30 เมษายน 2551 04:45 น.
กันนาเทวี
เหนือม่านหมอกแมกไม้ไพรพงกว้าง
แลสล้างเมฆขาวพราวไสว
ค่อยค่อยเคลื่อนเลื่อนคลุมยอดเขาไกล
ดำมืดไปทุกทิศปิดฟ้างาม
เสียงคำรณร้องครืนลั่นผืนป่า
พสุธาสั่นสะเทือนน่าเกรงขาม
สายฟ้าฟาดปลาบแปลบแลบวับวาม
ทั่วเขตคามร่วงหล่นสายฝนโปรย
หยาดฝนหล่นจากฟ้าป่าชุ่มชื้น
พืชพันธุ์ฟื้นผืนดินเคยแห้งโหย
หยาดละอองน้ำทิพย์สาดสายโรย
ลมพัดโชยสายฝนหล่นเอนเอียง
ป่าต้นน้ำลำธารละหานห้วย
ไหลรวมด้วยธารน้อยซู่ซ่าเสียง
ฝูงส่ำสัตว์ร่ำร้องซร้องสำเนียง
โขดเขาเฉียงไม้พุ่มชะอุ่มใบ
มวลบุปผามาลีหลากสีสัน
หลากหลายพันธุ์ป่าสวยช่วยสดใส
ภู่ผึ้งบินเวียนว่อนร่อนเริงใจ
ภิรมย์ไล้คลึงเคล้าเหล่ามาลี
ธรรมชาติแนวไพรชื่นใจสม
กลิ่นลอยลมคลอเคล้าเร้ากลิ่นสี
รวยระรื่นตื่นตาพายินดี
งามป่านี้สวยใสไร้มายา
ป่าฝนฉ่ำชื่นบานตระการซึ้ง
สุดคำนึงชวนชมร่มพฤกษา
รุกขพันธุ์แลพิลาศสะอาดตา
สมคุณค่าป่าสถานวิมานแมน......
กันนาเทวี
๓๐ เมษายน ๒๕๕๑
28 เมษายน 2551 23:37 น.
กันนาเทวี
คำคนว่ารักหวานปานน้ำผึ้ง
รักแล้วจึงดึงใจให้ห่วงหวง
บ้างคัดค้านรักขมลมรักลวง
ใครตกบ่วงเสน่หาพาร้าวรอน
จะเชื่อคำคนไหนใครกันเล่า
หากรักเศร้าสุดใจเกินถ่ายถอน
เขาไม่แลรักเฉาเฝ้าอาวรณ์
บ้างรักร้อนแค้นคลั่งดังเผาไฟ
คงมิผิดรักใครใจแน่แน่ว
เมื่อรักแล้วมั่นคงมิหวั่นไหว
ด้วยศรัทธาความดีที่ภายใน
จึงมั่นใจยืนยันมั่นภัคดี
ความรักคือการให้มิใช่หรือ
ใช่การยื้อครอบครองอาจหมองศรี
รักเพื่อรักมอบขวัญชั่วชีวี
ให้เขามีสุขสันต์เท่านั้นพอ
รักรุ่มร้อนหวังไว้มิได้สม
จึงตรอมตรมร้าวรวดปวดใจหนอ
เพ้อพร่ำแต่ฝันใฝ่ให้พะนอ
ทุกข์และท้อขมขื่นไม่ชื่นใจ
รักเพื่อรักพักพิงทิ้งใจเหงา
คอยหยอกเย้าเช่นเพื่อนพาสดใส
ใช่หวังรักร่วมเคียงเพียงอุ่นไอ
แม้นห่างไกลใจชิดสนิททรวง....
กันนาเทวี
๒๘ เมษายน ๒๕๕๑
26 เมษายน 2551 19:34 น.
กันนาเทวี
ยังมีคนอดอยู่ทุกมุมโลก
วิปโยคทุกข์ยากลำบากหนอ
ยามเราอิ่มเขาอดรันทดนอ
ยากจะขอทานใครต่างไม่มี
เหตุประท้วงเพราะหิวไส้กิ่วร้อง
จำใจต้องก่อการที่บัดสี
เรียกร้องให้รัฐบาลช่วยฉันที
บ้างทุบตีแย่งชิงอาหารกัน
อาหารมีเพียงพอต่อชาวโลก
บริโภคอิ่มได้หากแบ่งสรร
แต่คนรวยรวยล้นไม่แบ่งปัน
ต่างแข่งขันสะสมระดมทุน
มนุษย์หนอไม่รู้พอพวกเศรษฐี
กลวิธีกอบโกยใช้เงินหมุน
ค้าเสรีสารพัดจะกักตุน
เหตุว้าวุ่นอดช่างใครใช่ตัวเรา
บ้างกินโคลนแทนข้าวช่างร้าวรวด
จนเจ็บปวดปานฉะนี้แสนอับเฉา
แม้โคลนที่อยากได้เคยขุดเอา
ตอนนี้เล่าโคลนดีมีราคา
คนเกิดมาบนโลกโชคไม่เท่า
โลกร้อนเร่าเพราะคนกิเลสหนา
ไร้น้ำใจขาดแคลนจิตเมตตา
อนาถหนาช่องว่างระหว่างคน
กันนาเทวี
๒๖ เมษายน ๒๕๕๑
ข่าวโลกอดอยาก http://www.biothai.net/news/view.php?id=6103
25 เมษายน 2551 23:33 น.
กันนาเทวี
นี่คือเหงาความจริงที่ได้เจอ
พร่ำละเมอเพ้อครวญหวนไห้หา
เวลาผ่านความรักจำใจลา
ไม่เห็นหน้าหายไปไร้ตัวตน
เคยบ้างไหมไม่มีใครใจสุดเหงา
คล้ายว่างเปล่าเดียวดายในเวหน
จะหันมองทางไหนไร้ผู้คน
ต้องผจญความเหงาเศร้าลำพัง
อยู่คนเดียวรอคอยก็คอยหาย
หมดความหมายหรือใจไร้มนต์ขลัง
เจ็บปวดร้าวหนาวใจเกินประทัง
เปรียบเหมือนดังยาวนานและเงียบงัน
จะอีกนานเท่าไหร่ใจผ่านพ้น
ความทุกข์ทนหม่นหมองปองใฝ่ฝัน
ทุกค่ำเช้าว้าวุ่นใจจาบัลย์
รู้ไหมฉันไม่มีใครไร้คู่เคียง
เหลือเพียงฉันนานไปใจอ่อนล้า
ไม่มีใครพูดจาและส่งเสียง
นี่แหละเหงาเศร้าใจได้แต่เพียง
เฝ้ามองเมียงหาเขาที่เราคอย
กันนาเทวี
๒๕ เมษายน ๒๕๕๑
23 เมษายน 2551 23:53 น.
กันนาเทวี
ปล่อยเขาว่าว่าไปไม่ขึ้งโกรธ
ปล่อยเขาโทษทนพอไม่ท้อถอย
ปล่อยเขาเถอะเราใช่คนเลิศลอย
คงต้องปล่อยเข้าใจไปเช่นเคย
ปล่อยเขาเยาะเย้ยหยันตัวปัญหา
ปล่อยเวลาผ่านพ้นทนนิ่งเฉย
ปล่อยดีกว่าใครเขาว่าเราเชย
สุดเอื้อนเอ่ยแก้ตัวเปล่าไม่เข้าการ
ชีวิตคนต่างกันเพศพันธุ์เผ่า
ตัดสินเอาที่กำเนิดหรือถิ่นฐาน
ยิ้มดีกว่ายอมรับด้วยใจเบิกบาน
ประสบการณ์สอนให้ทำใจดี
ชะตาเรารอใครไหนลิขิต
ช่วงชีวิตวันวัยให้หมองศรี
จะสุขเศร้าเพียรชอบประกอบมี
ชั่วหรือดีคงทราบบาปหรือบุญ
ปล่อยตัวตนให้หมดลดกิเลส
ปล่อยสาเหตุแห่งใจที่ว้าวุ่น
เก็บความฝันความดีมาเป็นทุน
ให้ใจอุ่นดีกว่าพาสุขจริง
กันนาเทวี
๒๓ เมษายน ๒๕๕๑
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2646
