่อย
ริอ่านแต่งเป็นโคลง เสียด้วย
ป้ากันนา โคลงเคลง
๕ กันยายน ๒๕๕๒
2 กันยายน 2552 07:29 น.
กันนาเทวี
ฟ้าสีฟ้าเหมือนใจไม่เคยเปลี่ยน
อยากจะเขียนบอกไว้ใจเฝ้าฝัน
จากวันนั้นตราบวันนี้ที่พบกัน
ความสัมพันธ์ตรึงใจไม่เคยลืม
อุปสรรคขวางกั้นฉันเธอห่าง
ไร้แนวทางข้างเคียงเพียงดูดดื่ม
หากเป็นเช่นสิ่งของคงหยิบยืม
ได้เป็นปลื้มกับวันอันรอคอย
พูดจากันเข้าใจในทุกสิ่ง
ได้เอื้ออิงปลอบขวัญวันท้อถอย
เป็นเพื่อนรักเข้าใจใช่เลื่อนลอย
เรียงคำร้อยกำนัลสรรจากใจ
ทางรักนี้มีใจไว้สื่อสาร
ยิ้มเบิกบานสบตาพาแจ่มใส
ต่างคนมีกันและกันอิงอุ่นใน
ใกล้หรือไกลมิสำคัญอย่าหวั่นเกรง
ความคิดถึงห้ามกันคงไม่ไหว
ขอคนไกลอย่าปิดคิดข่มเหง
มิตั้งใจหัวใจมันคิดเอง
เป็นดั่งเพลงรักร้องก้องตะโกน
มอบกลอนรักมาให้ไม่แปรผัน
ทุกคืนวันปลื้มนักรักผาดโผน
หากเป็นได้หัวใจคงกระโจน
ช่วยปลอบโยนรักชอบตอบไมตรี