30 พฤษภาคม 2551 00:04 น.
กันนาเทวี
ริมฝั่งน้ำธารไหลกลางไพรสณฑ์
เคยดั้นด้นดุ่มเดินเพลินหรรษา
ชิดเคียงข้างมิร้างกลางพนา
ถ้อยวาจาจริงใจก่อนไกลกัน
ย่ำหยอกเย้ายิ้มเยือนเตือนให้คิด
ยามใกล้ชิดน้อยนักรักหรือฝัน
ซาบซึ้งทรวงหน่วงหนักยิ่งนับวัน
ฝากรำพันเพ้อพร่ำจำใจจร
มองดาวเดือนเกลื่อนฟ้าพาเศร้าหมอง
รักมั่นปองเกินคลายหรือถ่ายถอน
ดังสลักปักติดคิดอาวรณ์
คงร้าวรอนหากคืนรักจักตรอมตรม
ห่วงขวัญตาเหว่ว้าดังคราก่อน
คงร้าวรอนใจนักหากรักขม
แต่รักนี้ใฝ่ปองชอบชิดชม
จำฝืนข่มหัวใจแม้ไกลตา
จึงกลืนกล้ำน้ำตาอย่าให้ไหล
แม้ว่าใจรอนรอนนอนผวา
ก้อนสะอื้นกลืนกลับนับเวลา
รอเขามาเยือนใหม่ปรับใจรอ
มุ่งก้าวไปในทางอย่างนักฝัน
จะสร้างสรรสิ่งดีมีค่าหนอ
ด้วยแดเดียวจะรักและถักทอ
แม้ทดท้อกลั้นน้ำตาฝืนอาลัย....................
26 พฤษภาคม 2551 07:47 น.
กันนาเทวี
เปิดเทอมใหม่นักเรียนขึ้นชั้นใหม่
จิตสดใสเปี่ยมพลังหวังค้นหา
อยากเรียนรู้โลกกว้างทางวิชา
ตื่นเต้นกันนักหนาวันเปิดเรียน
พบหน้าเพื่อนยิ้มแย้มแต้มสีสัน
ได้คุยกันเรื่องแปลกมาแลกเปลี่ยน
ประสบการณ์เธอฉันเมื่อวันเวียน
มาอ่านเขียนเรียนรู้อยู่ร่วมกัน
เปิดเทอมใหม่ผู้ปกครองต้องวิ่งวุ่น
ต้องลงทุนมากมายเพื่อลูกฉัน
ทั้งหนังสือเสื้อผ้าสารพัน
กลัวไม่ทันส่งลูกรักจักน้อยใจ
หวังลูกยาขวัญใจได้ก้าวหน้า
ได้พึ่งพาตนเองไม่หวั่นไหว
แม้พ่อแม่ตรากตรำสักเท่าใด
ลูกก้าวไกลแสนยินดีมิท้อเลย
จะหาเงินส่งมาอย่าทุกข์ร้อน
เงินเป็นก้อนเตรียมไว้เพียงเจ้าเอ่ย
หาไม่ทันกู้เขาเหมือนอย่างเคย
เพื่อทรามเชยสมหวังทั้งใจกาย
ใจดวงน้อยฝากให้ครูดูแล
ช่วยกันแก้และสร้างอย่างที่หมาย
เด็กวันนี้เริงร่าทั้งหญิงชาย
งานท้าทายสร้างคนพ้นภัยพาล
ให้รู้ดีมีปัญญาพาตัวรอด
นับเป็นยอดคนดีที่กล่าวขาน
คือความหวังที่ชาติยังต้องการ
ปณิธานหวังไว้ให้ตัวครู
มาตรฐานเด็กไทยในความฝัน
ให้ครูปั้นนับวันสุดสวยหรู
แต่สังคมสวนกลับนับตรองดู
สอนให้รู้พอเพียงไม่เพียงพอ
24 พฤษภาคม 2551 19:50 น.
กันนาเทวี
`๛สุขใดไหนก่อเกื้อ เจือจุน เจ้าเอย
จันทร์แจ่มพึงรับคุณ ช่วยให้
พรเลิศเนื่องนำหนุน มาแก่ นางเฮย
หวังที่คิดปองได้ หน่อเนื้อการุณ
`๛สุขใดในโลกหล้า มนต์เทวามาค้ำจุน
ความดีให้เกื้อหนุน พรประเสริฐเกิดแสดง
`๛Black Moon น้องคนดี อย่าได้มีวันอับแสง
รักใดที่เคลือบแคลง ให้แจ่มแจ้งในเร็วพลัน
`๛ชีวีมีแต่สุข สมสนุกตามที่ฝัน
โชคดีทุกคืนวัน สุขสันต์วันเกิดเทอญ
23 พฤษภาคม 2551 20:20 น.
กันนาเทวี
`๛ กลิ่นแก้มระรวยริน ชนะจินต์ก็พึงใจ
หลงลืมประดุจไฟ บ่อมิอาจระงับตน
`๛ ร้อนเร่าเพราะเมามัว มนรัวมิทานทน
วาบหวามฤทัยดล จะระคนมิคลาดคลา
`๛ เพลิงรักจะรุมร้อน ตะละก่อนนะแก้วตา
เชยชิดกะนาสา อุระรื่นทุชีวา
`๛ แก้มแดงฉะฉายใส ก็ฉุดใจกระชากพา
ซาบซ่านละลานตา ฤอุษาจะเปรียบปาน
`๛ พราวพรายประกายส่อง ดุจทองวะวับหวาน
พิศเพ่งตะลึงลาน ยุวมาลย์นะปรางทอง.
18 พฤษภาคม 2551 01:30 น.
กันนาเทวี
มองเดือนดาวเหงาใจคนไกลบ้าน
จากมานานยังคิดถึงซึ้งเสมอ
ใต้ผืนฟ้าเดียวกันฝันละเมอ
โอ้ละเน้อบ้านเราเฝ้ารอคอย
ใต้ตะวันจันทร์ผ่องที่ส่องแสง
ใต้ฟ้าแห่งบ้านเราไม่เหงาหงอย
แต่ที่นี่เมืองกรุงใจเลื่อนลอย
คนหลายร้อยสับสนจนหลงทาง
คิดถึงบ้านนานแล้วที่ลาจาก
คิดถึงมากนาไร่ได้ถากถาง
จำใจลาหนีหน้ามาไกลนาง
สุดอ้างว้างเปลี่ยวใจในเมืองกรุง
คนเคยรักสัญญาจะมาแต่ง
แม่แก้มแดงคนดีที่หมายมุ่ง
ใจพะวงพ่อแม่และป้าลุง
ที่บ้านทุ่งใจดีได้พึ่งพา
ใต้ผืนฟ้าเดียวกันใจฉันเหงา
ถิ่นเคยเนาป่านฉะนี้คงหรรษา
ยามค่ำคืนกลืนกล้ำหยาดน้ำตา
อาลัยหาบ้านเราเหงาเหลือเกิน
อยากกลับไปสู่ถิ่นแผ่นดินแม่
คงสุขแท้นวลนางมิห่างเหิน
ได้ร่วมชิดเคียงใกล้คงสุขเพลิน
ขอเพียงเดินร่วมทางอย่างมั่นคง........
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1497
