13 สิงหาคม 2552 22:28 น.
กันนาเทวี
สิบสี่สิงหาเวียนมาครบรอบ
เพื่อนที่ชื่นชอบมอบกลอนฝากฝัน
ขอวอนเทพไท้ดลให้สุขพลัน
ร้อยเรียงคำสรรกำนัลจากใจ (ป้ากันนา)
จะเดินย่างทางใดปลอดภัยเถิด
งานทีเกิดจากแรงส่องแสงใส
ช่วยผู้คนพ้นยากลำบากไกล
บุญส่งให้ประสบพบโชคดี (ครูพิม)
ขออายุมั่นขวัญยืนวันคืนสุข
ให้สนุกกับการงานและหน้าที่
ให้ร่ำรวยเงินทองมากทวี
สุขวันนี้ภัยพาลให้ผ่านไป (นกยูง)
ขอให้หล่อขอให้รวยอำนวยโชค
อย่าได้ทุกข์อย่าได้โศกสู้โลกไหว
ให้แข็งแรงแกร่งกล้ากว่าชายใด
ขอให้หุ่นสุดเร้าใจหาใครเทียม (แมวแต้ม)
ขอพี่ชายสดชื่นทุกคืนสุข
หากมีทุกข์พี่ครับจับจอบเสียม
ปลูกถั่วงาหน้าบ้านไว้ทานเตรียม
สระเอียมเจียมตนนะคนดี (แก้วประภัสสร)
ให้การงานเรืองรุ่งมุ่งสู่ฝัน
เดินทางหันสู่ทิศใดให้สุขี
นำชีวิตพิชิตภัยในปฐพี
สุขเกษมเปรมปรีด์ต่อนี้ไป (แจ้นเอง)
ขอให้พี่ฝากฝันอันบรรเจิด
ขอพริ้งเพริศกลอนกานท์งานยิ่งใหญ่
ขอครอบครัวมีความสุขทั้งกายใจ
คิดสิ่งใดให้สมหวังดั่งคำพร(พิมญดา)
ขอให้จิตน้อมไปในสันติ
คิดดำริตรงธรรมคำพระสอน
เป็นตัวอย่างแก่เหล่าชาวบ้านกลอน
ด้วยสุนทรวาจาน่าชื่นชม(รัมณีย์)
11 สิงหาคม 2552 19:30 น.
กันนาเทวี
ร่วมกันปลูกต้นไม้แห่งความรัก
ด้วยประจักษ์ในศรัทธาสง่าศรี
เมล็ดพันธุ์ยึดมั่นในความดี
กล้าต้นนี้จะเติบใหญ่ใจงอกงาม
ดั่งความดีสะสมอบรมไว้
บ่มจิตใจเพื่อมรรคถือหลักสาม
รักษาศีลสมาธิปัญญาตาม
คอยหักห้ามกิเลสเหตุทุกข์ทน
จะรดน้ำพรวนดินเอาใจใส่
ให้เติบใหญ่ปุ๋ยดีจึงมีผล
แมลงหนอนศัตรูพืชเวียนวน
ต้องอดทนดูแลแก้และกัน
ดั่งใจเราเมามัวชั่วเป็นนิจ
คอยสะกิดรบกวนพาป่วนปั่น
ต้องพากเพียรเรียนรู้ให้เท่าทัน
อดทนมั่นใช้สติวิเคราะห์เอา
จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวสืบสาวเรื่อง
ที่ปลดเปลื้องปล่อยวางให้ว่างเปล่า
ไร้ตัวตนคนที่หลงมัวเมา
ตนแห่งเราเสียสละให้อภัย
เป็นต้นไม้คุณธรรมนำพารัก
ขอเชิญชักร่วมปลูกเพื่อลูกหลาน
เติบโตพร้อมไมตรีที่ดีเบิกบาน
สุขสราญโลกสวรรค์สันติครอง....
7 สิงหาคม 2552 21:32 น.
กันนาเทวี
คิดถึงแม่ทีไรใจซาบซึ้ง
ด้วยคำนึงถึงคำที่พร่ำสอน
การกระทำของแม่ทุกบทตอน
เมื่อมองย้อนกลับไปใจสุขจริง
แม่เฝ้ารักห่วงใยในตัวลูก
แม่พันผูกสายใจจนใหญ่ยิ่ง
สองมือแม่โอบอุ้มอุ่นแอบอิง
แม่เป็นมิ่งขวัญใจให้พึ่งพา
สายตาแม่เหลียวแลชะแง้ตาม
แม้แต่ยามห่างไกลอาลัยหา
แม้ลูกเจ็บปวดใจช้ำใดมา
แม่เมตตาปลอบขวัญทุกวันคืน
คิดถึงแม่ทีไรใจซาบซึ้ง
แม่เป็นหนึ่งกว่าหญิงใดไม่เป็นอื่น
แม้ลูกทำแม่ช้ำทนกล้ำกลืน
ทำหน้าชื่นแม้อกตรมฝืนข่มใจ
สำหรับลูกผิดพลาดเพียงไรแม่ก็ให้อภัยเสมอ
ไม่เคยมีวันไหนไม่รักและคิดถึงลูก
เคยใกล้ชิดทุกวันมั่นใจหมาย
เป็นย่ายายลูกหลานนานนานหนอ
อนิจจาลาไกลไม่รั้งรอ
อยากจะพ้อโชคชะตาว่าทำไม
แม่คนดีที่หนึ่งซึ้งใจลูก
จะผิดถูกแม่ไม่ด่าว่าผลักไส
แม่ยินดีรับได้ทุกสิ่งไป
ขอเพียงให้ลูกนี้มีสุขพอ
แม่จากไปไกลตาชีพลาลับ
ขอแม่หลับอย่าอาลัยใจจดจ่อ
ต่อแต่นี้พักผ่อนอย่ารีรอ
เพื่อเกิดก่อกายใหม่ในที่ดี
คืนเศร้าเหงาบ้านเราไร้เงาแม่
ที่คอยแต่ปลอบใจในทุกที่
ขอวิญญานสงบภพใหม่มี
ให้เรานี้พานพบจนจบกาล
แม่จากไปแล้วไม่หวนคืนมา
คงเหลือแต่คุณความดีที่มอบไว้ให้
เป็นตัวอย่างที่ดี ให้ลูกก้าวเดินตาม
3 สิงหาคม 2552 23:39 น.
กันนาเทวี
จันทร์แจ่มฟ้าราตรีฤดีป่วน
เหม่อมองนวลแสงทอละออขาว
โอ้จันทร์โฉมโลมหล้าฟ้าสกาว
มองหมู่ดาวเร้นลับอับแสงลง
แลตะคุ่มพุ่มพฤกษ์คราดึกค่อน
งามสะท้อนพุ่มใบน่าใหลหลง
ลมพัดโชยเย็นชื่นรื่นไพรพง
เดือนคล้อยตรงยอดพร้าวแลเงางาม
ดอกพุดซ้อนโชยกลิ่นรินระรื่น
ยามครึ่งคืนพาใจให้ไหวหวาม
ใจสะทกอกสะท้านวิกาลยาม
สุดจะห้ามจิตคะนึงที่ซึ้งใจ
เย็นน้ำค้างอ้างว้างหมางใจหมอง
จันทร์แสงส่องนวลตาพาหวั่นไหว
ความคิดถึงฝากเดือนเลื่อนลอยไป
อยู่แห่งไหนเดือนจ๋าอย่าลืมเลือน
รักเอ๋ยรักยามหลงพะวงหา
สุดปลายฟ้ามองจันทร์นั้นเสมือน
ใกล้กันเพียงแคร่เดียวนั่งชมเดือน
คอยย้ำเตือนรักห่างอย่าร้างลา
ยามเดือนต่ำดาวตกเสียงนกร้อง
เรไรก้องหวีดดังฟังผวา
ค่อนรุ่งแล้วเตือนใจให้นิทรา
หลับฝันหารักหนึ่งซึ้งในทรวง.....
กันนาเทวี
๓ สิงหาคม ๒๕๕๒