3 กุมภาพันธ์ 2551 07:45 น.
กันนาเทวี
หวานอันใดเท่ารักประจักษ์จิต
ยอดมิ่งมิตรเสน่หาพาหวั่นไหว
รินน้ำคำพร่ำว่าสัญญาใจ
ด้วยฝันใฝ่พะวงหลงใหลตาม
มนต์แห่งกลอนซ้อนซับประทับสุข
ปลดเปลื้องทุกข์มลทินสิ้นคำถาม
สำเนียงอ้อนอุ่นใจได้ฟังความ
ส่งรักข้ามขอบฟ้ามากำนัล
เป็นพลังเสริมใจในวันล้า
มั่นวิญญาตรึงไว้จากใจฝัน
ชื่นดวงจิตน้ำคำที่รำพัน
เติมรักมั่นเปี่ยมทรวงห่วงอาทร
ถึงตัวห่างเพียงไหนใจคงมั่น
คำจำนรรจ์แน่นหนักเกินจักถอน
จำลาร้างห่างไกลใจอาวรณ์
จะหนาวร้อนอย่างไรใครดูแล
นวลจันทราเยี่ยมฟ้าพาใจหวน
คะนึงครวญนวลพักตร์ดั่งดวงแข
เคยจุมพิตชิดชมชื่นดวงแด
มิเปลี่ยนแปรใจห่างยามร้างลา
หวานอันใดเท่ารักสมัครหมาย
ชะโลมกายสุขสันต์ใฝ่ฝันหา
จากราตรีหมุนผ่านกาลทิวา
ขอสัญญารักมั่นนิรันดร.........
2 กุมภาพันธ์ 2551 05:51 น.
กันนาเทวี
จะร่ำรวยสวยหล่อพ่อยิ่งใหญ่
แล้วเที่ยวไปข่มเขาว่าเราเก่ง
ทำกิริยาท่าทีคล้ายนักเลง
ทำอวดเบ่งคนอื่นชั่วตัวเราดี
เที่ยวตำหนิติเตียนว่าเขาทั่ว
ว่าชอบมั่วมุ่งร้ายน่าหน่ายหนี
ชอบนินทาว่าร้ายทำลายมี
แถมใส่สีเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไป
จะติงเตือนก็ว่าอย่ามาสอน
จะอ้อนวอนระแวงคิดหวั่นไหว
จะว่ากล่าวรุนแรงโต้อย่างไร
ก็จนใจต่อคำทนช้ำเกิน
อยากมีเพื่อนแก้เหงาเข้าใจอยู่
หากว่ารู้ตัวบ้างยังสรรเสริญ
มีมิตรจิตน้ำใจร่วมทางเดิน
คงเพลินเพลินไมตรีที่เบิกบาน
จะขึ้งโกรธไยเล่าเปล่าประโยชน์
จะเพ่งโทษกันไปไร้แก่นสาร
ใหญ่แค่ไหนมิใช่จะยืนนาน
ต้องนอนบ้านสุดท้ายตายเท่ากัน
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1011
