30 มีนาคม 2552 16:35 น.
กันนาเทวี
วันอำลาสู่โลกกว้างทางชีวิต
หนูตัวนิดลาไกลสู่วัยฝัน
ลาจากเพื่อนร่วมเล่นเรียนด้วยกัน
สถาบันที่รักจักจำลา
จากใจครูหวังดีมีต่อศิษย์
ให้ชีวิตก้าวไกลไปศึกษา
ฝึกฝนตนบนทางแห่งปัญญา
จงไขว่คว้าอนาคตที่งดงาม
เคยดุด่าตักเตือนรักเหมือนลูก
ใจหวังปลูกความรักให้ใช่หยาบหยาม
ครูชื่นชมศิษย์ได้ดีมิเสื่อมทราม
ยังติดตามถามข่าวคราวจากไกล
ให้ตั้งใจใฝ่เรียนเพียรศึกษา
หาวิชาใส่ตนจนสดใส
สู้อุตส่าห์ฝ่าฟันสมตั้งใจ
ย้อนคืนไปพัฒนาอย่ารอรี
ให้ยึดมั่นความดีที่ปลูกจิต
รู้จักคิดไตร่ตรองมองวิถี
อุปสรรคขวากหนามบรรดามี
สู้ชีวีอย่าคร้านมารผจญ
รอยยิ้มกว้างสดใสในวันนี้
ให้ได้ดีข้างหน้าอย่าสับสน
มีปัญหาคราใดให้อดทน
ที่ฝึกฝนครูพร่ำสอนแต่ก่อนมา
กันนาเทวี
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๒
29 มีนาคม 2552 00:20 น.
กันนาเทวี
รู้ทั้งรู้แก่ใจไร้คนห่วง
เพียงแค่ลวงหลอกให้ใจมีหวัง
บอกว่ารักจริงใจใฝ่จริงจัง
คำนั้นฟังเอ่ยซ้ำย้ำหลายคน
วจีหวานหว่านไปบอกใจเหงา
ย้ำอย่างเก่าเศร้านักรักสับสน
อยากมีใครเคียงข้างกลางกมล
ถามทุกหนสาวใดนับรับดูแล
ไร้เรี่ยวแรงพลังยังอ่อนล้า
รอคนมาช่วยกลบลบรอยแผล
แต่งลำนำทำเศร้าเหงาดวงแด
รักผันแปรแชเชือนร้างเลือนลา
เป็นคนดีมีน้ำใจใครใครรัก
ต่างสมัครเป็นแฟนจนแน่นหนา
หลงคำหวานกานท์กลอนอ้อนวาจา
ซึ้งวิญญาไหวหวามตามคารม
นี่แหละหนาคำกลอนอ้อนใจรัก
หวั่นใจนักรักที่ให้ไรัสุขสม
ไร้คุณค่าความหมายให้ชื่นชม
รักลมลมคิดฝันฤๅมั่นใจ
ยอมเดียวดายกายเอกาดีกว่าแน่
รักแล้วแย่ได้แต่รอท้อหวั่นไหว
เหมือนต้นข้าวรอเคียวเหี่ยวแห้งไป
รักแล้วไยหายห่างและหมางเมิน...
กันนาเทวี
๒๘ มีนาคม ๒๕๕๒
26 มีนาคม 2552 22:58 น.
กันนาเทวี
เป็นแค่คนธรรมดาชาวนาไร่
เรื่องจิตใจใสซื่อคือสิ่งหมาย
หากรักแล้วรักมั่นเพียงใจกาย
เกินบรรยายหวานนักรักเราปอง
ไม่วิเศษกว่าใครในโลกหล้า
ไร้เงินตราหนุนนำทำจองหอง
ชนรากหญ้าเขาตีตราอย่าลำพอง
เราคือกองกำลังระวังไทย
ชีวิตคนเดินดินกินเห็ดป่า
ถึงยามนาตรากตรำกรำหว่านไถ
ข้าวมีกินดินมีเดินเพลินจิตใจ
เหนืออื่นใดรู้พอไม่ฉ้อโกง
มีน้ำใจไหลล้นแม้จนยาก
ใครลำบากเจ็บป่วยหรือตายโหง
ต่างพึ่งพาอาศัยใจผูกโยง
ยามลาโรงเผาจี่ช่วยแม้ม้วยมรณ์
อยู่บ้านนอกคอกนาราคาถูก
บอกลูกลูกกลับบ้านมานะขวัญอ่อน
มาปลูกผักหักฟืนฟื้นดินดอน
มิเดือดร้อนข้าวปลาอาหารแพง
ผักข้างรั้วบัวข้างคูดูสดใส
เก็บเอาไปพิษภัยไม่แอบแฝง
ปรุงอาหารรสดีมีต้มแกง
นั่นคือแหล่งอาหารต้านโรคภัย
25 มีนาคม 2552 22:43 น.
กันนาเทวี
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
คิดเรียงร้อยถ้อยคำลำนำนี้
ด้วยไมตรีสู่ขวัญวันสดใส
อากาศดีมีฝนพรำฉ่ำชื่นใจ
อวลกลิ่นไอละอองฟ้าพาชุ่มเย็น
งามพืชพันธุ์สดขจีที่ถูกฝน
ดั่งใจคนชื่นจิตล้นพ้นยากเข็ญ
หยาดน้ำทิพย์ใดเท่าบุญบำเพ็ญ
เมตตาเป็นหยาดฝนใสหลั่งไหลริน
ทุกชั้นชนเสรีย่อมมีสิทธิ์
อ่านเขียนคิดแลกเปลี่ยนเวียนงานศิลป์
บทกวีมิร้างในแผ่นดิน
ต่างชีวินต่างใจให้แบ่งปัน
ณ พื้นที่สื่อสารงานเรียงร้อย
ให้ฝากถ้อยความคิดจิตสร้างสรรค์
ไม่มีใครตัดสินหรือกีดกัน
เติมไฟฝันตามใฝ่ให้เหมาะควร
หากติติงกล่าวอ้างอย่างพี่น้อง
มิขัดข้องปรับแต่งข้อความด่วน
ไม่ตัดสินว่าใครนอกกระบวน
ต่างชี้ชวนแต่งเถิดและเปิดใจ
กลอนกวีเป็นหนึ่งศิลป์สร้างฝัน
เถอะร่วมกันรักษาร่วมสมัย
พี่รู้หนึ่งน้องรู้สองประคองไป
กวีไทยรุ่งแน่แพร่ไพบูลย์
24 มีนาคม 2552 08:48 น.
กันนาเทวี
มีชีวิตเกิดเป็นคนอดทนสู้
ให้โลกรู้มิท้อต่องานไหน
แม้ลำบากตรากตรำสักปานใด
สู้ด้วยใจด้วยกำลังมิยั้งรอ
วันข้างหน้าต้องดีกว่านี้แน่
สิ่งแย่แย่ย่อมผ่านมินานหนอ
เพียงขยันอดกลั้นฝันเพียงพอ
ค่อยค่อยก่อเพียรสร้างย่างก้าวไป
รู้จักตนค้นคว้าหาทางคิด
เรื่องถูกผิดยึดมั่นอย่าหวั่นไหว
มองเหตุการณ์ข้างหน้าให้กว้างไกล
อย่าร่ำไรมัวเมาเฝ้ารอรี
สองมือทำกรำงานสร้างสานต่อ
สองเท้าถ่อจ้ำพายมิหน่ายหนี
สมองคิดทิศทางวางแผนดี
คงจะมีสักวันฝันเป็นจริง
หนทางไกลโลกกว้างย่างไปเถิด
ความหวังเลิศเพริศพรายทั้งชายหญิง
วันนี้จนทนทำไปไม่ประวิง
ทุกทุกสิ่งคือกำไรได้ฝึกตน
ชีวิตคนคืองานการต่อสู้
จงหนักเอาเบาสู้อย่าสับสน
เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสฉลาดทน
ย่อมผ่านพ้นโชคร้ายคลี่คลายพลัน
กันนาเทวี
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2827
