4 กันยายน 2551 06:05 น.
กันนาเทวี
อรรถกถา มัจฉชาดก (ปลาขอฝน)
ในอดีตพุทธกาลนานมาแล้ว
มีดวงแก้วแห่งโลกาฟ้าสดใส
กำเนิดพ้นตัณหากิเลสใด
สละตนออกไปไกลทุกข์ทน
ทรงสั่งสอนชนใฝ่ให้รู้ตาม
เห็นความงามความดีทุกที่หน
ผู้ล่วงทุกข์บวชตามสละตน
ได้มรรคผลตามกาลผ่านพ้นภัย
คราครั้งหนึ่งฝนแล้งแห้งกันดาร
ขาดช่วงนานดินแห้งแหล่งน้ำไหล
บรรดาข้าวพืชผลทนอย่างไร
ต่างเหี่ยวเฉาสิ้นไร้น้ำไม่มี
ริมสระโบกขรณีเชตวัน
ศาสดาทรงรำพันเห็นถ้วนถี่
เหล่าฝูงกาพากันรุมจิกตี
ปลาเสือกสนลนลานหนีในโคลนตม
พระมหากรุณาบรรดาสัตว์
ทรงชี้ชัดทุกข์ภัยที่ขื่นขม
จำเราต้องช่วยสัตว์พ้นระทม
ให้ฝนตกพร่างพรมโลกทันใด
"ดูกรอานนท์ ขอผ้าอาบน้ำด้วย"
ศิษย์งงงวยไต่ถามตามสงสัย
ไม่ต้องถามหยิบผ้าให้เร็วไว
เราจะใช้กำลังแห่งเมตตา
ทรงนุ่งผ้าประทับยืนข้างสระน้ำ
อธิษฐานจิตนำขึ้นไปหา
ท้าวสักกะเทวราชสั่งวลา
เทวดาแห่งฝนดลบันดาล
จ้าวเทวารีบสั่งวลาหก
ทำฝนตกลงมามหาศาล
บรรดาสัตว์ใหญ่น้อยสาธุการ
กรุณาพาพ้นผ่านทุกข์ลำเค็ญ
พื้นแผ่นดินชุ่มฉ่ำน้ำไหลบ่า
รวมลงมาเต็มสระที่แลเห็น
ด้วยขันติกรุณาที่บำเพ็ญ
เกิดชุ่มเย็นทุกข์ภัยไม่พ้องพาน
ทรงตรัสแก่ภิกษุที่ชุมนุม
เราเคยคุมฝูงปลาพาพ้นผ่าน
ถึงเวลาฝนแล้งแห้งกันดาร
อธิษฐานเช่นนี้เคยมีมา
น้ำพระทัยกรุณาพาฝนตก
เป็นสาธกนิทานผ่านปัญหา
ท่านทรงเหล่าแก่ภิกษุด้วยเมตตา
อุทาหรณ์สอนมาแต่เก่ากาล
ในที่ใดเดือดร้อนแล้งกันดาร
ย่อมต้องการเมตตามหาศาล
ราวสายฝนพราวฟ้าพรมประทาน
ให้พ้นพาลทุกข์ภัยที่เบียดเบียน...
3 กันยายน 2551 07:52 น.
กันนาเทวี
แม้บางครั้งหัวใจจะไหวหวั่น
จิตป่วนปั่นสับสนจนทุกข์เหลือ
คิดวุ่นวายหลายเรื่องที่คลุมเครือ
ชักจะเบื่อทดท้อต่อเรื่องราว
เมื่อเหตุการณ์รุมเร้าเรารอบด้าน
ทั้งเรื่องงานส่วนตัวกลัวเรื่องฉาว
ทนไม่ไหวบ้าใบ้ไปชั่วคราว
คงเป็นข่าวดังแน่แก้ไม่ทัน
เคยมุ่งฝันฟันฝ่ามาก็มาก
ได้พลัดพรากได้ดีมีพร้อมสรรพ์
จนลุล่วงกล้าแกร่งปัจจุบัน
ฤๅว่าฝันห่างไกลไปทุกที
ทุกวันสู้สู้อยู่รู้ตัวตื่น
ยังทนฝืนฝึกใจไม่ยอมหนี
ยังสู้ทนทำไปใฝ่ทางดี
คงจะมีสมใจในสักวัน
ต้องทำใจฝึกตนบนทางเปลี่ยว
แม้ปีนเกลียวระวังตั้งใจมั่น
หากเพลี่ยงพล้ำดำดิ่งยิ่งนานวัน
อาจจะผันพลิกกลับลับลาไกล
พิสูจน์ตนคนเดียวที่ตั้งอยู่
ให้โลกรู้ทรนงคงสุขใส
ไม่ยอมแพ้อ่อนแอแต่อย่างใด
พิสูจน์ในสัจธรรมนำชีวา...
30 สิงหาคม 2551 22:15 น.
กันนาเทวี
มนุษย์เอยไหนเจ้าเฝ้าอวดอ้าง
เหนือทุกอย่างสัพเพเดรัจฉาน
มีสมองเลิศล้ำวิชาการ
เที่ยวรุกรานหมู่สัตว์ตัดวงศ์วาร
สัตว์อยู่ในพงไพรที่ใหญ่กว้าง
จับมาสร้างนิสัยให้อาหาร
ให้พึ่งพาคนนี้ไปชั่วกาล
เป็นแรงงานขังคอกบอกเลี้ยงดู
เขาอยู่ป่าเกิดเองเก่งและกล้า
ไม่เคยมารุกรานที่คนอยู่
เที่ยวไล่ล่าจับมาเป็นทาสตู
สัตว์ใดสู้โหดร้ายทำลายมัน
จนกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนเชื่อง
ไม่รู้เรื่องหากินถิ่นไพรสัณฑ์
ขุนให้อ้วนในกรงปรับปรุงพันธุ์
แล้วนับวันถูกเชือดเลือดกระจาย
ถือตนว่ายิ่งใหญ่ในหล้าโลก
ถือเป็นโชคฉลาดกว่าสัตว์ทั้งหลาย
เที่ยวจับจองป่าเขาโค่นทำลาย
แย่งชิงหมายครอบงำทำเสียดุลย์
ธรรมชาติโลกนี้ที่มีให้
ป่าพงไพรแม่น้ำที่นำหนุน
ทั้งแผ่นดินแผ่นฟ้าที่การุณ
อากาศอุ่นของใครไยแย่งจอง
นั่นของกูนี่ของกูดูเอาเถิด
สัตว์ประเสริฐแย่งกันเป็นเจ้าของ
แล้วแต่เล่ห์เหลี่ยมใครโกยมาครอง
กดขี่ผองหมู่ชนด้วยกลไก
มีอำนาจทำอะไรไม่มีผิด
อภิสิทธิ์เหนือชนทำเฉไฉ
สร้างภาพลวงล่อหลอกให้ติดใจ
สังคมใหม่ทุนนิยมสุขสมดี
ก็เหมือนสัตว์ในป่าจับมาเลี้ยง
ภูมิใจเพียงความสบายในเมืองฝัน
ขายแรงงานเลี้ยงกายไปวันวัน
มนุษย์พันธุ์เลี้ยงง่ายจ่ายเงินตรา
ไม่ถามหาสิทธิ์เสรีที่เคยได้
ไม่ถามไถ่พี่น้องญาติวงศา
ไม่เกี่ยวข้องสังคมจมมายา
ไม่รู้ว่าจะดิ้นไปทำไมกัน....
27 สิงหาคม 2551 07:14 น.
กันนาเทวี
กิเลสคนบำเรอเผลอไม่ได้
จะเปรียบไปหลงผิดคิดเลี้ยงเสือ
เห็นเสือน้อยน่ารักมักจุนเจือ
คอยช่วยเหลือบำรุงมุ่งหวังดี
ยิ่งเติบใหญ่เก่งกล้าน่าชื่นชม
หลงนิยมสุขล้ำในวิถี
เจ้ากิเลสโลภหลงพาเปรมปรีดิ์
ลาภยศมีมากมายได้กอบโกย
ยิ่งได้มายิ่งเพิ่มพูนในความอยาก
แม้กระดากยากจริงยิ่งหิวโหย
ร้อนทุรนบนทางกุหลาบโรย
ดั่งแส้โบยคุณธรรมที่ย้ำเตือน
ในชาตินี้ขอสมัครรักสรรเสิญ
ความเจริญก้าวหน้าหาใดเหมือน
อำนาจมีสั่งได้ให้บิดเบือน
ไม่มีเพื่อนปล่อยไปไม่นำพา
คำคนเตือนให้ฆ่าล่ากิเลส
บอกเป็นเหตุเดือดร้อนนอนผวา
เขาว่าเสือร้ายนักอหังการ์
ยังบูชานิยมชมว่าดี
กิเลสร้ายคล้ายเสือเมื่อเติบใหญ่
คุมไม่ไหวกักกันก็พาลหนี
กำลังใดต้านไหวใครต่อตี
ย่อมย่ำยียากเย็นเห็นแต่ภัย.....
กันนาเทวี
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๑
25 สิงหาคม 2551 07:53 น.
กันนาเทวี
ธรรมดาของเก่าเราบ่นเบื่อ...
ไม่น่าเชื่อเคยเห่อเสียนักหนา ...
พออยู่นานก็เห็นเป็นชินชา
อนิจจาใจหนอก็เปลี่ยนแปร
ใช่ความแปลกแตกต่างอย่างที่คิด
แต่เพราะจิตคนเราตามกระแส
วันเวลาผ่านไปใจอ่อนแอ
ของเก่าแพ้ใหม่มางามกว่าเดิม
........kannazaa.......
ใช่ว่าเก่า สิ้นงาม ทรามเสน่ห์..
จะโก้เก๋ ของใหม่ ใคร่ขอเสริม
หากคำนึง ถึงรูปลักษณ์ ชวนชักเติม
อย่าเหิมเกริม สิ่งใหม่ วิไลตา
ฉันเป็นคน หนึ่งนั้น นั่นขอบอก
มิได้หยอก เรื่องจริง ยิ่งหนักหนา
รักษ์ของเก่า เฝ้าคำนึง ถึงทุกครา
แม้เวลา เปลี่ยนผัน ข้ามวันคืน
........เบรฟฮาร์ท...........
ดีจังเลย เบรฟฮาร์ท ฉลาดคิด...
ในชีวิต บางสิ่ง ไม่อาจฝืน
จะเก่าแก่ อย่างไร ก็ยั่งยืน
ไม่อาจขืน แม้เก่า ยิ่งเก๋าดี
...........kannazaa..........
เคยเลี้ยวเลาะ เสาะหา ในสาเหตุ...
ทั้งสังเกต ตัวตน บนวิถี
แห่งถนน หนทาง บางชีวี
ก็รู้ที ท่านั้น เพราะฝันไป
อาจจะคิด ติดพัน ยึดมั่นหรอก
มันเย้าหยอก บอกเลย คุณเคยไหม?
อนิจจา หลงกล หมองหม่นใจ
หากเราไซร้ รู้พอ ก็สุขพลัน
..........เบรฟฮาร์ท..........
ของเก่าดี มีราคา อย่าเพิ่งปล่อย
ช่วยโลกหน่อย ร้อนนัก พักความฝัน
รู้พอเพียง เคียงใจ ใครสำคัญ
คงสุขสันต์ จริงแท้ แน่นอนเอย.......
............กันนาจ้า..............
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
4718
