14 มีนาคม 2551 19:45 น.
กันนาเทวี
ความเดิมตอนที่แล้วเคยแหววหวาน
เคยสัญญาสาบานรักนักหนา
แต่และแล้ววันหนึ่งเธอบอกลา
ลืมเสียสิ้นสัญญาเคยให้กัน
คำว่ารักเธอลืมไม่รักษา
หมดเวลาสองเราที่รักมั่น
ที่พร่ำว่าลาจากไม่มีวัน
ต้องจบพลันลงเอยเธอเฉยชา
มาวันนี้มีอะไรไยคิดกลับ
เคยลาลับจากไกลใช่ปัญหา
ฉันก็ดีแล้วนี่ทำไมมา
หรือค้างคาสิ่งใดในตอนเดิม
ฉันไม่เหลือเยื่อใยในใจอีก
ขอจงหลีกอย่าหวังทางริเริ่ม
รักที่เคยมีให้ไม่อาจเติม
จะซ่อมเสริมอย่างไรไร้หนทาง
ก็ความเดิมจบแล้วหรือมิใช่
อวสานสิ้นไปเหลือใจว่าง
เข้าใจดีว่ารักเธอจืดจาง
ยอมรับอย่างหมดใจไม่อาวรณ์
ขอถามนิดมาทำไมในตอนนี้
จะมาง้อคืนดีเช่นตอนก่อน
ฉันไม่ได้แกล้งอำทำแสนงอน
แต่จบตอนแล้วเธอไม่เหลือใย
12 มีนาคม 2551 00:37 น.
กันนาเทวี
ส่งลูกน้อยบินไกลไปต่างถิ่น
ข้ามแผ่นดินผืนฟ้าชะตาโศก
ให้ใจหายเจ้าไปผจญโลก
ไปเสี่ยงโชคอย่างไรใคร่ติดตาม
กลัวเจ้าหลงพลัดทางอ้างว้างจิต
ไร้ญาติมิตรดูแลแก้คำถาม
ใครกันเล่าบอกสอนเรื่องดีงาม
เมื่อถึงยามหลงผิดจิตเผลอไป
เจ้าจากไปเพียงกายใจยังชิด
แน่นสนิทรักแม่แน่ขานไข
จงทำดีสร้างสรรค์ช่วยจากใจ
เราคนไทยสุดดีที่ยิ้มเยือน
เพียงหนึ่งวันผ่านไปได้รับข่าว
ทุกเรื่องราวส่งให้ไม่คลาดเคลื่อน
ยุคไอทีข่าวล่ามาถึงเรือน
จอคอมเหมือนเปิดโลกไกลให้ได้ยล
ย่อโลกให้แคบลง ณ ตรงนี้
จึงไม่มีช่องว่างความห่างหน
กำลังใจส่งไปถึงหน้ามล
รักษาตนให้รอดและปลอดภัย
ขอขอบใจไอทีที่ล้ำยุค
ไร้ความสุขคิดมากหากสงสัย
ยามลูกห่างแม่นึกห่วงอาลัย
แต่โลกไร้พรมแดนช่างแสนดี
9 มีนาคม 2551 00:41 น.
กันนาเทวี
ความจนคือความจริงใช่สิ่งผิด
เพราะชีวิตใช่เลือกได้ตามใจหมาย
เกิดมาล้วนต่างกรรมทั้งหญิงชาย
แม้ทุกข์กายไม่ท้อขอแรงใจ
ความจนจริงเงินตราใช่ค่าวัด
หากประหยัด สัตย์ซื่อ คือสดใส
ขยันทำคิดตามแก้กันไป
ชีวิตใหม่เริ่มต้นบนทางดี
ความจนจึงทำให้ได้เห็นทุกข์
ได้สนุกแก้ปัญหาน่าหน่ายหนี
ล่วงพ้นได้กำไรคืนชีวี
ความรู้มีเกิดได้แก้ไขจน
ความจนคือหลักประกันอันศักดิ์สิทธิ์
รู้จักคิดเห็นคุณค่าน่าฉงน
จะกินใช้นุ่งห่มก็เจียมตน
เพราะว่าจนจึงระวังไม่พลั้งเพลิน
ความจนคือชีวิตทีติดดิน
เพียงรู้กินรู้ใช้ไม่ขัดเขิน
งบรายได้รายจ่ายมิให้เกิน
ไม่เจริญแน่นอนหากผ่อนเอา
จนสิ่งใดอย่าให้จนความคิด
ผลผลิตพัฒนาอย่าโง่เขลา
ทำให้จริงมุ่งมั่นคอยขัดเกลา
ขอเพียงเข้าใจตนจนแหละดี
6 มีนาคม 2551 14:56 น.
กันนาเทวี
แผ่นดินธรรมแผ่นดินทองเคยผ่องผุด
เป็นเมืองพุทธร่มเย็นเห็นสดใส
การพนันรุ่นก่อนพักผ่อนใจ
มีตีไก่ปลากัดนัดชกมวย
ยามหน้าแล้งว่างงานนามางานวัด
นิยมจัด ไฮโลว์ โป ถั่วด้วย
ไม่มีใครหลงเล่นเพลินงงงวย
กลัวจะซวยหากคิดติดพนัน
คนรุ่นก่อนปู่ย่าไทยไม่ส่งเสริม
ให้ประเดิมเงินตราท้าแข่งขัน
หากแต่เล่นคือเล่นไม่พัวพัน
จนถึงขั้นเสียหายขายบ้านเรือน
คนชอบเล่นมัวเมาเขารังเกียจ
ห้ามใครเฉียดเข้าใกล้ไปเป็นเพื่อน
ติดพนันครอบครัวต้องสะเทือน
โกงกันเหมือนศัตรูผู้เลือดเย็น
ยามเพลินเล่นหลงไปลืมได้หมด
จะอิ่มอดไม่สนใจในยากเข็ญ
ผีพนันสิงสู่ทำให้เป็น
บ้างฆ่าเข่นล้างหนี้มีประจำ
เหตุไฉนคนไทยคิดตั้งบ่อน
ผลประโยชน์ทับซ้อนพาถลำ
ของดีไทยชวนเที่ยวไม่คิดทำ
ไยต้องนำบ่อนโชว์นโยบาย
4 มีนาคม 2551 23:53 น.
กันนาเทวี
เหมือนกับกาลผ่านไปไม่นานนัก
ได้รู้จักความเป็นแม่แน่นักหนา
แสนภูมิใจกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา
รักยิ่งกว่าแก้วตาและดวงใจ
เฝ้าถนอมดูแลแม้ยากเข็ญ
ให้ลูกเป็นคนดีที่สดใส
บางครั้งเหนื่อยและท้อไม่มีใคร
สู้ต่อไปเพื่อลูกแม่ผูกพัน
หวังลูกยาได้ดีในวันหนึ่ง
วันนั้นซึ่งประสบพบสุขสันต์
เจริญวัยเพียบพร้อมในชีวัน
คอยเติมฝันเสริมสร้างทางให้เดิน
มีเพียงหนึ่งดวงใจมอบให้ลูก
สอนสิ่งถูกบอกสิ่งดีมิห่างเหิน
ความลำบากหัดให้เจ้าเผชิญ
ใช่บังเอิญตั้งใจให้ฝึกทน
จนกล้าแกร่งแรงใจเจ้าใหญ่กล้า
อยากบินท้าเสรีทุกที่หน
ไกลจากแผ่นดินแม่พร้อมผจญ
พิสูจน์ตนบนทางห่างไกลแดน
จากอ้อมอกแม่แล้วแก้วตาเอ๋ย
สิ่งคุ้นเคยห่วงนักจักยากแสน
อธิษฐานคุณพระคุ้มครองแทน
เจ้าโลดแล่นบินไกลภัยอย่ามี
หน้าส่วนตัว
897
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
