15 ธันวาคม 2552 00:18 น.
กันนาเทวี
อยากจะลบรอยฝังครั้งแรกเริ่ม
ใจประเดิมถักทอก่อประสาน
ยามไกลห่างช่างเหงาเศร้าดวงมาลย์
ต้องร้าวรานเกินเอ่ยเผยวจี
จำเก็บซ่อนวลีที่สงสัย
ด้วยเลศนัยพอรู้อยู่แล้วนี่
เขาห่างไกลในฝันไปทุกที
คำตอบมีให้อยู่ต่างรู้กัน
เคยแอบอิงพิงพักรักนักหนา
พร่ำสัญญาจริงใจใช่ความฝัน
เหมือนรักอยู่ใกล้ชิดนิจนิรันดร์
ยังจำมั่นทำไมใจเจ้ากรรม
รู้ทั้งรู้ยังหวังน่าชังนัก
ห่วงใยรักเพ้อหาช่างน่าขำ
ความเมินหมางห่างไกลใยไม่จำ
การกระทำท่าทีที่เปลี่ยนไป
หากรักใคร่ใยดีย่อมห่วงหวง
ติดตามทวงถามให้รู้อยู่ที่ไหน
ตามประสาคนรักประจักษ์ใจ
แต่นี่ไม่ใส่ใจไม่ดูแล
ห่างกันแล้วห่างไกลใจเหินห่าง
ต้องอยู่อย่างคนร้างใจมีแผล
เก็บใจพักเจ็บนักรักรังแก
ขอยอมแพ้พ่ายรักอกหักเอง...
13 ธันวาคม 2552 16:11 น.
กันนาเทวี
น้อง...คนบนดิน ฝากบทกลอนมาลงค่ะ
เพราะยังไม่ได้สมัครสมาชิก กำลังจดๆ จ้องๆ
อย่าทิ้งความรักและความฝัน
ใจจงหมั่นก้าวไปอย่างเหมาะสม
ไม่มีสายหรือช้าทุกข์ระทม
อย่าจ่อมจมมายาพาอ่อนแรง
คนบนดินแอบรักและคิดถึง
ครุ่นคำนึงเพ้อหาไม่กล้าแหลง
เลยคิดฝันหาเธอแม่แก้มแดง
อยากจะแกล้งสบตาพาเอียงอาย
อยากพบกันพูดจาหยอกเย้าเล่น
ทำไม่เป็นกลัวเธอนั้นเสียหาย
จึงเก็บซ่อนกลัวรู้เสียเชิงชาย
แค่แอบหมายคิดถึงซึ้งลำพัง
จากพูดคุยหลายคราให้หวนคิด
ถึงชีวิตที่ผ่านพบ อดีตหลัง
ครั้งท้อแท้ว้าเหว่และเซซัง
ลบพิษฝังความทรงจำในใจเรา
12 ธันวาคม 2552 08:54 น.
กันนาเทวี
ป่าไม้เคยสดใสใบไม้เขียว
ยามหน้าเกี่ยวเปลี่ยนไปใบสีสัน
ไม้ป่าแปลงแดงเหลืองไปเร็วพลัน
ปีเดือนวันพ้นยามตามครรลอง
รักพาช้ำทำไฉนใจเศร้าเหงา
ยากบรรเทาโศกตรมระทมหมอง
ปวดร้าวเจ็บเหน็บหนาวน้ำตานอง
หลบประคองแผลใจใครเยียวยา
มองท้องฟ้าฟ้าเหงาเราว้าเหว่
มองทะเลกว้างไกลใจฝันหา
อยากจะกลับหมุนย้อนคืนเวลา
รักคืนมาสู่ใจคลายเศร้าตรม
จะติดตามคนใช่ไว้อิงอุ่น
ลบใจขุ่นโศกศัลย์อันทับถม
ป้อนความรักสดชื่นฟื้นระทม
ฉุดคนจมน้ำตาพาเบิกบาน
ผ่านวิถีหลากหลายคล้ายดังฝัน
คิดหมายมั่นรักหนึ่งตรึงสมาน
คือสุดท้ายรักแท้งามตระการ
ตะวันฉานฉายแสงแห่งดวงใจ
ใครคนนั้นเป็นเธอใช่หรือเปล่า
ห้วงใจเหงาฝากถามความสงสัย
จะสุขสันต์ลำบากสักปานใด
หากแม้นใช่ยินดีพลีใจกาย....
กันนา
12 / 12 /52
8 ธันวาคม 2552 21:14 น.
กันนาเทวี
เสียงออดอ้อนวอนมาว่าคิดถึง
รักหวานซึ้งวันเก่าเราเสมอ
ใจคะนึงตรึงตรากว่าพบเจอ
ยังละเมอเพ้อพร่ำจำได้ดี
เหม่อมองฟ้าคราใดใจครุ่นคิด
เจ้ามิ่งมิตรห่างหายใช่จรหนี
หวานใดเล่าเท่ารักซึ้งชีวี
ถ้อยวจีอุ่นใจไม่เคยลืม
จากดงดอยแสนไกลใครรออยู่
โปรดรับรู้รักเอ๋ยเคยดูดดื่ม
ล่วงเวลารักไกลใครหยิบยืม
หมดใจปลื้มหรือไรจึงไม่มา
งานหนักมากกองสุมมารุมเร้า
จะแบ่งเบาอย่างไรไกลนักหนา
ห่วงแสนห่วงหน่วงหนักในอุรา
คนไกลตาป่วยไข้ใจพะวง
ส่งแรงใจฝากถึงหนึ่งคนนั้น
ยังผูกพันเช่นเดิมจึงเสริมส่ง
โปรดรู้ไว้กับใจยังมั่นคง
และซื่อตรงต่อกันมั่นมิคลาย
เสียงออดอ้อนวอนมาว่าคิดถึง
ยังซาบซึ้งทรวงอยู่มิรู้หาย
ด้วยสัจจะมั่นรักอย่ากลับกลาย
สุดฟ้าปลายรอวัน แห่งสัญญา.....
6 ธันวาคม 2552 09:12 น.
กันนาเทวี
คิดถึงเธอคนดีที่เฝ้ารัก
สุดจะหักหัวใจไม่อาจฝืน
หนาวสะท้านหวั่นไหวในค่ำคืน
ผ้ากี่ผืนห่มปกอกยังครวญ
ยามตะวันลาลับดับสิ้นแสง
ดั่งฟ้าแกล้งหนาวมาพาใจหวน
ครุ่นคำนึงถึงเธอเพ้อรัญจวน
ลืมเนื้อนวลอกอุ่นกรุ่นในทรวง
กระท่อมน้อยคอยเธอใจเพ้อพร่ำ
สุดระกำเย็นจิตคิดห่วงหวง
หรือคนดีมีใครคู่เดินควง
จึงเลยล่วงลาลับไม่กลับมา
รักเคยชื่นฉ่ำใจในยามหนาว
คงถึงคราวอ่อนใจมิใฝ่หา
พี่คงมีคนใหม่แนบอุรา
ปล่อยคนท่ารอคอยหงอยเหงาใจ
มองฟ้าไกลใจร้าวหนาวใจยิ่ง
เคยแอบอิงลืมสิ้นหรือไฉน
หมดรักกันบอกฉันถึงความใน
อย่าหลอกให้รอเก้อเพ้อลำพัง
ยามราตรีหนาวนักใจรักป่วน
ใครเรรวนคนดีลืมความหลัง
บอกสักคำเถิดหนาอย่าเมินชัง
ยินดีหลั่งน้ำตาลาจากจร...
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1590
